Onruststokers – Catherine Barter

Onruststokers door Catherine Barter
Uitgever: Lemniscaat | Augustus 2017
Genres: Young Adult, Contemporary
Aantal pagina's: 384
ISBN: 9789047709350
Uitgave: Hardcover
Goodreads

Alena heeft haar moeder nooit gekend. Ze woont bij haar halfbroer Danny en zijn vriend Nick, die een onafhankelijke politieke koffiebar runt - de plek op de wereld waar Alena het liefste is.
Als Alena erachter probeert te komen wie haar moeder eigenlijk was, probeert haar broer haar onderzoek op alle manieren te dwarsbomen.
Haar veilige leven begint steeds heviger op zijn grondvesten te schudden wanneer een aanslagpleger bommen legt in supermarkten in haar buurt, de boekwinkel wordt aangevallen en ze meer over haar moeder te weten komt. Heeft Danny gelijk als hij haar tegen de werkelijkheid wil beschermen?

Catherine Barter gaf les in Amerikaanse literatuur en promoveerde op de jeugdboekenschrijver Sherman Alexie. Ze is mededirecteur van de oudste onafhankelijke 'radicale' boekwinkel in Londen, Housmans. Onruststokers is haar eerste jeugdroman.

Na het lezen van de beschrijving van Onruststokers was ik op een bepaalde manier geintrigeert. Ik kreeg het boek van de uitgever en het duurde niet lang voor ik er daadwerkelijk in begon. Op een of andere manier ben ik niet zo van de contemporary boeken, maar dit keer leek het verhaal van Alena me te trekken.

De 15-jarige Alena heeft haar politiek activistische moeder nooit gekend, omdat zij overleed toen Alena 3 was. Alena woont sindsdien bij haar oudere half-broer Danny en diens vriend Nick. Alena wil dolgraag meer over haar moeder weten, maar niemand wil haar wat vertellen. Danny al helemaal niet. Als er bommen ontploffen in de stad en Danny voor een controversiële politicus gaat werken, begint Alena’s leventje te veranderen. Ze wordt rebelser. En dan maakt ze een fout…

Wat was het een struggle om in Onruststokers te komen, zeg. Op een of andere manier stond mijn hoofd er totaal niet naar, boeide het verhaal me niet en lag de schrijfstijl me ook niet helemaal. Maar toch begon het mysterie rondom Alena’s leven en haar gezinssituatie me in zijn greep te krijgen. Langzaam maar zeker zat ik er opeens middenin en vloog ik door het boek.

Toch zijn er nog een aantal dingen waar ik moeite mee heb. Bijvoorbeeld het gebrek aan communicatie. Veel van de problemen uit het boek blijven problemen omdat er niet tussen de personages gesproken wordt. Van Alena verwacht ik het, zij is een tiener, maar Danny gedraagt zich zo nu en dan veel te jong; alsof hij en Alena pas net bij elkaar wonen. Dit wrong een beetje.

Ook vind ik dat er behoorlijk wat random elementen in het boek zitten. Zo is er sprake van een terrorist die supermarkten opblaast. Hierdoor is Danny extra beschermend (oke), geeft het een reden voor Alena om een bepaalde actie te ondernomen (vergezocht maar oke) en vormt het vervolgens eigenlijk maar amper een onderdeel van het verhaal. Ik dacht echt dat je die terroristische dreiging zou voelen, maar het was allemaal wat… vergezocht. Alsof het de meest makkelijke manier was om een plothole te vullen.

Ook de vriendschap met Ollie. Het was er, het was een mooie aanzet voor een prachtige plotlijn, maar het werd niet goed opgepakt. Zonde. En zo zijn er wel meer van die losse touwtjes die onvoldoende uitgewerkt zijn terwijl ze een veel stabielere fundering voor de plot hadden kunnen zijn.

Onruststokers frustreerde mij eigenlijk gewoon enorm. Omdat er echt kwaliteit in het verhaal zit, maar dit niet altijd zo duidelijk naar boven kwam. Tot op ⅓ van het verhaal heb ik serieus overwogen om te stoppen; ik vond het niet pakkend, het deed me weinig en de schrijfstijl was niet zo mijn ding; heel erg herhalend en voor mij een beetje stroef. Maar toen nam het boek opeens een vaard en zag ik alles voor me. Ik wilde weten wat er speelde en ik wilde de puzzel helpen oplossen.

Werd de puzzel voldoende opgelost voor mij? Ja en nee. Ja omdat de algemene plotlijn netjes wordt afgesloten, maar nee omdat ik sommige ontknopingen een beetje lame vond.

Dus aan de ene kant vond ik het een aardig boek met mooie thema’s als rouwverwerking, familie en hoe je als gewone burger beïnvloed kan worden door de politiek, aan de andere kant waren er ook nog wat losse steekjes.

Het duurde even maar toen wist Onruststokers me compleet mee te sleuren

Al met al heb ik een wisselend gevoel bij Onruststokers. Aan de ene kant vond ik het (uiteindelijk) een meeslepend boek om te lezen, maar aan de andere kant waren er ook onderdelen waarbij ik me frustreerde.