The Reader (Sea of Ink and Gold #1) – Traci Chee

The Reader door Traci Chee
Serie: Sea of Ink and Gold #1
Uitgever: Putnam | September 2016
Genres: Young Adult, Fantasy
Aantal pagina's: 442
ISBN: 9780399176777
Uitgave: Hardcover
Goodreads

Once there was, and one day there will be. This is the beginning of every story.

Sefia lives her life on the run. After her father is viciously murdered, she flees to the forest with her aunt Nin, the only person left she can trust. They survive in the wilderness together, hunting and stealing what they need, forever looking over their shoulders for new threats. But when Nin is kidnapped, Sefia is suddenly on her own, with no way to know who’s taken Nin or where she is. Her only clue is a strange rectangular object that once belonged to her father left behind, something she comes to realize is a book.

Though reading is unheard of in Sefia’s world, she slowly learns, unearthing the book’s closely guarded secrets, which may be the key to Nin’s disappearance and discovering what really happened the day her father was killed. With no time to lose, and the unexpected help of swashbuckling pirates and an enigmatic stranger, Sefia sets out on a dangerous journey to rescue her aunt, using the book as her guide. In the end, she discovers what the book had been trying to tell her all along: Nothing is as it seems, and the end of her story is only the beginning.

The Reader van Traci Chee (het eerste deel in de Sea of ink and gold serie) is vooral zo’n insta cover buy boek. De manier waarop het eruit zag schreeuwde gewoon dat ik het moest hebben. Uiteindelijk kon ik het boek via Joany overnemen. Het boek ziet er heel mooi uit met z’n zeekleuren en goud (al zei Rob wel dat het meteen een suggestie wekt die niet klopt (dat het over waarzeggers zou gaan). En die onafgesneden pagina’s: WOW. Ik hou daar zo van.  Daarnaast bevat het boek allerlei tof vormgegeven extra’s die ik later nog eens uit zal leggen.

Sefia is op de vlucht samen met haar tante Nan. Haar ouders zijn allebei dood; haar vader bruut vermoord. Als haar tante wordt gekidnapt blijft ze alleen over. Nou ja, ze vind een mysterieus object, een boek genaamd. Een tocht om haar tante te redden en de waarheid over haar vaders dood te achterhalen volgt. Langzaam leert ze het boek te begrijpen en wordt alles duidelijk.

Het boek is zo opgebouwd dat het niet enkel het verhaal van Sefia (en Archer) verteld. Het speelt ook de rol van ‘het’ boek wat Sefia uiteindelijk ontdekt. Het heeft extra woorden in de marges en het lettertype veranderd nog wel eens. Dit soort toevoegingen maakte het dat de hele wereld waarin het boek zich afspeelt tot leven kwam. Een extra dimensie en een lust voor het oog.

Het verhaal komt echter wat traag op gang en er wordt geregeld gesprongen tussen allerlei verhaallijnen. Soms vond ik dit verwarrend, of misschien eerder wat chaotisch. Dit in combinatie met het nogal langzame verloop maakte het mij lastig om echt in het verhaal te duiken. Terwijl ik de vormgeving prachtig (en zelfs inspirerend vond, ik kreeg er schrijfzin door!). De worldbuilding was tof, maar zorgde ook voor de nodige problemen in het verhaal.

Hoewel ik sommige stukken echt fantastisch vond, waren er ook een aantal plotholes die ik gewoon niet kon ontwijken. Zo leert de hoofdpersoon zichzelf lezen, wat ik bijzonder vind aangezien zij is opgegroeid in een lees-loos bestaan. Zij weet zonder al te veel moeite de letters een klank te geven… Hoe dan? Er wordt enkel kort vermeld dat ze als kind wat lessen heeft gehad, maar om nou te zeggen dat je daardoor meteen kunt lezen? Hoe weet ze welk symbool voor welke klank staat? Dat soort dingen. Er worden wel symbolen gebruikt, maar niemand lijkt te beseffen dat dit ook een vorm van lezen is. Het gebrek aan lezen heeft zo veel invloed op een maatschappij, maar er wordt relatief weinig mee gedaan en dat vind ik zonde.

De personages, velen spreken erover dat ze tof zijn en zo divers… Maar ergens heb ik dit niet zo beleefd. Sommige personages bleven voor mij echt op de oppervlakte drijven en ik vond Sefia niet echt opvallende karaktertrekken hebben (behalve dat ze zichzelf leert lezen). Misschien kwam ik gewoon niet voldoende in het verhaal om ze daadwerkelijk te leren kennen. Wat ik wel tof vind is het gebruik van piraten (oke, meer rebelse zeelui) en assassins. Niet de meest originele keuze, maar wel altijd erg tof. En dat vrouwen hoge rollen vervullen is ook tof (wat best bizar is want iedereen spreekt zo netjes en voelt hoog opgeleid, maar LEZEN KUNNEN ZE NIET). Ik vroeg me vaak af hoe ze in godsnaam die boot konden bouwen zonder cijfers enzo.

Een boek dus met z’n plus en zijn minpunten. The Reader was niet helemaal wat ik had gehoopt. Het had wat mij betreft een stukje epischer gemogen, wat al gelukt was als Sefia wat minder plat was geweest. Een personage mag echt wel een beetje inhoud hebben wat mij betreft.

Gelukkig maakte de ontknoping – zij het niet bizar origineel – wel aardig wat goed bij mij, al had ik liever gezien dat dit een standalone zou zijn.

Godenzijdank dat ik niet in de wereld van The reader hoef te lezen, waar lezen verboden is.

Meh. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik van The Reader moet vinden. Het boek zit er fantastisch tof uit en heeft hele leuke elementen, maar er zijn ook zo veel stukken waar ik gewoon niet tevreden mee ben. Hebben jullie dat gevoel ook wel eens?