Ik schreef de eerste versie van Supernerd 2 af

Toen ik de eerste versie van Supernerd afschreef, moest ik heel hard huilen. Nog nooit was het me echt gelukt om een verhaal af te ronden en dat raakte me. Dit verhaal raakte me, omdat er heel veel van mezelf in zit én omdat het een verhaal is dat ik echt wilde vertellen. Vele versies volgde. Het werd uiteindelijk een traject van een paar jaar.

Ik herinner me de ochtend waarop ik hoorde dat het uitgegeven zou worden ook nog goed. Ik had mezelf echt net een injectie gegeven voor ons fertiliteitstraject. Zat ik daar: snikkend en net volgespoten met hormonen. Een jaar later was mijn boek er en kwamen twee dromen uit: een baby en een boek.

Was de verschijning van Supernerd zoals ik had gehoopt? Nee. Door de pandemie bleef een boeklancering natuurlijk uit en moesten zowel boekhandels als bibliotheken kritischer zijn met hun budget. Jammer, maar niet meer dan logisch. Tuurlijk hoop je ergens dat je boek door heel het land wordt opgepakt, maar dat kan je niet afdwingen. Ik ben al heel trots dat vrienden hem hebben gelezen en leuk vonden, dat mijn leerlingen hem tof vinden én dat ik jonge jury tip van de week ben geweest.

Dat hield me ook absoluut niet tegen om verder te schrijven, overigens.

Volgens mij was het zelfs in 2019 dat ik begon aan een vervolg op Supernerd. Maar het lukte totaal niet. Ik had nog niet echt voor ogen welke richting het verhaal op ging en een ander personage eiste de hoofdrol op. En dat werkte niet. Ik ploeterde en ploeterde om naast de geboorte van Lily wat op papier te zetten. Ik raakte echt helemaal verstrikt en het lukte niet meer.

Door de verschijning van mijn boek begon er ook meer druk op te leggen. Meer onzekerheid borrelde op en ja, kritiek was soms ook een bittere pil. Bepaalde kritische noten hebben me uiteindelijk echter wel de ogen geopend en de open vragen van de lezer bloot te leggen. Ik besloot om overnieuw te beginnen en dat werkte.

Mevrouw schreeuwlelijk die aandacht wilde heeft uiteindelijk een rol gekregen. En die rol past goed bij haar. Het is een personage waar ik misschien nog wel meer mee wil, maar voor nu gaat het vooral om het verder vertellen van het verhaal van Steph.

Ik maakte een planning voor mezelf. Een planning waarvan ik meerdere keren dacht: dit haal ik nooit. Help.

Ondertussen heb ik eind januari – een week voor mijn eigen deadline – de eerste versie afgerond. Een versie waar echt nog heel veel aan moet gebeuren, maar waarvan het geraamte in mijn beleving wel staat. Er moet misschien nog wat bij om bepaalde wendingen logischer te maken en de tone of voice moet ik misschien nog wat aanpakken (ik schreef een groot deel van het verhaal op het moment dat het niet zo goed ging van mij en dat keert wel terug in Steph’s gedachten en gedrag). Wel ben ik oprecht blij hoe alles in elkaar past.

Het voelde heel fijn en vertrouwd om terug te keren naar de wereld van Supernerd. De lezers van het eerste deel zullen weten dat het verhaal nog niet klaar was. Niet écht.

En nu ben ik klaar om aan iets nieuws te beginnen. Ik heb al wat ideeën en ga daar lekker mee aan de slag voordat ik ga beginnen aan het herschrijven van Supernerd 2.

Hebben jullie vragen over mijn schrijfproces of over Supernerd? Laat dan een reactie achter!