Afgelopen maandagavond was de lente-equinox: de zon stond toen precies op de evenaar en dag en nacht waren daarom ook precies even lang. Vanaf nu zullen de dagen weer langer worden en gaan we de lichte periode van het jaar in. Het is de lente-equinox, ook wel Ostara genoemd in de hekserij.
Hoewel er heel wat discussie is over het ontstaan van Ostara, is het wel een feit dat de lente-equinox vroeger al belangrijk was. Er zijn verschillende bouwwerken (Stonehenge, New Grange) waar precies op het moment van de equinox, het zonlicht op een bepaalde manier schijnt.
Ongeacht of andere symbolen en manieren van vieren ontstaan is uit andere feesten en culturen, in de huidige tijd wordt Ostara vooral gevierd als een lentefeest. Het startsein voor de lichte tijd van het jaar. De komst van de lente. De symboliek die hierbij gebruikt wordt kent bijna iedereen wel: hazen, kuikentjes, eieren, hanen van brood, pastelkleuren, lammetjes, bloemen als narcissen, het versieren van eieren… Het zijn allemaal historische en symbolische gebruiken die horen bij de start van de lente. Ze komen voort uit wat we nu in de natuur zien: opkomende bloemen, pasgeboren dieren en kippen die na de winter weer eieren beginnen te leggen. De natuur komt tot bloei en de nieuwe blaadjes aan de bomen zijn fris groen. Een kleur van Ostara!
Ik heb een paastak (ostaratak? lentetak?) in huis gehaald afgelopen maandag, en deze versierd met eieren . Er staat een konijntje op mijn altaar. Er staan overal narcissen in huis. De lente is begonnen!
Maar dit voelde ik al eventjes. En hoewel een jaarfeest meestal op een vast moment wordt gevierd, is de energie vaak al eerder (en nog later) te voelen. Ik spreek dan ook liever van een periode. In mijn geval gebruik ik deze hele week als ostaraviering. Die begon afgelopen vrijdag al, toen ik samen met andere heksen van de heksenopleiding een weekend weg ging. We hebben heel veel bijzondere dingen meegemaakt. Er werd gehuild, gelachen, energie en kennis gedeeld.
Ik zal het moment ook nooit vergeten dat ik naar buiten stapte en een uil hoorde krassen. Ik heb hem het hele weekend gehoord en daar ben ik dankbaar voor.
Omdat onze accommodatie aan de rand van het bos lag, konden we zaterdag een bijzondere boswandeling maken. We kwamen langs indrukwekkende plekken waar de tand des tijds zijn stempel had achtergelaten. Onze gevoeligheid werd absoluut door elkaars aanwezigheid versterkt, wat veel bij ons losmaakte. Dit was bijzonder. Fijn. Ik heb de wandeling gebruikt als symbool voor de weg die ik heb afgelegd: soms makkelijk, soms lastig, soms verdwaald en soms precies wetende welke richting ik op moest. Ik liep een stuk op blote voeten. Omdat ik dat fijn vind (contact met de aarde), maar ook omdat een pad niet altijd prettig hoeft te zijn. Ik zag dit weekend ook als een persoonlijke overwinning en een aanloop naar mijn naderende inwijding. Na dit weekend wist ik het zeker: ik ben er klaar voor.
Het was een prachtige warme, zonnige dag. We hebben ook een cacaoceremonie gedaan en ik heb een geleide meditatie gegeven (daar ben ik goed in). Dat was bijzonder en prettig. Verbindend!
Maandag en dinsdag heb ik gebruikt om stil te staan bij Ostara. En nu ga ik aan de slag met de Ostaraviering met mijn sibbe. Daar kijk ik erg naar uit en ik geniet er altijd van om de voorbereidingen te treffen.
De Lente-equinox leent zich perfect voor balans. Balans in je leven zoeken, balans in je leven ervaren en reflecteren of je nog in balans bent. Dit betekent afscheid nemen van de dingen die je niet meer nodig hebt en aanpakken wat je naar je toe wilt halen. Dat reflecterende vind ik altijd prettig en een wandeling in de natuur leent zich daar perfect voor. Zoek de tekenen van de lente, hoor de vogels in de lucht en geniet van de frisse buitenlucht.
De lente is begonnen. Voel je dat?
Geef een reactie