Vissen praten niet – Tine Bergen

Vissen praten niet Uitgever: Uitgeverij Vrijdag | 2019
Aantal pagina's: 224
ISBN: 9789460017780
Uitgave: Paperback
Goodreads

Op een donderdagmorgen eind augustus staat de politie bij Flo aan de deur. Ze wordt verdacht van moord op David De Vadder, de vader van een van de kleuters uit haar klas. Flo wordt meegenomen voor een gesprek over de voorbije zomer.
Een gesprek over blauwe plekken op kinderruggen, temperamentvolle vakantieliefdes, chocolade en doodsbedreigingen over de babyfoon.
Een gesprek dat niet alleen haar leven maar ook dat van heel wat anderen onherroepelijk zal veranderen. Flo leert wat ze eigenlijk al wist: dat er ergere zaken zijn dan van moord verdacht worden. Een gesprek dat uiteindelijk vooral gaat over wat wordt gezwegen. Want vissen praten niet.

Ik moet bekennen dat Vissen praten niet behoorlijk lang op mijn TBR heeft gelegen, terwijl ik al veel eerder de ambitie had om het boek op te pakken. Het klonk immers best tof: een juf die vermoed dat een van haar leerlingen wordt mishandeld. Een tijdje later wordt zij verdacht van moord…

Vlak voordat de scholen weer beginnen, staat de politie opeens bij Flo aan de deur. Ze wordt verdacht van moord op David De Vadder, de vader van een van haar kleuters. Eerder heeft zij geuit dat hij zijn kinderen en vrouw zou mishandelen. Wat heeft er echt plaatsgevonden en welke rol had Flo hierin?

Mijn verwachtingen van het boek waren best hoog. Niet alleen door de omschrijving, maar ook omdat ik een aantal zeer lovende recensies was tegengekomen. Helaas moet ik bekennen dat ik mij niet echt in de recensies kon vinden. Ik vond het verhaal warrig, chaotisch, teveel drama bevatten en zelfs ongeloofwaardig op een aantal punten. Hierdoor heb ik het boek slecht 2,5 ster gegeven.

Het begon eigenlijk al meteen met de flashbacks en het gespring in tijd. Dit schepte verwarring: waar in het verhaal zaten we precies? Hoe loopt de tijdlijn? Speelt dit zich voor of na de dood van David af? Sommige stukken had je echt nodig als situatieschets, maar andere momenten schepten juist verwarring. Ik had liever een goede proloog gehad en daarna een chronologisch verhaal van A naar B. Van mij hadden de verhoren namelijk geskipt mogen worden.

De verhoren vond ik tenenkrommend en onrealistisch. De agenten legden allerlei informatie in Flo’s mond, waarvan ik me niet kan voorstellen dat agenten dit echt zouden doen. Ook vond ik de grond waarop Flo werd verdacht totaal niet relevant. Het had spannender gekund. Flo had met geheimen moeten worstelen waardoor het ook echt logisch was waardoor ze daar zat.

Daarnaast waren er wel meer zaken die ik onrealistisch vond. Zoals een 3-jarige in een kleuterklas. Nu weet ik niet of Vlaamse kinderen eerder naar school gaan, maar in Nederland zit je dan nog niet in groep 1, maar op de peuterspeelzaal. Ook het hoge drama gehalte stoorde me. Er bleven maar dingen bijkomen die Flo heeft meegemaakt. Het leek steeds gekker te worden en hoewel dit haar gedrag deels verklaarde, voelde het alsof het mosterd na de maaltijd was, omdat veel zo laat in het verhaal pas aan het licht kwam. Het voelde echt een beetje als ‘oh je en trouwens…’. Ik hou daar niet van.

De ontknoping vond ik ook onrealistisch en daar baalde ik van. Ik had echt de hoop dat ik werd verrast.

Toch is het niet perse een slecht boek. Het is vlot geschreven en wist me te vermaken. Ook vond ik het goed dat er belangrijke thema’s als kindermishandeling aan bod kwamen en hoe docenten hier op in kunnen gaan. Ik had nergens het idee van ‘Dit boek is zo stom dat ik het aan de kant wil gooien’. Dat wil zeggen dat ik toch benieuwd was naar de ontknoping en dat Tine Bergen me dusdanig wist te grijpen met haar verhaal, dat ik het uit wilde lezen. Dat het achteraf niet mijn boek bleek, dat is jammer.

Vissen praten niet bleek helaas niet mijn type boek. Ik vond het erg onrealistisch en de hoeveelheid drama wist mij niet te overtuigen.

Al met al was Vissen praten niet niet echt mijn boek. Hoewel het boek interessante en belangrijke thema’s aankaart, vond ik de drama te overdreven en veel zaken onrealistisch uitgewerkt. Helaas niet mijn type boek.