Toen ik in groep acht zat, bracht een klasgenootje een nieuw tijdschrift mee naar school. De W.i.t.c.h.. Ik mocht hem van haar bekijken en ik was meteen verliefd. Sindsdien kocht ik elk nummer, kreeg ik een abonnement en moest ik een beetje huilen toen het stopte.
Een paar jaar geleden werd het blad opeens – in samenwerking met de Tina – opnieuw uitgegeven. Via een of andere constructie lukte het me een abonnement af te sluiten. Ik had hoop dat – mede door de opleving van de populariteit van manga – ze nu wél langer door zouden gaan. Helaas hield had na een paar nummers alweer op, maar besloot ik wel de complete serie te gaan herlezen.
En toen kwam ik er dus achter dat ze in het Engels wél door waren gegaan, in de vorm van graphic novel bundels. Ik kocht een paar bundels en liet het toen weer even liggen, maar onlangs heb ik weer een paar boeken gekocht… Ik wil verder!
Toch moet ik bekennen dat het verhaaltechnisch niet meer zo betoverend was als in het begin. Puur vanwege de nostalgie lees ik door. W.i.t.c.h. heeft me namelijk best veel gegeven. Het heeft me enorm geholpen met beter leren tekenen, ik leerde dankzij het tijdschrift over Wicca en andere zaken die me boeide en ik leerde er toffe mensen door kennen online.
Voor mij spraken de krachten van de meiden van W.i.t.c.h. altijd zo tot de verbeelding. Ik kon me vinden in de meiden, hun problemen en hun magie. Daar genoot ik van. Logisch ook, want ik kreeg jarenlang elke maand een uitgave op mijn mat. En nu lees ik met plezier verder, terugdenkend aan de eerste voorzichtige stapjes in de hekserij die ik door dat blad maakte. Vooral nu hekserij zo’n groot deel van mijn leven is geworden… Maar daarover praat ik wel een andere keer.
Gelukkig kan ik nog heel wat nummers vooruit. En wie weet heb ik ooit toch álles van de serie gelezen.
Wat tof. Waar zijn ze te verkrijgen? Er was toch ook een tv serie van?
Ja! Maar ik vond de tv serie niet zo leuk. De bundels koop ik zelf gewoon via bol.com, maar ze zullen vast bij elke boekhandel te bestellen zijn.