Wie ik gisteren was door Pamela Sharon Ook door deze auteur:
Uitgever: Moon | Maart 2021
Genres: Contemporary, Young Adult
Aantal pagina's: 320
ISBN: 9789048859450
Uitgave: Paperback
Source: Bibliotheek
Goodreads
Als Yara te horen krijgt dat ze lijdt aan CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom), weigert ze zich daar zomaar bij neer te leggen. Ze is zeventien, ze wil niet ziek zijn, en al helemaal niet chronisch.
Haar ouders, haar broertje Corey en zus Tessa proberen haar te helpen, maar Yara laat niemand toe. In plaats daarvan verliest ze zichzelf in Evol, een hyperrealistisch spel waarin je zelf de hoofdrol speelt. In deze virtuele wereld is Yara niet ziek en kan ze zijn wie ze wil zijn. Ze ontmoet er de knappe Amir, met wie ze op zoek gaat naar de oplossing voor de mysterieuze rook die de stad en haar inwoners bedreigt. Stukje bij beetje raakt Yara meer en meer betrokken bij de gebeurtenissen in de stad.
In het echte leven ontmoet ze Finn, die haar uit de virtuele wereld probeert te trekken en haar in wil laten zien dat ze ook met CVS een leuk leven kan hebben.Terwijl Yara's familie en vrienden zich zorgen maken om haar gezondheid, kiest Yara ervoor om zich te blijven verliezen in deze alternatieve werkelijkheid. Zal ze uiteindelijk nog terug willen keren naar de realiteit?
Na De geur van groen was ik natuurlijk ontzettend nieuwsgierig naar Pamela’s volgende boek. Dus toen ik de kans kreeg Wie ik gisteren was mee te nemen vanuit mijn bibliotheek, greep ik die kans met beiden handen aan. Het idee van een jongere met een chronische ziekte en zichzelf verliezen in het gamen sprak me aan.
Yara heeft net te horen gekregen dat ze chronische vermoeidheid heeft. Weg toekomst. Weg leven. Alles wat haar leeftijdsgenootjes kunnen, kan zij niet zomaar meer. Om aan de werkelijkheid te ontsnappen duikt ze in het spel Evol, waar ze Amir ontmoet. Al snel is Yara volledig in de ban van het spel. En als ze in het werkelijkheid Finn ontmoet, probeert hij haar te helpen terug te keren naar de realiteit en in te laten zien dat haar diagnose niet het einde van de wereld is.
Wie ik gisteren was bevat ontzettend veel interessante thema’s. Omgaan met moeilijk nieuws, een chronische ziekte hebben, jezelf verliezen in een spel, omgaan met veranderingen, verliefdheid, vriendschap, jezelf buitengesloten voelen en ga zo maar door. Daarnaast heb je ook nog eens te maken met een spel en allerlei zaken die daarin gebeuren. Af en toe was het nét teveel van het goede voor mij. De balans raakte zo nu en dan zoek.
Begrijp me niet verkeerd: ik ben dol op boeken waarin games een grote rol spelen. In dit geval had het misschien een net te grote rol, want ik vond Yara’s dagelijkse leven op een of andere manier veel interessanter! Haar worstelingen met haar ziekte, worstelingen met zichzelf. Zo nu en dan voelde het alsof het een tikkeltje werd ondergesneeuwd waardoor het Yara’s ontwikkeling als hoofdpersoon in de weg stond.
Daarnaast vond ik het niet altijd even duidelijk hoe de game werkte. Moest ze echt praten, typte ze? Het had wat interessante interacties, maar verder deed het spel me niet bijzonder veel. Ik had het logischer gevonden als het spel gebruikt had gemaakt van virtual reality.
Yara heeft chronische vermoeidheid en ik vond het heel sterke en duidelijk overgebracht welke impact zoiets op je leven kan hebben. Het is heel realistisch beschreven en je merkt dat Pamela Sharon er veel onderzoek naar heeft gedaan. Het was dan ook jammer wanneer ik door het spel een beetje uit het verhaal werd getrokken.
Ik kon mezelf niet altijd even goed inleven met Yara. Soms voelde ze enorm onbereikbaar. Natuurlijk horen tieners irritant, verwend en egoistisch te zijn – en dat was ze – maar soms was het daardoor lastig om een klik te voelen. Desalniettemin heb ik het boek erg snel uitgelezen en heb ik me er enorm mee vermaakt. Maar dan vooral het realistische stuk en niet het game element. Wow. Dat ik dat zeg!
Wel kuddo’s dat het eens gaat over een meisje met een game verslaving!
Als met als was Wie ik gisteren was een boek met hele interessante elementen waar ik met veel plezier in heb gelezen. Het spel wist me minder te boeien en sommige verhaallijnen hadden van mijn meer uitgewerkt mogen worden, toch was het een goedgeschreven verhaal.
Geef een reactie