Suicide Notes: waar maakt iedereen zich druk om – Michael Thomas Ford

Suicide notes: waar maakt iedereen zich druk om? | februari 2010
Aantal pagina's: 211
ISBN: 9789047702238
Uitgave: Paperback
Goodreads

Het is nieuwjaarsdag als Jeff wakker wordt. Niet in zijn eigen bed, maar op de gesloten psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, met verband om beide polsen. Volgens hem is er niets aan de hand en dat houdt hij ook vol tegenover dokter Katzrupus, ofwel Cat Poop. Hem vertelt hij niets over zijn beste vriendin Allie, en hoe alles veranderde toen zij een wel erg leuke vriend kreeg.

Het zijn twee andere patiënten die hem echt aan het denken zetten: de grappige, maar zwaar suïcidale Sadie en Rankin, de sportheld van wie Jeff zijn ogen niet af kan houden als hij hem ziet masturberen onder de douche.

Zelfmoord vind ik een erg lastig onderwerp om over te lezen. Op een of andere manier vind ik het heel heftig. Ik had dan ook verwacht dat dit boek enorm veel indruk op me zou maken; echt een boek om thuis te lezen op de bank, dus.

Uiteindelijk schrijf ik deze recensie als ik het boek echt al een tijdje uit heb… En wat blijkt? Zo schokkend vond ik hem ook weer niet. Hoewel zelfmoord wel een rol speelt, is het voornamelijk het accepteren van jezelf, het zoeken naar jezelf en het snappen waarom iets gebeurd is, wat de hoofdrol speelt. Jeff, de hoofdrolspeler, moeten namelijk leren te accepteren wie hij is en wat dit met hem en zijn omgeving gedaan heeft. Als ik ‘homoseksualiteit’ benoem, kunnen jullie vast wel de link leggen waar dit boek heen zal gaan.

Jeff wordt in de psychiatrische inrichting waar hij verblijft omgeven door een aantal kleurrijke personage. Ze zijn interessant en hebben een eigen verhaal, wat ik dolgraag wilde weten. Helaas kwam dit niet bij elk personage tot z’n recht. Jammer, want zij droegen het verhaal een beetje.

Hoewel ik het verhaal zelf beter vond dan ik van te voren had bedacht (en ook heel anders), miste ik de emotie een beetje. Ik vind het echt fantastisch als een boek me zo weet te raken, dat ik echt met een brok in mijn keel zit te lezen. Suicide notes wist dit niet te realiseren. Zelfs heftigere emotionele gebeurtenissen brachten niks naar boven, wat jammer is. Misschien is dit juist de intentie van de schrijver geweest, omdat de hoofdpersoon zelf ook niet zo veel emoties lijkt te ervaren.. Maar toch. Het zijn heftige dingen, maar hij (en dus ook ik) reageert er zo apathisch op… Dat vond ik jammer.

Ergens leken het wel twee verhalen in een; eentje over de gevolgen van een mislukte zelfmoordpoging (en het genezingsproces daarvan plus het achterhalen wat er nou precies gebeurd is) en de zoektocht naar zelfacceptatie bij homoseksualiteit. Ik weet niet of het nou echt goed gelukt is deze twee verhalen te verweven tot één verhaal…

Toch was het een prettig boek om te lezen. Het had zo maar eens echt gebeurd kunnen zijn en zeg zelf; in Amerika zijn dit soort onderwerpen vele malen schokkender. Ik denk niet dat er veel Nederlandse jongeren helemaal in shock zouden zijn door homoseksuele gevoelens, daar zijn we te nuchter voor. Denk ik.

Al met al wist het concept van Suicide Notes me erg te intrigeren, maar miste ik wat qua uitwerking en emoties. Dat terzijde is het een heel goed boek, zeker voor mensen die houden van het contemporary genre.