Uitgever: Lebowski | Juni 2016
Genres: Roman
Aantal pagina's: 303
ISBN: 9789048826148
Uitgave: Paperback
Goodreads
Emma Cline voert ons mee naar de explosieve zomer van 1969, naar de zinderend hete straten van Marin County, Californië, in het hoofd van een 14-jarig meisje, de verveelde en zwaarmoedige Evie. Ze staat eenzaam tussen twee pasgescheiden ouders, vol van een wanhopige rusteloosheid, maar vindt steun in de toevallige vriendschap met het oudere en intrigerende meisje Suzanne. Verbijsterd dat er eindelijk iemand is die haar ziet staan, komt Evie al snel terecht in een commune waarvan zeer binnenkort de hele wereld de naam zal weten, en wordt ze verleid door diens waanzinnige leider. Sneller dan ze ooit had kunnen vermoeden wordt ze meegezogen in een wereld vol misdaad en geweld.
Emma Cline's verhaal over een stuurloos meisje tegen het einde van de roerige jaren '60 levert een ontzagwekkend, trefzeker onderzoek op naar de werking van macht, hoe angstaanjagend beïnvloedbaar een pubermeisje kan zijn, en hoe ver zo'n meisje zal gaan om gezien en geliefd te worden.
Toen ik De Meisjes kreeg werd mij gezegd dat het een heel bijzonder boek was en dat ik het – omdat er toch een tiener in de hoofdrol zat – toch ook wel kon waarderen. Ik had het boek ondertussen op verschillende media langs zien komen en was razend benieuwd geworden. Wie had verwacht dat ik absoluut niet onder de indruk zou zijn?
De Meisjes gaat over Evie, een eenzame 14-jarige tiener in de jaren 60. Ze moet binnenkort naar kostschool en wil nog even een fijne zomer beleven. Ze komt via een aantal meisjes in contact met een commune, niet wetend dat diezelfde groep haar mee zal trekken in een leven vol geweld en misdaad.
Emma Cline wordt van alle kanten bejubelt om haar fantastische taalgebruik. Maar mij irriteerde het voornamelijk. Het zat zo vol met nutteloze elementen, dat ik me soms echt afvroeg wat en waarom iets er nou stond. Toen ik binnen enkele hoofdstukken al een aantal keer ‘later leerde ik’ tegen was gekomen waarbij ik mijn ogen bleef rollen, wist ik eigenlijk al dat dit boek niet mijn ding zou zijn. Misschien wel iets voor anderen; mij boeide het gewoonweg niet.
De meisjes is geen leuk boek. Het zit vol eenzaamheid, seks met de jonge tieners en drugs. Er hangt een grimmige sfeer en je wordt als lezer meegetrokken van de ene plaats en tijd naar de andere. Ik had spanning verwacht, maar die kreeg ik niet helemaal. Alsof ik maar met half oog naar een film zat te kijken.
Ik stoorde me best wel aan het gespring in tijd. Ik denk dat dit boek beter tot z’n recht was gekomen als het verhaal echt chronologisch verteld was en als er flink wat overbodigheden waren weggehaald. (Want het interesseert me geen drol dat een bepaald persoon die maar één keer vernoemd wordt en waar ik nul band mee heb, later iets specifieks zou gaan doen). Maar misschien ligt het er ook gewoon aan dat ik normaal gesproken gewoon ander soort boeken lees.
Ik weet het gewoon niet. Evie deed me niks. Ik voelde het gewoon niet.. Ik herkende me niet in haar gedrag en de overdaad van alles vond ik passend maar niet overkomen. Zoals ik al zei: ik voelde het niet. Het voelde allemaal te geknutseld en te ‘mooi’ gemaakt.
Waarschijnlijk ben ik een van de weinigen die niet voor dit boek is gevallen, maar he, smaken verschillen. Ik denk gewoon dat er boeken zijn over dit thema die mij meer weten te grijpen. Evie wist mij niet te overtuigen en de andere meisjes ook niet.
De meisjes is absoluut geen leuk boek, zelfs als je het heel erg goed vindt.
De meisjes is een boek over heftige thematiek, waarin seks, drugs en hippies een grote rol spelen. Het wist mij echter niet te overtuigen en ik heb het boek met weinig plezier beleefd.
Ik ben het helemaal met je eens. Vond het een van de slechtste boeken die ik in tijden gelezen heb.
Dit klinkt meer als literatuur dan als een young adult romannetje. Misschien dat je er daarom meer moeite mee had? Dit is namelijk precies waar ik tegen aan liep toen ik begon met het lezen van literatuur.
Het is gewoon een roman, dit. En ik denk niet dat het verschil tussen de genres uitmaakt voor mijn beleving (en of ik het moeilijk vond) 🙂
Hahhahha, thank god. Dit vond ik dus ook tegenvallen. (terwijl ik toch steeds meer een romanlezer wordt)
Ik vond het ook helemaal niks!
Ik heb het niet gelezen, maar zoals ik al meerdere recensies heb gelezen ben ik daar blij om. Totaal niet mijn ding zulke boeken.