The Valkyrie door Kate Heartfield Uitgever: Harper Voyager | Maart 2023
Genres: Fantasy
Aantal pagina's: 314
ISBN: 9780008567736
Uitgave: Hardcover
Goodreads
Brynhild is a Valkyrie: shieldmaiden of the All-Father, chooser of the slain. But now she too has fallen, flightless in her exile.
Gudrun is a princess of Burgundy, a daughter of the Rhine, a prize for an invading king – a king whose brother Attila has other plans, and a dragon to call upon.
And in the songs to be sung, there is another hero: Sigurd, a warrior with a sword sharper than the new moon.
As the legends tell, these names are destined to be rivals, fated as enemies. But here on Midgard, legends can be lies…
For not all heroes are heroic, nor all monsters monstrous. And a shieldmaiden may yet find that love is the greatest weapon of all.
From Sunday Times bestselling author Kate Heartfield comes a glorious, lyrical retelling of one of Norse mythology’s greatest epics.
Ik ben een sucker voor boeken over mythologie, met name wanneer het Keltisch, Germaans of Noords is. Dus toen ik dit boek zag staan op Elfia in 2022, besloot ik dat dit een van de boeken was die ik gewoonweg moest kopen. En onlangs zat ik echt even in een Vikingsmodus (Ik had de serie eindelijk afgekeken) en vond ik het tijd om het eindelijk eens te gaan lezen.
Helaas heeft het boek vrij weinig indruk op me gemaakt en moet ik nu – enkele weken later – echt diep in mijn geheugen graven om te herinneren waar het boek over ging.
Ik weet nog dat ik het lastig vond om in The Valkyrie te komen omdat het vrij passief geschreven is. Hierdoor voelde ik een afstand tot de personages en lukte het me niet altijd om ze uit elkaar te houden. Later lukte dit beter en begon ik het ook meer te waarderen, maar toch wrong het nog altijd dat het niet helemaal mijn schrijfstijl leek te zijn. Voor mij deed dit afbreuk aan het boek en ik denk dat ik er meer van had genoten als het anders was geschreven.
Terwijl de plot zelf echt helemaal in mijn straatje liggen: een gevallen Valkyrie die door Odin naar Midgard wordt gestuurd om tussen de stervelingen te leven en het eerste wat ze doet is een Lintworm die de boel terroriseert aanpakken. HELD. Maar ik voelde dit niet echt tijdens het lezen, omdat het zo passief voelde. Echt heel jammer. Het had alles wat ik wilde, maar toch was de smaak niet helemaal je van het.
En dat kan natuurlijk ook gewoon aan het moment liggen, want ik las en keek in de tussentijd nogal wat vlotte en epische dingen: misschien dat het tempo me daarom minder lag.
Ik ben blij dat ik The Valkyrie heb gelezen, maar mijn verwachtingen lagen toch net eventjes een tikkeltje te hoog.
Geef een reactie