Als 14-jarige kwam ik in aanraking met Twilight, het enige boek voor jongeren naast de Stravaganza serie die er in mijn kleine bibliotheek te vinden was. Ik vond het heerlijk: een magisch verhaal vol zoetsappige liefde, speciaal geschreven voor jongeren. Ik wilde meer van dit soort boeken! Heel soms vond ik er een in een tijdschrift, waar ik dan het plaatje van uitknipte en hoopte dat ik ze ooit kon kopen. Ik las Harry Potter (voor de 50e keer), Artemis Fowl, Darren Shan en zette de Wicca serie en de Heksenoorlog serie op mijn verlanglijst. Tja, ook toen al leek ik een voorkeur te hebben.
En toen kwam de bovenbouw van de middelbare school en las ik alleen nog maar dingen die moesten en manga… Ik raakte mijn leeszin enigszins kwijt en verdiepte me liever in boeken over hekserij en de Harry Potter fora waar ik al mijn vrije tijd in stak.
En Young Adult als genre bestond ook nog niet echt.
Zo rond mijn 18e begon het weer terug te komen. Ik las veel in de trein en ging naar het boekenfestijn. Ik maakte samen met mijn moeder een prachtige rondreis in Ierland, waar ik de overige delen van de Twilight saga voor een mooie prijs op de kop tikte. Ik sprak met klasgenootjes op de kunstacademe over mooie boeken die we hadden gelezen… Maar zeker in het eerste jaar waren daar niet echt fantasy of young adult lezers bij. Dat kwam gelukkig het jaar erna goed.
Dat eerste jaar is wel veel bepalend geweest, want het was het moment dat ik met mijn blog begon. Een blog over mijn schoolproces was verplicht, maar al snel was ik de enige die het volhield. Ik zag het als een uitdaging en begon meer te schrijven over mijn leven, over spiritualiteit en plaatste tekeningen. En toen ontdekte ik het begrip boekenblog. De hemel brak open en ik leerde een heel nieuw stukje internet kennen. Een stuk van het internet waar ik me meteen thuis voelde. Ik was een jaar of 20 of 21 nu, geloof ik. Ik woonde nog alleen en toen ik echt over boeken begon te schrijven, woonde ik weer even bij mijn moeder.
Ik hoorde over De honger spelen en besloot het eerste boek te kopen. Ik was meteen verslaafd. Was dit dan de nieuwe golf jongerenboeken? Hier had ik echt behoefte aan! Dankzij die boekenblogs en mijn nieuwe leesliefde, begon ik me meer in de boeken te verdiepen en leerde ik meer boeken kennen. Een tweede maal ging de hemel voor me open: wat was er al veel keuze! Ongemerkt waren er al best wel veel gave boeken verschenen en ik wilde ze allemaal lezen!
Toen ik me in 2012 aanmeldde bij goodreads, was het echt alsof ik overspoeld werd met mogelijkheden. Zo. Veel. Keuze! Ik wilde alles hebben, lezen, ervaren.
Boeken kopen werd een heel nieuwe ervaring. Ik ging nog vaker naar het boekenfestijn en kocht het liefst alles wat me maar boeiend leek. Ik struinde kringlopen en tweedehands boekwinkels af naar pareltjes en zodra ik er ook maar iets positiefs over had gehoord, wilde ik het lezen. Misschien had ik ook wel een beetje last van FOMO. The Fear Of Missing Out. Ik leerde nieuwe genres kennen die me aanspraken, maar dwong mezelf af en toe ook dingen te lezen die ik zelf niet snel zou oppakken. Dit heeft mijn leesvoorkeuren weliswaar verbreed, maar maakte me soms ook wel een beetje gestrest. Ik wilde alle aanbiedingen die ik kreeg van uitgevers aannemen… Ook al viel het totaal niet in mijn straatje!
In 2013 ging ik in Best wonen, bij toen mijn vriend (nu mijn man) in een piepklein appartementje. Ik ging weer studeren en had een baantje waarin ik veel kon lezen. Ik zat ook veel in het ov, vooral toen ik nog een tijdje tussen Best en Veenendaal pendelde om te werken). Ik las insane veel en mijn TBR was nog lief en klein. Ik werd lid van de bibliotheek, waar we letterlijk naast woonden en dit gaf me de mogelijkheid boeken op te pakken die me wel aanspraken, maar waar ik geen budget voor had. Al snel herkende ze me, wat ik een erg bijzondere ervaring vond.
Als ik terugdenk aan die jaren, dan vond ik mijn manier van lezen toen erg mooi. Onbevangen, enthousiast, hongerig. Ik was echt zoekende naar wat ik leuk vond en er lag ook weinig druk op. Ik lees nu natuurlijk nog steeds ontzettend graag, maar ik ben wel veel kritischer geworden: ik heb zo veel vergelijkingsmateriaal. Ik lees ook wat minder, waardoor ik kritischer ben gaan kijken naar wát ik wil lezen.
Ook merk ik dat het young adult publiek is verandert. Het is meegegroeid met het aanbod, waardoor ook lezers kritischer zijn geworden in wat ze willen lezen en waar voor hen grenzen liggen. Dit vind ik tegelijkertijd een mooie ontwikkeling, maar ook ergens een beangstigende. Wat als we onszelf zo veel druk op gaan leggen, dat het leesplezier verdwijnt? Soms ben ik daar een beetje bang voor.. Dat ik op sommige vlakken niet meer kritisch mag zijn, omdat het boeken zijn die over kwetsbare onderwerpen gaan. Ik merk dat ik voorzichtiger ben geworden, oplettender… en niet altijd vind ik dat even fijn. Vaak wel hoor, ik vind het erg prettig hoe ik als lezer ben meegegroeid en heb geleerd een mening te vormen en deze op mijn eigen manier te verwoorden.. Maar soms, heel soms, verlang ik terug naar een paar jaar terug, waarbij ik als een gillende fangirl een boek kocht en zonder zorgen in een boek dook. Momenten waar ik alles wilde proberen en zonder van te voren al gekleurd was, aan een boek kon beginnen. Die momenten waarop ik samen met mijn man naar New Castle ging en een shitload aan boeken kocht, puur omdat ik ze mooi vond / ik goede dingen had gelezen of omdat ik gewoon nieuwsgierig was. Het is een lange tijd geleden dat ik me zo heb laten gaan…
Misschien dat ik daarom al mijn boekenbonnen aan het opsparen ben… Zodat ik vlak voor mijn verlof nog een keer even los kan gaan met boeken kopen voor mezelf. Boeken die al tijden op mijn wishlist staan en die me eigenlijk maar niet los willen laten. Misschien moet ik weer eens bestellen op Awesome Books, waar de tweedehands boeken zo goedkoop zijn, dat het eigenlijk geen risico meer is.
Soms lees ik dan ook bewust wat oudere young adults, omdat ik er zo ontzettend nostalgisch van wordt. Schim en Schaduw (voor de vierde keer), bijvoorbeeld. Ik zou Fallen wel willen herlezen, herlees momenteel The Hunger Games en moet nog een deel van Angelfall. Het maakt mooie herinneringen bij me los…
Ach… misschien ben ik gewoon wat nostalgisch aan het kletsen, puur omdat mijn leven zo aan het veranderen is. Als je het dan ook tot het einde hebt gehaald: chapeau!
Hoe was jouw eerste kennismaking met young adult?
Mooi om zo eens te terug te kijken 🙂
Ik vind het ook geweldig dat het genre YA zo is gegroeid. Toen ik tiener was, bestonden de D-boeken nog niet eens in de bieb of misschien kwam het er net. Zelf heb ik tijdens mijn studie amper fictie gelezen, helemaal lamgeslagen door de hoeveelheid literatuur die ik moest lezen voor mijn eindexamens Nederlands en Engels. Dat zou wellicht anders zijn gegaan als er toen al een levendige YA-markt was.
Het enige dat ik mij afvraag is of jij ooit gaat overstappen naar de volwassenenliteratuur. Er zit zoveel moois bij dat je vast zou waarderen. Maar je gaat je nu vast eerst op de kinderboeken storten, een genre dat ik momenteel een beetje aan het herontdekken ben, ook superleuk!
Wie weet stap ik ooit over, maar voor nu heb ik daar nog geen behoefte aan. 🙂 wellicht dat ik zo nu en dan een boek zal oppakken omdat het handig is voor mijn werk, maar voor nu besteed ik toch liever mijn tijd aan jeugd- en jongeren. ?
Dat waren de boeken van Christopher Pike. Ik vind die nog steeds geweldig. Die man was zijn tijd vooruit.
Fallen serie en inderdaad de hongerspelen hebben mij er heen getrokken. Daarvoor las ik veel zoetsappige romans met af en toe tweede wereldoorlog boeken.
Tegenwoordig bijna alles lees ik.
Je verwoordt precies mijn zorgen over het verliezen van leespezier en kritisch zijn. Als je sociaal media in de gaten houdt lijkt het wel of je geen enkel boek mag lezen en dat alle boeken problematisch zijn. Ik word daar eigenlijk best wel moe van en ben er eigenlijk ook helemaal klaar mee. Ik lees wat ik wil, maar ik heb wel echt het gevoel dat ik moet uitkijken met mijn recensies. Zeker in het Engels, want je kunt zomaar aangevallen worden. Nog niet gebeurd gelukkig, maar ik maak me daar eigenlijk best zorgen om. Je mening wordt dan toch gekleurd.
Ik kwam pas in 2017 echt in aanraking met YA. Ik las daarvoor ook al boeken in dit genre, maar wist ik veel dat het YA was…… Fallen etc heb ik nooit gelezen, De Hongerspelen kwam ik in 2018 met geen mogelijkheid meer doorheen.
Dat is voor mij ook een van de redenen waarom ik twitter van mijn telefoon heb verwijderd.
Oh Stravaganza, wat een jeugd sentiment is dat. Mijn eerste Young Adult las ik toen de bieb met D-boeken kwam, ik was toen een jaar of 14 denk ik. Ik was zo blij met die afdeling, het waren maar twee rekken want ik woonde in een dorp maar wat was ik blij. Eindelijk niet meer eindeloos zoeken tussen de kinderboeken en de volwassen mensen boeken omdat je overal tussenvalt.
Wat leuk om te lezen hoe het lezen bij jouw vroeger ging! Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om geen YA-boeken te hebben die je kan lezen. Toen ik zelf namelijk toe was aan YA, bestond het toch wel al een aantal jaar.
Dat lezen zonder je ergens zorgen om te maken lijkt me trouwens ook wel heel fijn!