Verrijzing Serie: Darkness Rising #3 Andere boeken in deze serie: Samenzwering
| 2014
Aantal pagina's: 414
ISBN: 9789048819645
Uitgave: Paperback
Goodreads
Er breken moeilijke tijden aan voor Maya en haar vrienden. Ze worden achtervolgd en er zijn niet genoeg schuilplaatsen. En ze kunnen ook niet naar de autoriteiten voor hulp, want iedereen denkt dat ze zijn omgekomen in een helikoptercrash. Alles wat ze hebben is de naam en het nummer van iemand die hun misschien een paar antwoorden kan geven. Maya is echter niet voorbereid op de waarheid. Maar ze kan niet op de vlucht blijven en moet nu voorgoed met de demonen uit haar verleden afrekenen...
Eindelijk wist ik Maastricht het derde en laatste deel van de Darkness Rising trilogie van Kelley Armstrong op te kop te tikken, Verrijzing. Hoewel heel veel mensen helemaal weg zijn van haar boeken, heb ik er tot op heden een beetje een haat-liefdesverhouding mee gehad. Er zitten echt hele toffe elementen in waar ik oprecht blij van word, maar er zijn ook elementen die me amper weten te boeien.
Tussen de Darkness Rising en de Darkest Power trilogie zitten aardig wat overeenkomsten en dat weet je tijdens het lezen maar al te goed. Het grote verschil is dat Maya en haar vrienden behoren tot een groep wezens die uitgestorven waren en weer terug de natuur in zijn ‘gefokt’, de trilogie draait er vooral om dat ze daar achter komen en al dan niet afrekenen met de badguy, de baas van het bedrijf.
Ik vind het best wel lastig om onder woorden te brengen hoe ik me nou echt voel over deze serie. Ik vind het leuk, maar niet fantastisch. Maar waarom, tja, daar ben ik niet over uit. Ik had meer spanning verwacht… meer uniekheid… Een diepe laag? Soms voelen deze boeken namelijk erg vrijblijvend en als er dan eens wat gevaarlijks gebeurt, dan voelde ik nooit de dreiging dat het echte gevolgen zou hebben.
Ik moet bekennen dat ik dit boek een stuk vlotter vond lezen dan deel twee, maar toch, als ik er nu aan terugdenk, vraag ik me af wat nou daadwerkelijk het doel was. Ik haat dat soort gevoelens! Deze zorgen er namelijk voor dat de inhoud van zo’n boek vrij snel ergens in een laatje van mijn geheugen wordt gepropt en ik alleen de grote lijnen echt blijf onthouden. Kennen jullie dat gevoel?
Wat ik wel erg leuk vond aan dit boek is dat de personages van de andere trilogie er in voorkomen en ze elkaar ook ontmoeten. Ik was altijd in de veronderstelling dat deze series een soort van ‘vervolgen’ waren, maar ze blijken toch enigszins parallel te lopen. Hoewel ik niet echt sprake vond van diepe banden die er ontstonden, was het wel leuk om te lezen hoe ze elkaar leren kennen.
Samenvattend is het denk ik voornamelijk dat ik een andere verwachting had over deze boeken. De focus ligt op andere plekken dan ik had gehoopt (verwacht), waardoor er een soort vreemde frictie ontstaat. Van mij had het wel dramatischer gemogen, wat flitsender. Ik had Maya liever echt diep in de shit gezien dan de relatief makkelijke oplossingen die ze op een presentieblaadje kreeg. Want dat is het: verwacht geen echt moeilijke strijd, het wordt allemaal vrij gemakkelijk opgelost.
Toch ben ik blij dat ik nu de hele trilogie heb gelezen en ik vind het einde van Verrijzing ook erg goed passen. Ik ben ook zeker benieuwd naar ander werk van Armstrong, al hoop ik dat deze net wat meer uitgesproken zullen zijn!
Geef een reactie