Samenzwering – The Darkness Rising Trilogie 1 / Kelley Armstrong

Samenzwering Serie: Darkness Rising #1
Andere boeken in deze serie: Roeping
| maart 2012
Aantal pagina's: 368
ISBN: 9789048813346
Uitgave: Paperback
Goodreads

Maya Delaney woont in het kleine onderzoeksdorpje Salmon Creek en voelt zich sterk verbonden met de natuur. Maar dan beginnen er vreemde dingen voor te vallen in het dorpje. Een jong meisje verdrinkt op mysterieuze wijze in een kalm meer, poema's verschijnen rond Maya's huis en haar beste vriend Daniel voelt zich opeens niet op zijn gemak bij bepaalde mensen en dingen. Een van die mensen is Rafe, de nieuwe bad boy van het dorp, die wel heel geïnteresseerd is in een specifiek detail van Maya: haar tatoeage in de vorm van een pootafdruk...

Bestel dit boek op bol.com

Kelley Armstrong is zo’n naam die ik al zo vaak had zien langskomen in positieve reviews, dat ik geen seconde twijfelde toen ik oa. Samenzwering in mijn boekenfestijnmandje gooide. En inderdaad, het was een heerlijk boek. Toch heb ik heus wel wat te klagen hoor.

Nou is het niet echt een klacht die het verhaal tenietdoet, maar gaat het vooral over de cover. Wát een lelijke keus zeg! Als ontwerper breekt bij het zien van deze cover het zweet me uit en wil ik het liefst het boek op de kop leggen van afschuw. OK, misschien een béétje overdreven, maar mooi is anders. (Sorry als ik nu je favo boekcover afzeik). Maar goed, wat is er dan mis zou je zeggen? Allereerst die foto… Het is waarschijnlijk de meest oncharmante houding die je als model kan aannemen en als ontwerper kan kiezen. Geen enkele zelfrespecterende vrouw zou er voor kiezen dat iedereen je varkensneusje naar binnen kijkt en bijna je herseninhoud open en bloot op tafel zet. Het zal vast een mooi meisje zijn hoor, maar het enige wat ik zie, zijn twee neusgaten en een gigantische moedervlek die bijna hallo zegt en wat mij betreft makkelijk weg gephotoshopt had kunnen worden. Het heeft een reden dat iedereen altijd roept: ‘Geen modellen op de foto!’ En dit is het schoolvoorbeeld van waarom het niet moet.
Om nog even wat positiefs te zeggen vind ik de achtergrond met dat wit heerlijk mysterieus en goed passen.. Al had groen van het bos of rood van vuur beter gepast. En nu ben ik uit gezeurd hoor.

Wat me verder opviel is dat er best veel Amerikaanse schrijvers – OK, Samenzwering speelt zich dan af in Canada, maar dan nog – ervoor kiezen om, als hun personage in contact komt met magie, ze indianenbloed te hebben. Nu snap ik wel dat er dan makkelijk een reden is om ze sjamanische/hekserige/medicijnvrouw of man-achtige krachten te geven en ik vind het ook wel mooi als ze zo’n prachtige cultuur gebruiken, maar het viel me gewoon op. Zeker de laatste tijd heb ik zeker wel drie boeken gelezen waar de hoofdpersoon al dan niet deels een indiaan is. De Benedics broertjes, Maya… en nog heel wat meer (waar ik – ik beken – nu gewoon even de naam van vergeten ben).

Verder vond ik Samenzwering echt een heel leuk boek dat ik met veel plezier heb gelezen (in de trein), wat die treinreis een stuk dragelijker maakte. Ik vond Maya een erg sterk personage die niet bang is om op onderzoek uit te gaan. Ik ben erg benieuwd naar wat er met haar zal gebeuren en hoe Daniel in dat geheel gaat passen. Ikzelf denk *SPOILER* dat Daniel haar tweelingbroer is, maar dat is een gokje, wellicht zit ik er helemaal naast *EINDE SPOILER*

Ik vond alle karakters erg leuk en zeker Annie heeft mijn hart gestolen. Ik weet niet waarom, maar ik vond haar meteen echt een heel interessant karakters waarbij ik erg benieuwd ben hoe het met haar verder gaat. Ik vond het mooi dat je die kinderlijkheid/dierlijkheid/hersenbeschadiging goed ziet in haar manier van spreken en manier van doen, maar zonder dat ze wordt afscheept als een persoon die totaal de weg kwijt is.

Hoe Maya met de natuur omgaat en hoe ze zich voed met diens energie vond ik erg mooi en ik herken zelf dat idee van opgesloten zitten in de ruimte heel goed. Daardoor kon ik me misschien nog beter met haar identificeren. Ik vond haar omgang met Rafe eerst iets wat te snel gaan, maar daarna, hulde voor Kelley, laat Maya zich zien als een meisje die echt wel voor zichzelf kan zorgen. Eindelijk eens niet alleen maar klef klef en voor altijd liefde, maar gewoon een heel realistisch verhaal in dat opzicht.

Al met al is Samenzwering een heerlijk verhaal en ik heb deel 2 meteen aan mijn verlanglijstje toegevoegd. Ik wil echt veel meer van Kelley lezen en ik vind het nu extra jammer dat ik ‘Bezwering’ nog niet heb. Wie weet binnenkort. Nog niet gelezen? Zeker doen!