Schaduw van de Tijd | oktober 2013 Aantal pagina's: 434
ISBN: 9789086602421
Uitgave: Paperback
Goodreads
Hannah is helemaal klaar voor een heerlijk rustige zomer na haar eerste werkjaar op een middelbare school. Samen met haar broer Ben gaat ze naar het vakantiehuisje van hun moeder in Arizona. Daar loopt ze Josh, de oude jeugdvriend van Ben, na jaren weer tegen het lijf. De kleine jongen uit het Navajo-reservaat is plotseling niet zo klein meer, en Hannah voelt meer voor de volwassen Josh dan alleen maar vriendschap. Maar al snel is het gedaan met de rust. Nacht na nacht wordt Hannah geplaagd door vreemde nachtmerries over het verleden van de Navajo's en griezelige schimmen die haar achtervolgen. De schaduwen komen steeds dichterbij... en waarom komt Josh ook steeds in haar dromen voor? Soms is het verleden nog niet echt voorbij.
Een tijdje terug kreeg ik een berichtje op facebook van Jen Minkman met de vraag of ik Schaduw van de tijd wilde lezen. In november komt het daadwerkelijk uit, maar een paar mazzelkonten – waaronder ik dus – mochten het boek al eerder lezen op de ereader. Goh, wat ben ik blij met dit ding. Dus ik wachtte geduldig tot ik het bestand zou krijgen en nadat ik eerst wat anders had uitgelezen zocht ik het bestandje op dat ik ergens op mijn Sony had gegooid.
Aan het begin moest ik even wennen, want het bestandje zag er een beetje vreemd uit op mijn ereader en ik hoorde dat anderen daar ook last van hadden. Maar na een tijdje stoorde dat niet meer en ondanks dat er af en toe wat letters misten en er wat typefouten in de tekst zaten, was het prima te doen. Overduidelijk echt een vooruitgave, volgens mijn medebloggers. Ik haalde mijn schouders op en las door, want ik vond het veel te boeiend om me druk te maken over missende L’en.
Bij het horen van de titel Schaduw van de Tijd had ik al snel een beetje het idee dat het een nogal algemeen fantasy verhaal zou zijn over tovenaars en een held die de wereld moet redden en bijgestaan wordt door een bloedmooie heldin, maar ik ben echt aangenaam verrast. Want dat was het absoluut niet! Het was een spannend verhaal vol opbloeiende liefde met een indrukwekkende kijk op de cultuur van de Navajo indianen. Die cultuur van de indianen komt prachtig tot bloei en het is overduidelijk dat Jen haar research heeft gedaan. Het is als het ware alsof Jen zelf de medicijnmannen heeft bestudeerd en een vision quest heeft gemaakt.
Het was een bijzondere speling met de cultuur bijgestaan door bijzondere karakters die allemaal heerlijk normaal zijn, maar toch hun eigen talenten hebben. Het las aardig door en afgezien dat er een aantal stukken waren die ik net iets minder vond lopen, was het vermakelijk en is het geschikt voor vele leeftijden. Echter vond ik dat Hannah niet altijd overkwam als een 23-jarige. Ik had liever gezien dat ze 19 was en nog studeerde, in plaats van dat ze een afgestudeerd meisje is dat haar hart verliest aan de 17-jarige. Of Josh had ouder moeten zijn. Niet dat ik tegen leeftijdsverschillen ben, maar soms was het een beetje gek.
Ik – als mythologie en culturen fan – heb echt genoten van dit verhaal. Het kwam helemaal tot leven in mijn hoofd en het voelde voor mij heel ‘gewoon’ aan. Maar misschien komt dat ook wel omdat ik dat soort paranormale en mythologische elementen heel normaal vind. Daardoor was het voor mij een stuk realistischer dan de meeste boeken die op de markt verschijnen met dit soort thema’s. Geen overdreven powers, maar een romantisch verhaal vol actie en cultuur waarbij je jezelf aan het eind echt afvraagt of er een vervolg komt. De cover zelf vond ik trouwens een beetje tegenvallen.. Ik had liever een prachtige blauwe vlinder gezien.. Ik mijn hoofd zit een heel plaatje.. Maar ja! Don’t judge a book by its cover!
In ieder geval is Schaduw van de tijd een echte aanrader voor iedereen die houdt van romantiek!
Geef een reactie