Het is grappig om te zien wat ik vorig jaar over Lughnasadh, ook wel Lammas genoemd, schreef.
Ik kan natuurlijk ook dit keer weer braaf opdreunen wat Lughnasadh betekend, maar ik kan ook gewoon schrijven wat voor een gevoel ik er bij heb.
Toen ik voor het eerst het woord ‘Lammas’ hoorde, moest ik meteen denken aan brood. Ik vond dat zo erg broodachtig klinken dat het me niks verbaasde dat het jaarfeest gekoppeld wordt aan de graanoogst. Leuk wel, dat je gevoel heel erg kan overeenkomen met de betekenis van iets.
Lughnasadh is een feest ter ere van de Keltische Zonnegod Lugh en kondigt het begin van de oogst aan. Het is de eerste van de drie grote oogstfeesten en staat recht tegenover het jaarfeest Imbolc, wat het juist het begin van de lente is, waarbij men begint met zaaien en dergelijke.
Wat ik ook interessant vind is dat Imbolc een feest ter ere van de Godin Bridgid is, en Lughnasadh dus ter eren van een God. Het is een evenwicht. Zaaien en oogsten. Winter en zomer. Samen een geheel.
Dit oogstfeest is de ideale tijd om de natuur te danken voor alles wat zij jou gegeven heeft en gaat geven komende tijd. In de vorm van een offer kan je de natuur bijvoorbeeld iets teruggeven om haar te danken. Denk bijvoorbeeld aan een deel van je eten of drinken, die natuurlijk uiteindelijk uit de natuur zijn gekomen.
Ik denk dat ik dit jaar ook eens ga stilstaan bij al het wonderlijke wat de natuur ons gegeven heeft en hoe dankbaar we mogen zijn dat de wereld zo vruchtbaar is. Verder heb ik nog geen plannen.. zoals altijd. Want rituelen en andere dingen volgens het boekje, daar ben ik niet zo sterk in.
Wat gaan jullie doen met Lughnasadh.. Of waar willen jullie bij stil staan?
Geef een reactie