Van schoolproject tot nu – 10 jaar Zon en Maan

In het schooljaar 2009-2010 begon ik voor een tweede maal aan de kunstacademie. Waar ik het eerste jaar compleet verzoop tussen al die abstracte denkwijzes en gewoon maar wat deed, had ik tijdens mijn tweede kans iets meer de gedachte dat ik wist wat ze wilden zien. Nog niet uiteindelijk, want zelfs nu, meer dan 10 jaar later denk ik vaak zat nog ‘huh?’ als ik terugdenk aan die jaren.

In ieder geval: in de tweede helft van het jaar werd ons gevraagd een blog bij te houden met daarop de ontwikkelingen van onze projecten. Dat deed ik natuurlijk braaf, maar ik kwam er al heel snel achter dat ik nog maar een van de weinigen was die er dingen op bleef plaatsen – dit was later hetzelfde bij onze stageblogs. Uiteraard dacht ik op een gegeven moment ook: toedeledokie met je processen en plaatste ik er ook nog maar weinig. En toch begon het te kriebelen. Ik volgde ondertussen wat andere blogs en ik wilde graag vertellen over de dingen die ik meemaakte: niet alleen kunstzinnige dingen als tekeningen en schetsen die ik maakte, maar ook dingen over spiritualiteit en al het andere wat maar een rol speelde in mijn leven. Daar genoot ik van: het bijhouden van mijn blog hielp me een stukje structuur in te brengen in mijn leven en om een project eens langer vol te houden. Het was ondertussen al 2011 toen ik mijn blog intensiever begon te vullen: met boeken! Want ik herontdekte mijn liefde voor lezen (vooral toen ik weer thuis ging wonen) en ik ontdekte het fenomeen boekbloggen. Er ging een compleet nieuwe wereld voor me open!

In die jaren schoten de boekenblogs als paddenstoelen uit de grond. Met veel bloggers kreeg ik gaandeweg intensief contact, wat erg leuk was. Zeker in die vroeger jaren was ik nog heel erg zoekende. Ik twijfelde of ik de naam Zon en Maan wel moest houden: moest ik geen blognaam kiezen die meer linkte aan boeken? Ik besloot – omdat de naam me dierbaar was – Zon en Maan aan te houden en daar ben ik erg blij mee.

Mijn blog groeide. Ik kreeg boeken (wow!), mocht naar boekpresentaties (wow!) en leerde steeds meer mensen kennen. Dit vond ik zo bijzonder en ergens wilde ik er ook graag bijhoren. Ik snakte ernaar om nieuwe mensen te leren kennen, want de vriendschappen van de kunstacademie bleken toch niet zo hecht als ik had verwacht. Ik werkte, studeerde, haalde mijn rijbewijs en las boeken. Ik kreeg een ereader (die ik nog steeds heb! Het ding is niet kapot te krijgen!) en ging weer thuis wonen. Mijn blog verhuisde eindelijk van blogger naar een eigen domein en toen voelde ik me echt een heel serieuze boekblogger.

Wist je trouwens dat ik mijn eerste boekpresentatie al op mijn 14e had? Met vriendinnen ging ik een weekend naar Rotterdam om Darren Shan te ontmoeten bij Donner.

In 2013 verhuisde ik naar Brabant, want ik had mijn diploma gehaald en begon aan mijn tweede studie. De baantjes die ik had waren gunstig: ik kon er superveel lezen en superveel bloggen. Ideaal! Zo kreeg ik het voor elkaar om 20+ uur te werken, 10+ uur met school bezig te zijn en 10+ uur met stage, freelance te illustreren (op een laag pitje) en 200+ boeken weg te lezen. Als je me nu vraagt hoe ik dat in hemelsnaam deed: geen idee. Echt niet.

Mijn blog bleef groeien. Ik kreeg fantastische kansen en heb fantastische mensen ontmoet. In 2013-2014 zat ik in het Best of YA promoteam en daar heb ik schatten van mensen bij leren kennen. Ik ben met andere bloggers op vakantie geweest, heb heel veel geleerd over hoe de uitgeefwereld werkt en heel veel toffe auteurs mogen interviewen. Ik heb als spreker voor volle zalen gestaan en mijn passie voor boeken laten groeien.

Blogs kwamen en gingen en niet iedereen van ‘vroegah’ blogt nog. Ik heb ook niet meer met iedereen contact en dat is oké. Ze hebben me geleerd dat een gezamenlijke passie mensen samen kan brengen en dat is een leerzame les.

In 2016 besloot ik om de volgende stap te maken in het verlengde van mijn eigen bedrijf en mijn blog en begon ik met Letters & Lights. Ja, ook dit jaar zal ik in oktober een jubileum vieren. Hoe mooi is het dat ik nog steeds veel mooie kaarsen maak!?

De afgelopen paar jaar bleef ik mijn blog natuurlijk vullen met recensies en andere boekgerelateerde schrijfsels, maar werd ik ook een stuk persoonlijker. Zo deelde ik mijn PCOS-traject en deelde ik een tijd lang een wekelijks dagboekje. Misschien dat ik ze in een soort maandelijkse vorm ga gieten, want sinds de komst van Lily is er natuurlijk heel wat verandert. Niet alleen heb ik andere prioriteiten: ik heb niet altijd de energie om te bloggen. Toch ben ik blij dat ik nog veel kan lezen en daar ook veel plezier uit kan halen. Ik heb het echt nodig om in een andere wereld te kunnen stappen en de huidige wereld even los te laten. Want net als bij vele anderen doet de hele crisis mij zeker wat.

Ik blog nog steeds met heel veel liefde. Of ik ooit weer elke dag een blog online kan zetten is afhankelijk van heel veel zaken, zoals mijn werk waarin ik nu veel ruimte krijg om voor mezelf te werken. Het is ook afhankelijk van mijn schrijverdroom, want dat is iets waar ik ook mee door wil gaan – en ga! Ik wil ook weer meer schrijven over spiritualiteit, want dit is (weer) een groot onderdeel van mijn leven geworden. Uiteraard ben ik ook benieuwd naar wat jullie graag willen lezen hier op Zon en Maan. Laat je het me weten?

Het is bizar om terug te kijken naar al die jaren en om te zien wat ik allemaal heb meegemaakt. Het leven is een ware achtbaar en mijn blog is 1/3 van mijn leven een soort constante factor geweest waar ik veel steun, kracht en inspiratie uit heb gehaald. En daarom ga ik er zeker mee door.