Het lijkt wel alsof iedereen die een beetje spiritueel wil meedraaien in de spiriwiri molen een soort specialisatie wat betreft hulpmiddelen heeft gekozen. De een werkt alleen met edelstenen, de ander gebruikt kaarten en weer een ander gebruikt een glazen bol.
Ik ken dat gevoel niet echt. Ik gebruik niet altijd hetzelfde, als ik dan al naar een hulpmiddel grijp. Natuurlijk heb ik wel een stapeltje tarotkaarten liggen, een zakje vol runenstenen en weet ik veel wat, maar is dat perse nodig om tot inzichten te komen?
Daar kan je over discussiëren. Maar ik denk dat wij mensen hulpmiddelen wel nodig hebben, mits we ons niet afhankelijk maken van.
Als je een legging laat doen door een kaartenlezer en je krijgt gewoon een standaard verhaaltje opgerakeld, waarbij de legger de kaarten simpelweg uit het hoofd heeft geleerd, zal je naar mijn mening niet veel wijzer worden. Hierbij voert namelijk de kaart het hoofdwoord, terwijl de menselijke intuïtie en het inzicht wordt vergeten. Ik ben van mening dat je altijd en overal je eigen gevoel moet gebruiken, zeker bij het interpreteren van zoiets als kaarten of andere tekens. Voor iedere persoon is de situatie immers anders, en ook de combinatie van tekens. Samen vormen ze een geheel wat bij diegene past, rekening houdend met wat voor een soort mens het is.
Een kaart alleen kan dat niet zeggen.
Zo ook bij dromenwoordenboeken. Onlangs deed ik mee aan een discussie wat nou belangrijker is, de symbolen opzoeken, of juist zelf interpreteren. Ik ben, zoals je nu wel kan verwachten, een voorstander van het laatste. Het duurt misschien langer, en je komt wellicht op hetzelfde antwoord als in het al door andere opgeschreven droomwoordenboek, maar je hebt er zelf naar gezocht.. Je bent persoonlijk gaan kijken wat iets nou voor je betekend. Dit is veel leerzamer dan dingen klakkeloos aannemen.
Hulpmiddelen als de kaarten kunnen ons helpen inzichten makkelijker te interpreteren omdat we een visueel en tastbaar voorwerp hebben wat we persoonlijk aan bepaalde betekenissen linken. Hierdoor kunnen we dingen beter begrijpen en een plekje geven. Maar dat plekje kunnen we alleen geven als we het kunnen verwerken en kunnen plaatsen bij onszelf. Daarom is die eigen interpretatie van dingen zo belangrijk.
Moraal van dit verhaal? Vergeet je eigen gevoel en inzicht niet. Nooit. Want jij kent jezelf het beste, de kaarten niet.
Ik geef je daar helemaal gelijk in! Anderzijds, we leren door ons eigen gevoel en beelden doordat we ze leren kennen door het opgroeien. We weten wat groen is, doordat we geleerd zijn hoe groen eruit ziet. We weten wat een appel is, doordat we dat geleerd zijn. Maar we weten niet wat een donkelstran is als we het nog nooit gezien hebben. (het woord bestaat ook niet, het was een voorbeeld :p) Maar ik geloof ook dat we met behulp van orakels en dergelijke na een tijdje onze eigen interpretaties kunnen geven… zo leerde ik als 12 jarige tarot kaarten leggen en gebruikte ik een boek… en nu nog steeds met nieuwe setjes hoor 🙂 maar met setjes die ik al jaren gebruik, weet ik al lang wat het wilt zeggen – niet doordat ik de informatie uit het hoofd leerde maar door eigen associaties eraan te geven, wat betekent het voor mij en dergelijke. Net zoals met dromen, ik werk al jaren met dromen en de dromenwoordenboeken staan al jaren stof te vergaren op de boekenkast. 🙂
Met andere woorden, vind ik het een goed begin om ergens de kennis te vergaren, net zoals iemand die leert schrijven.. een soort van leren associaties maken, en eenmaal je het alleen kan – proberen te vertrouwen op eigen intuïtie. 🙂
Dat is zeker zo 🙂