Nederlands Sagenboek | 1980 Aantal pagina's: 191
ISBN: 9023303520
Uitgave: Hardcover
Goodreads
Boek met een verzameling Nederlandse sagen.
Dit boek moest ik in maart lezen voor mijn TBR. Meteen kwamen er heel veel reacties van mensen die ontzettend benieuwd waren naar dit boek. Dit verbaasde me wel, het is immers niet echt een boek wat nog makkelijk te verkrijgen is; ik heb hem namelijk uit een kringloopwinkel mee gekaapt. Want oude sagen zijn altijd zo heerlijk spooky. Little demon I am.
Dit boek is dan ook niet meer te krijgen bij bol.. Maar hij stond wel op goodreads. Wauw. Over wereldwonderen gesproken.
Het boek bevat – hoe kan het ook anders – sagen van Nederlandse bodem, die door Sinninghe naar de ‘moderne’ tijd zijn vertaald. 1980 dus. Hierdoor is ook nu nog het taalgebruik soms best suf, maar dat past wel bij de sfeer van het boek. Er staan echt heel veel verhalen in (de een nog bizarder dan de ander) en sommige zijn ook lekker grimmig geïllustreerd door Arnoud Paashuis.
Toch werd ik niet omvergeblazen door de verhalen. Ik had gehoopt dat ik er een paar herkende, maar ze waren me allemaal nieuw. En sommige zijn zo bizar dat het moeilijk te begrijpen is dat dit vroeger echt volksverhalen waren waar mensen bang voor waren. Ze zitten vol levenslessen, mensen die deals sluiten met duivels (en daar de prijs voor betalen) en tja.. figuren uit heel het land.
Ze zijn leesbaar, maar ik vond ze niet vermakelijk leesbaar, als je snapt wat ik bedoel. Als ik als voorbeeld de legende van Cunera neem (die er niet in staat, hoor).. Dit verhaal heb ik zelf in 2013 geanalyseerd voor mijn eindexamen en daar waren echt heel leesbare bewerkingen van.. Dat miste ik een beetje in dit boek. Ik verloor snel de aandacht en had vaak niet zo’n zin om door te lezen.
Wat wel een plus is, is dat de verhalen echt van heel Nederland komen. Er komen echt heel wat bekende plaatsen terug.. Wie weet ook wel van jou woonplaats!
Maar eerlijk is eerlijk, het boek is ook gewoon mooi en oud, dus hij gaat wel een mooi plekje krijgen in mijn kast.
Heerlijk, dergelijke vondsten bij de kringloopwinkel 🙂
Dat zeker!
Ik snap je bevindingen heel goed!
Zelf bezit ik sinds kort het Hollandsche Sagenboek, ook door Dhr. Sinninghe.
Het boek is gepubliceerd in 1942 en dus, begrijpelijk, redelijk oudbollig geschreven. Naar mijn idee siert de schrijfstijl juist dit soort verhalen. Zelf kom ik uit Zuid-Holland en herken ik een enkel van de verhalen.
De manier van schrijven is echter wel droog en stoffig. Sinninghe heeft weinig ruimte gelaten voor eigen bevindingen en wijdt vaak niet uit van het verhaal zelf. Dit houdt in dat hij vaak een quote aanhaalt, met een simpel cijfer er achter wat verwijst naar de bron. Als hij het boek verhalender wijs geschreven had, dan was het boeiender geweest.
Leuk om te lezen dat deze boeken niet geheel in de vergetelheid zijn gevallen.