Is boekenbloggen verleden tijd?

Meer dan tien jaar geleden veranderde mijn school/tekening/spiriwiri blog langzaam in een blog over mijn grote passie: young adult boeken. Het waren de hoogtijdagen van het bloggen. Er waren veel bloggers actief, er waren veel events en we deelden ontzettend veel met elkaar. Ja, er was ook heel veel drama, maar er waren ook prachtige vriendschappen.

In die tijd was Instagram nog niet echt een ding, en TikTok bestond nog helemaal niet. YouTube was ook nog bezig in de opmars: jongeren vonden vooral boekenblogs om nieuwe boeken te leren kennen en ik vond het fantastisch om te horen wanneer iemand een boek kocht op mijn aanraden. Zelfs bibliotheken kochten soms hun boeken in aan de hand van mijn recensies. Het voelde als een enorme eer dat ik op deze manier kon bijdragen aan de boekenwereld. Dat ik mee kon helpen young adult boeken op de kaart te zetten en te laten zien dat young adult boeken wél belangrijk waren.

Dat vind ik nog steeds. Maar ik merk wel dat de aandacht verschoven is naar sociale media. Ergens is dat logisch, ergens vind ik het ook ontzettend jammer. Want het grote nadeel aan sociale media is de vluchtigheid. Al die moeite voor een mooie foto of een recensie: het is zo vervlogen.

Ik vind zelf dat je iets niet voor de likes of views moet doen. Net als het recenseren puur om boeken te krijgen. Ik vind dat het uit jezelf moet komen: jij hebt een passie voor boeken en schrijven/fotograferen/filmen en dat wil je uiten. Ik vind het oprecht jammer voor makers wanneer een algoritme je werk omlaag duwt, onderschriften niet of nauwelijks worden gelezen en alles maar snel snel snel moet.

Blogs blijven immers online. Iemand hoeft maar naar een recensie te googelen en de kans is groot dat ze op mijn (of een andere) blog uitkomen. Soms zelfs boeken die al 10 jaar geleden uitkwamen! Blogs blijven waardevol. Ze worden nog altijd bekeken. En veel ook, want qua cijfers zit ik bijvoorbeeld nog steeds even hoog als de hoogtijdagen van het bloggen. Alleen de reacties… daaraan merk ik dat blogs minder mee lijken te tellen. En dat vind ik zo jammer. Want al die reacties van toen: ik vond het fantastisch.

Natuurlijk, er waren toen veel blogs. Ze kwamen als paddenstoelen uit de grond schieten en ze verdwenen ook even hard als ze kwamen. Bloggen is namelijk een behoorlijk tijdrovende klus. Sommige bloggers gingen over op booktube omdat ze dan – voor hun – passendere content konden leveren. Nu ben ik absoluut niet van de booktube video’s kijken (ik lees liever een blog), maar ik heb veel waardering voor de tijd en moeite die er in video’s wordt gestoken.

Evenals de moeite die in prachtige bookstagram foto’s, booktok filmpjes etc. worden gestoken. Maar geef toe: de houdbaarheidsdatum van die content is een stuk korter. Echt jammer. Ik vind het zelf ook heel erg jammer dat de focus van uitgeverijen heel erg ligt op deze sociale media. Natuurlijk, ik ben ook een beetje trots als een niet-lezer op mijn werk naar me toe komt en een boek wil lezen omdat hij steeds op TikTok langskomt. Maar dat zijn maar een paar boeken. Vrijwel altijd Engels. Net als dat bookstagrammers zich vaak richten op een internationaal publiek. Logisch, want je wil dat je foto’s gezien worden, na al die moeite.

Begrijp me niet verkeerd, sociale media is een fantastische uitvinding. Ik heb prachtige mensen leren kennen. Ik vind het ook een intens giftige plaats, maar daar gaan we het vandaag verder niet over hebben. Het nadeel van social media vind ik zelf ook dat alles zo vluchtig is. Zo snel verdwenen is, verdrongen door weer nieuwe content. Je moet bijna 24/7 online zijn om alles bij te kunnen houden en dat is iets wat ik juist niet meer wil. Ik wil meer offline. Meer bezig zijn met lezen, schrijven, tekenen… Dingen die blijvend zijn. En daarom blijf ik lekker bloggen. Want in mijn ogen is boekbloggen absoluut geen verleden tijd.