Vleugels van de dood door Beau Charlotte Uitgever: Clavis | November 2021
Genres: Fantasy, Young Adult
Aantal pagina's: 308
ISBN: 9789044842739
Uitgave: Paperback
Goodreads
De burgeroorlog in Nerefel weegt zwaar en de armoede neemt toe. Uit wanhoop van haar familie wordt het dorpsmeisje Brynn uitgehuwelijkt aan de edelman Gilroy. Wanneer Brynn zich meer voor haar verloofde openstelt en gevoelens van vertrouwen en veiligheid begint te ontwikkelen, wordt ze ontvoerd door de sluwe en wraaklustige Szarka, dienaar van de rebellenleider en de laatste magiër van Nerefel. Brynn raakt verwikkeld in een complot en komt in een duister en onbekend gebied terecht.
Een sprookje voor young adults, waarin de schurken op een originele manier in de schijnwerpers worden gezet. Dit is het eerste boek in een reeks.
Toen ik over dit boek hoorde wist ik niet perse wat ik kon verwachten. Is het een fantasy? Speelt het zich af historische setting of juist de toekomst? Ik kon niet veel wijs maken uit de flaptekst, maar de cover schreeuwde fantasy. Ik was dus wel benieuwd naar Vleugels van de dood, vooral met zo’n dramatische titel. Wel wil ik alvast een trigger warning meegeven: in dit boek is er sprake van verkrachting, mishandeling en moord.
Door de burgeroorlog hebben de bewoners van Nerefel het zwaar. Uit pure wanhoop wordt Brynn door haar familie uitgehuwelijkt aan een edelman. Net als ze zich een beetje voor hem en zijn leven openstelt, wordt ze ontvoerd door Szarka, de dienaar van de rebellenleider. Hij is een magiër en neem haar mee. Al snel bevindt ze zich op een onbekende en duistere plek, met iemand die haar meer raakt dan ze wil toegeven.
Eerlijk is eerlijk: ik weet niet zo goed wat ik van Vleugels van de dood moet vinden. Het is een fantasy, maar toch ook niet. Het bevat magiërs, maar ik vond het geen groot onderdeel van het verhaal. Het speelt zich in het verleden af, wat je merkt aan de jurken en de ridders, maar aan weinig anders. Dit maakte het in mijn ogen een vrij verwarrend boek. Wat wil het zijn?
Beau Charlotte heeft absoluut een fijne schrijfstijl. Het is mooi geschreven en niet moeilijk je te laten meeslepen in haar manier van schrijven. Toch vond ik niet alles even logisch. Bijvoorbeeld waarom nu juist Brynn, een meisje van lage komaf, werd uitgehuwelijkt aan een edelman. Dat soort kleine dingetjes. Het was allemaal redelijk cliché.
Er zitten ook een aantal zaken in waar ik echt moeite mee had. Zo zit er een scène in die sommigen zien als aanranding of bijna-verkrachting, maar die ik absoluut tot verkrachting zou rekenen. Daarna wordt er eigenlijk niks mee gedaan, terwijl het écht niet oké is. Het wordt een beetje weggewuifd en dat station zijn we hopelijk toch wel gepasseerd? Het stockholm syndroom dat erop volgt is geen excuus. Punt.
In Vleugels van de dood speelt goed tegen kwaad een grote rol. Wat interessant is, is dat je naarmate het boek vordert steeds meer te maken krijgt met die grijze – vele male boeiendere – lijn. Niemand is volledig goed, en niemand volledig kwaad. Iemand die goed lijkt, kan kwade handelingen uitvoeren en andersom. Dat vond ik een boeiend gegeven. Het is alleen jammer dat bepaalde kwade daden geen gevolgen hebben. Dat er zo gewoon over werd gedaan. Zelfs in een wereld waarin vrouwen moeten gehoorzamen is dit niet oké.
Het grijze gebied en het verhaal pas kennen als je beide kanten van de medaille hebt gezien vond ik interessant en het beste gedeelte uit Vleugels van de dood. Ik vond het boek aardig, maar bleef lang moeite hebben met bepaalde aspecten van het boek.
Geef een reactie