Ship It – Britta Lundin

Ship it door Britta Lundin
Uitgever: Freeform | Mei 2018
Genres: Young Adult
Aantal pagina's: 384
ISBN: 9781368003131
Uitgave: Hardcover
Goodreads

CLAIRE is a sixteen-year-old fangirl obsessed with the show Demon Heart. FOREST is an actor on Demon Heart who dreams of bigger roles. When the two meet at a local Comic-Con panel, it's a dream come true for Claire. Until the Q&A, that is, when Forest laughs off Claire's assertion that his character is gay.

Claire is devastated. After all, every last word of her super-popular fanfic revolves around the romance between Forest's character and his male frenemy. She can't believe her hero turned out to be a closed-minded jerk. Forest is mostly confused that anyone would think his character is gay. Because he's not. Definitely not.

Unfortunately for Demon Heart, when the video of the disastrous Q&A goes viral, the producers have a PR nightmare on their hands. In order to help bolster their image within the LGBTQ+ community-as well as with their fans-they hire Claire to join the cast for the rest of their publicity tour. What ensues is a series of colorful Comic-Con clashes between the fans and the show that lead Forest to question his assumptions about sexuality and help Claire come out of her shell. But how far will Claire go to make her ship canon? To what lengths will Forest go to stop her and protect his career? And will Claire ever get the guts to make a move on Tess, the very cute, extremely cool fanartist she keeps running into? Ship It is a funny, tender, and honest look at all the feels that come with being a fan.

Boeken over fandoms, fanfics, conventies en andere nerdy elementen? Count me in! Dat is ook precies de reden waarom ik Ship it zonder ook maar een moment te twijfelen in mijn amazon sale mandje knikkerde en het boek vrij snel na ontvangst oppakte. Ik was zo benieuwd! Vooral omdat er de nodige LBGTQ+ karakters in zouden zitten en omdat een deel van het boek gebaseerd zou zijn op Supernatural.

De 16-jarige Claire is een groot fan van de show Demon Heart. Ze shipt de hoofdpersonen – een demon en een demonenjager – intens en schrijft daar superveel fanfic over op haar tumblr. Als ze op een conventie de kans krijgt de acteurs te ontmoeten, grijpt ze die natuurlijk aan! Ze vraagt tijdens het panel of haar OTP waarheid kan worden, maar Forest, de acteur die de demonenjager speelt, wuift haar vraag weg. Zijn personage gay? Absoluut niet! Dit breekt Claire’s hart, want hoe kan die jongen nou zo’n bekrompen klootzak zijn? Forest is vooral in de war hoe zijn reactie zo veel emoties teweeg kan brengen. Claire is echter vastbesloten om haar ship canon te maken en is bereid om ver te gaan. Heel ver. Vooral als ze de rest van de conventies mee mag met de cast, ziet ze dit als een ideale kans…

Hoewel ik dit boek met veel plezier heb gelezen en steeds niet kon wachten om verder te lezen, waren er ook een aantal punten die ik lastig vond. Alsof het een mooie tafel was, waar af en toe een nasty splinter vanaf springt. Niemand wil splinters. Ik zal eens toelichten wat mijn splinters wat betreft Ship it zijn.

Allereerst is het hele boek gebaseerd op een Q&A met de acteurs van Supernatural, waar een soortgelijke situatie heeft plaatsgevonden. Een fan vroeg naar de seksuele subtekst tussen Dean en Castiel en Jensen, die Dean speelt, heeft het weggewuifd. Fan janken, fans boos. Dit is haast een één op één kopie, ware het dan dat Claire wel echt de kans krijgt om haar ultieme ship misschien canon te krijgen. Nu snap ik echt wel dat fans heel ver kunnen gaan en dat een reactie als van Forest (of Jensen) homofoob over kan komen. Maar een homofobe reactie maakt iemand nog niet homofoob. Fans zetten acteurs voor het blok en confronteren hun idolen met persoonlijke grenzen. Ik vond Claire vaak echt grensoverschrijdend gedrag vertonen. Ik vond haar geregeld een bitch en een doordrammer. Dat je een fan bent, betekent nog niet dat je het recht hebt om acteurs en auteurs te confronteren of iets op te dwingen, puur omdat jij iets anders hebt beleefd.

Claire vond ik dan ook niet sympathiek. Ze is het typische fangirlmeisje zonder vrienden en dat vond ik jammer: er zijn zo veel fans die wel gewoon vrienden hebben. Ik vind het jammer wanneer fans in een bepaald clichéhokje worden geduwd. Tuurlijk, er zijn een tal van fans die wel eenzaam zijn of moeite hebben zichzelf te zijn (denk aan Tess), maar ik had graag een vriend of vriendin gezien waarmee Claire een band had. Zij het offline of online.

Het was meer het hele fansfeertje dat Ship it voor mij verslavend maakte.

Er was nog iets wat me aan het denken zette. Claire ontmoet op een gegeven moment een meisje waar ze ook mee op date gaat en Tess (zoals ze heet) zegt op een gegeven moment dat Claire te obsessief is en daardoor andere zaken vergeet. Zaken die ook een stem verdienen in een show. Tess zegt op een gegeven moment dat mensen vaak hun eigen representatie willen zien in boeken, films en series, omdat ze zich daar in willen herkennen. Ze zegt dat Claire deze ship wil zien, omdat ze eigenlijk gay is en dus meer gay-representatie wil zien in een show. Claire weet niet wat haar overkomt, omdat ze helemaal niet zo bezig was met haar seksualiteit. Dit vind ik een behoorlijk heftige confrontatie, ook omdat Tess hierin een aanname maakt die helemaal niet waar hoeft te zijn. Toch denk ik dat er wel een kern van waarheid in zit: dat mensen erg gepassioneerd zijn over het zichzelf willen kunnen identificeren met bepaalde personages. Dat is echt iets van deze tijd en het is ook gewoon zo dat veel van de media te eenzijdig is. Er zijn zo veel meer soorten van seksualiteit, zo veel meer culturen en afkomsten die óók de aandacht verdienen. Ik vond het mooi hoe dit een gegeven in het boek was, maar ik weet niet of de manier waarop het gebruikt is in dit boek, de juiste is. Claire gaat namelijk vaak echt te ver om haar zin door te drijven.

Er valt nog zo veel over dit boek te zeggen… Ik wil afsluiten met het feit dat niet alle fans zo zijn en dat fanfiction niet altijd zo ver gaat.

Ship it zette me op veel vlakken aan het denken: het maakte me aan de ene kant blij, maar soms ook een beetje boos.

Ik vond Ship it interessante onderliggende boodschappen hebben, maar ik twijfel of de uitwerking, de stem en de manier waarop deze worden overgebracht de juiste zijn. Het hele fandomgedeelte vond ik verslavend, maar meer dan eens haalde ik mijn handen open aan een splinter, omdat ik iets tegenkwam wat me stoorde. Veelal had dit te maken met Claire’s obsessieve en soms grensoverschrijdende gedrag.