Ik heb meivakantie en wat keek ik er naar uit om vrij te zijn. Nadat ik hoorde dat ik geen contractverlenging kreeg, had ik nog meer behoefte om gewoon even vrij te zijn. Om even alleen maar tijd aan mezelf te besteden. Ik wilde gewoon eventjes mijn eigen ding doen; werken aan mijn blog, tekenen, schilderen… lekker doen wat ik wil zonder dat ik op de klok hoef te kijken omdat ik nog meer te doen heb. Even weg met de stress. Zeker met het oog op onze bruiloft, natuurlijk!
Nu probeer ik altijd zo positief mogelijk in het leven te staan. Ik zie overal kansen en blijf eeuwig optimistisch wat betreft de toekomst. Dalen staan immers ook garant voor mooie toppen met een fantastisch uitzicht. Maar toch kwam ik er afgelopen weken ook keihard achter hoe belangrijk het is om zo nu en dan even een rustmoment te pakken. En die rustmomenten pakken, dat vind ik juist zo moeilijk! Ik bleef mijn tenen maar stoten aan dezelfde stenen en snapte helemaal niet waarom ik dat deed. Waarom dwong ik mezelf zo door te gaan? Waarom moest ik zo veel van mezelf? Ik was de hele dag ontzettend gespannen en vond niks meer leuk.
Ontspannen is voor mij zonder enige dwang een boek uitlezen (of twee), zonder schaamte series bingewatchen (ok, dat kan ik niet zo goed, want ik kan slecht stilzitten) en zonder ook maar een druppel stress de dag door dansen. De laatste dag dat ik dat heb gedaan? Geen idee. Want een van de lastigste dingen om te doen, vind ik het niksen.
De hele dag door ben ik aan het bedenken welke dingen ik allemaal kan (en moet) doen van mezelf. Veel daarvan zijn werk gerelateerd. Nou ja, ik zie mijn blog bijvoorbeeld ook als werk, maar op de meeste positieve zin van het woord. Als ik de hele week kon bloggen en daarvan zou kunnen leven, dan zou ik onmiddellijk ja roepen! Het probleem is echter dat ik elk moment van de dag nuttig wil besteden, omdat er zo veel dingen zijn die ik graag gedaan zou willen hebben.
Ik ervaar het dan ook als frustrerend als het me niet lukt om gedaan te krijgen wat ik wilde doen. Ben ik dan echt zo’n workaholic of vind ik het vooral gewoon zo lastig om mezelf even die vrije tijd te gunnen? Ik denk het laatste. Misschien herken je het wel; als creatieveling zie je vaak overal mogelijkheden in en word je heel snel overspoeld met nieuwe ideeën. Ideeën die je het liefst meteen uit zou voeren.
Gelukkig besef ik steeds meer dat dit niet haalbaar is en dat het oké is om soms even een stapje terug te doen. Ik hoef niet al die boeken perse morgen uit te hebben en ik hoef niet alle lessen perfect minuut voor minuut gepland te hebben. Ik wil gewoon genieten. En als daar een serie kijken bij hoort, dan mag ik dat gewoon doen.
Ik schrijf dit stuk eigenlijk vooral voor mezelf, omdat ik in deze vakantie eindelijk tot rust kom en het schrijven van dit stuk mij het gevoel geeft dat ik besef waar ik mee bezig ben. Misschien herken jij jezelf ook wel in mijn drukke hoofd; altijd maar willen en door blijven gaan. Alles is immers leuk en alles moet beleefd worden. Maar weet je wat het is.. Niemand zal wat aan me hebben als ik straks op een punt kom dat ik écht teveel van mezelf gevraagd heb.
Kortom; ik ga die laatste paar dagen als vrijgezelle vrouw lekker genieten van mijn vakantie en lekker verder met schilderen, lezen, tekenen en andere leuke dingen. Die lessen voorbereiden en nakijken, dat komt later wel weer.
Zo.. wat zal ik vandaag eens gaan doen?
Ik snap heel goed hoe je je voelt. Ik ben op dit moment bezig met mijn propedeuse, en wil deze het liefst Cum Laude halen. Ik merk dat ik constant in mijn hoofd bezig ben met mijn huiswerk, en voel me soort van schuldig wanneer ik iets anders doe zoals een spel spelen of een boek lezen. Want ik had die tijd ook kunnen besteden en aan het perfectioneren van die ene opdracht… Maar wat voelde ik me heerlijk toen ik gisteren lekker lang een spelletje ging spelen, en mijn werk doorschoof naar vandaag! Het is dus echt belangrijk even te ontspannen (voor zover dat kan).
Ik herken het enorm! Bij mij is het juist ook nu ik tegenwoordig geen betaald werk heb; het gevoel dat ik elke minuut moet kunnen verantwoorden, want stel je voor dat mensen denken dat ik lui ben of zo! Dat zit natuurlijk vooral in mijn eigen hoofd. Maar kunnen blijven genieten van wat je doet is gewoon ontzettend belangrijk.
Wat je kan doen? Ik zou een tijdje lekker tekenen/schilderen. Juist omdat je ook zoveel leest voor je blog, even iets heel anders doen. Of juist een lekkere wandeling maken met dit weer, en genieten van de zon!
Inderdaad een goed idee om er gewoon lekker van te genieten! Ik herken mezelf inderdaad in je drukke hoofd. Ik ben altijd wel met dingen bezig en als ik een drukke periode heb, kan dat enorm vermoeiend zijn. Nu ik bezig ben met mijn scriptie, plan ik af en toe bewust een dag vrij in. Een dag waarop ik helemaal niks doe. Dat is zo belangrijk!
Een rustmoment is ontzettend belangrijk. Ik vind dit ook een heel herkenbaar stuk. Ik herken mezelf er in dat telkens wanneer ik mezelf een rustmomentje gun ik alleen maar denk: ja, maar ik moet eigenlijk nog dit doen én eigenlijk moet ik ook nog…
Hopelijk lukt het jou om ook wat meer tot rust te komen!
Ik ben juist het omgekeerde. Ik neem te veel rust naar mijn idee, maar met mijn gezondheid moet ik dat wel op dit moment. Maar het liefst doe ik van alles en nog wat. Denk dat het wel heel belangrijk is om genoeg rust in te bouwen, anders stroomt je hoofd op een begeven moment over!
Soms is het heerlijk om gewoon ‘niks’ te doen en daar ultiem van te genieten. Maar voordat ik mezelf daartoe kan zetten… Ik voel me dan toch een beetje schuldig. Ik zou ook kunnen lezen, ik zou boven kunnen stofzuigen, ik zou mijn bed kunnen verschonen, misschien die ene kast eens opruimen. Pas vanavond in bed durf ik het aan om helemaal niks te doen, lekker Netflix kijken, diep onder de dekens en zelfs dan maak ik me nog druk over wat ik dag erna allemaal nog moet doen…
Ik herken mijzelf inderdaad goed in je verhaal. Wat ik er wel niet voor zou geven om gewoon even een dag zorgeloos rond te kunnen huppelen. Maar je hebt gelijkt, soms moet je inderdaad even pas op de plaats doen en niemand heeft er wat aan als je straks teveel van jezelf hebt gevraagd. Heel goed dat je dit opschrijft!
Heel herkenbaar, Emmy. Inderdaad gaan de ratels maar door en is het moeilijk stoppen en jezelf rust gunnen. Vooral als je creatief bent. Mooi dat je dit met ons wilde delen. Soms helpt het om keuzes te maken en niet alles tegelijk te doen. Maar ja, hoor mij, ik geef je advies die ik zelf ook ter harte zou moeten nemen 😉 Sterkte. Ik hoop dat je snel je rust kunt vinden.
<3<3<3<3<3
Ik herken het zeker en ik ben daardoor een paar jaar geleden ook goed op mijn bek mee gegaan. Dus het is goed dat je het zelf nu inziet voordat je op een punt komt waarvan het moeilijker is om terug te gaan.
Hier herken ik mezelf ook in en eigenlijk is dat een beetje gek vermits ik niet in staat ben om te werken en dus doorgaans gewoon thuis ben. Net daardoor ben ik me echter heel goed bewust van wat er allemaal nog moet gebeuren én van wat ik nog niet gedaan heb gekregen. Ik zie dus echt alle klusjes liggen. Huishoudelijk, administratief, … Zolang die niet in orde zijn (en een to do-list is nu eenmaal eindeloos) kan ik me niet ontspannen. Dan voel ik me schuldig en vind ik dat ik niet mag lezen. De laatste tijd heb ik hier weer meer last van waardoor ik minder aan lezen toekom.
Goed stuk! Mooi dat je tot dit besef bent gekomen, je verdient het =D