Twee weken met Lily

Ik had verwacht dat het snel zou gaan, maar zó snel… damn. Lily is ondertussen alweer twee weken bij ons en het voelt alsof het nooit anders is geweest: ze hoort bij ons en is een wolk van een baby.

Ik heb mijn kraamweek als erg prettig ervaren. Ik had twee fantastische kraamverzorgsters die mij alles leerde van wat ik moest weten en die mij het zelfvertrouwen gaven om voor Lily te kunnen zorgen. Toch vond ik het best spannend toen zij weg waren en Rob weer aan het werk was. Ik voelde me alsof ik werd geleefd en het ontbrak me nog aan energie.

Mijn zusje vroeg me of ik het niet eng vond, zo’n klein mensje verschonen en vastpakken. Nou, ik kan je vertellen dat je instinct heel veel overneemt. Daarnaast is het vastpakken van je eigen kind een stuk minder eng dan een kindje van iemand anders. Echt, het is alsof dit zo had moeten zijn, Lily in ons leven!

Er zijn al aardig wat mensen naar Lily komen kijken en elke keer voel ik me weer trots. Trots dat het ons is gelukt, maar ook trots op Lily. Ze is zo heerlijk rustig en tevreden. Ze drinkt nu goed, slaapt heerlijk en wordt steeds alerter.

Afgelopen zaterdag was het prachtig weer en zijn Lily en ik voor het eerst naar buiten geweest. Heerlijk vonden we het! Eindelijk kon ik even weg van huis (de muren komen op me af) en dit gaf me ook lekker wat energie. Helaas moet ik wel bekennen dat ik last kreeg van mijn bekken en dat mijn herstel nog wel even gaat duren. Hopelijk keert de zon snel terug, want ik wil graag vaker naar buiten!

Ook drong het tot me door dat mijn energieniveau echt heel laag is, ook al kunnen we ’s nachts heel wat uurtjes slapen (Lily is echt een fantastische rustige baby en slaapt ’s nachts al zo’n 4 tot 5 uur aan een stuk door) en ben ik ook af van de maximaal een uur kunnen slapen van de pijn. Overdag voel ik me duf en leeg en dat maakt het dat ik ervoor heb gekozen om met het consultatiebureau een plan te maken om te stoppen met kolven. Lily dronk namelijk niet goed aan de borst, waardoor ik ben gaan kolven om haar toch moedermelk te kunnen geven. Dit vind ik heel erg prettig, maar het kost ook heel veel tijd. Lily drinkt overdag om de drie uur en dus moet ik dan ook kolven. Ik ben de hele dag vooral bezig met voeden en voeding maken, in plaats van aan het genieten van mijn meisje en dit ga ik niet volhouden. Dus kies ik voor mezelf (en uiteindelijk dus ook voor mijn kind).

Vorige week had Lily de hielprik en de hoortest. Van de hielprik moeten we nog horen hoe de uitslag luidt, maar voor de hoortest is ze geslaagd. Gisteren kwam een van de verpleegkundige van het consultatiebureau langs. Hoewel de boel een beetje overhoop ligt door het coronavirus, kon ze wel gewoon langskomen. Lily werd gecheckt en gewogen en we besparen een aantal zaken. Ze vond mij overkomen als een heel nuchtere en rustige moeder, dus dat was fijn om te horen. Ook stond ze volledig achter mijn keuze om over te gaan op kunstvoeding, omdat het anders niet goed met mij zou gaan. Ze gaf me tips mee en ik mocht meteen beginnen met afbouwen. ZO FIJN! En vooral toen Lily over haar geboortegewicht bleek te zijn. Dat heb ik toch mooi voor elkaar gekregen met borstvoeding!

Ik kan niet anders zeggen dan dat ons leven op z’n kop staat en dat ik nog moet leren omgaan met het verdelen van mijn energie. Ik probeer zo nu en dan een blog te schrijven, maar ik heb niet altijd zin. Het lezen heb ik wel al langzaam opgepakt en de rest van de tijd (buiten het kolven en voeden om) knuffel ik het liefst met ons kleine meisje.