Hoera, Lily is al 6 weken bij ons

Als je mij van te voren had gezegd dat ik zo’n moeder zou worden die elke week trots zou verkondigen dat haar kleintje een week ouder is geworden, had ik je waarschijnlijk vierkant uitgelachen. Toch is niets minder waar. Ondertussen is Lily zes weken oud, ben ik officieel ‘kraamvrouw af’ en staat de hele wereld op zijn kop. Ik mis visite, sociale contacten en mijn ouders, maar het is even niet anders. Lily doet het gelukkig supergoed en aankomende vrijdag heb ik een afspraak staan bij de gynaecoloog om ook ‘goedgekeurd te worden’.

Lily groeit als kool, zelfs ik zie dat. Haar afspraak bij het consultatiebureau was goed, ze drinkt al lekker grote flesjes, kan al lachen en begint steeds nieuwsgieriger te worden naar haar omgeving. Ze houdt van muziek, bij ons zijn en begint langzaam wat te doen met haar babygym. Ze slaapt het beste in een slaapzakje en onze poes Ember beschermt haar zo goed, dat wanneer Lily echt heel erg van streek is, ik in mijn voet gebeten wordt. Dat is dan wat minder positief en ik hoop dat een sterilisatie dit in de toekomst gaat voorkomen. Nu maar hopen dat ze wel snel geholpen kan worden! Over geholpen worden gesproken… mijn tandartsafspraak is afgezegd en een paar dagen later brak er een kies, maar omdat ik geen pijn heb hoef ik niet te komen. Oké dan. Verder heb ik een beetje gewerkt (videocall met collega’s) en probeer ik elke dag een rondje te lopen met Lily. Ik voel me steeds fitter worden en meer energie hebben en dat is fantastisch.

Maar goed.. Ik wilde even dit persoonlijke blogje typen, omdat ik totaal niet aan de dagboekjes toekom momenteel. Het bloggen lukt me nog niet iedere dag, evenals het afwerken van mijn planning. Langzaam wennen we aan ons nieuwe leven en probeer ik weer wat meer te doen voor mijn blog, Letters & Lights en het tackelen van mijn TBR. Ik doe mijn best! Ook de datum waarop ik weer moet gaan werken kruipt dichterbij en dat vind ik echt bizar om voor te stellen.. al is het natuurlijk maar de vraag of we de rest van dit schooljaar nog wel school hebben!

Ik wil ook iedereen die mij een kaartje heeft gestuurd voor Lily echt ontzettend bedanken. Post ontvangen was ontzettend fijn in deze roerige tijd. Ik merk dat ik het lastig vind, om zo alleen thuis te zitten. Mijn hoogtepunten zijn vaak de wandeling met Lily en het doen van boodschappen. Frisse lucht doet mij goed, omdat ik anders nogal vastgekluisterd zit aan de bank. Lily is niet elke dag even rustig en ligt niet altijd graag alleen in haar box. Ik krijg nog niet alles gedaan op een dag en ik push mezelf daar ook niet altijd toe.. Misschien doet de coronacrisis ook meer met me dan ik wil toegeven. Ik mis mijn vrijheid en zit nu veelal vastgekluisterd aan mijn telefoon om toch wat contact te hebben met anderen.

Die zes weken, die zijn voorbij gevlogen. Het is alsof Lily altijd al bij ons is geweest en ik geniet intens van haar. Ze is perfect, een boefje, nieuwsgierig en het mooiste wat me ooit is overkomen. Ik hou werkelijk onvoorwaardelijk van haar en hoewel ik het me vroeger een beetje voor kon stellen hoe dat moet zijn, is de werkelijkheid vele male heftiger. Het is zo bizar hoe vol je hart kan zitten met liefde voor zo’n klein wezentje.

Het menselijk lichaam is een wonder en ik voel me zo ontzettend gezegend dat onze droom is uitgekomen. Ik ben trots op Lily, trots op Rob en hoe hij zijn vaderrol draagt en trots op mezelf.

Ik heb namelijk veel geleerd van mijn zwangerschap. Dat het echt oké is om nee te zeggen, of om toe te geven dat het even niet meer gaat. Om het los te laten dat alles meteen gedaan moet worden en dat bloggen echt geen moetje is. dat niksdoen nut heeft en dat genieten van elkaar het mooiste cadeau is wat ik op dit moment kan krijgen.

Daarmee wil ik ook jullie bedanken voor jullie enthousiasme, het feit dat jullie mijn blog nog steeds lezen en dat niemand van me verwacht dat er toch elke dag iets zal verschijnen. Ik probeer langzaam weer een ritme in mijn leven te krijgen en ik denk dat mij dit gaat lukken, zonder dat het een moetje wordt. Bedankt voor jullie geduld.

Ik blijf natuurlijk lekker recenseren, al lees ik wat langzamer op het moment. Mijn blogfrequentie zal daarom nog wat laag blijven de komende tijd en er zullen even geen dagboekjes verschijnen. Misschien eerder van dit soort posts, waarin ik stiekem gewoon wil opscheppen over hoe goed Lily het doet #noshame. Ik zal wel proberen om aan het eind van de maand een wrap-up te maken van mijn gelezen boeken.

Al met al gaat het goed. Ik ben met vlagen eenzaam en baal soms van dagen waarin ik echt helemaal alleen thuis ben, toch geniet ik er ook wel weer van. Deze mooie tijd met Lily is fantastisch en ik kijk er naar uit om haar alles te leren wat ik weet en haar ontwikkeling mee te mogen maken. Ik heb echt het gevoel alsof het moederschap me heel natuurlijk afgaat en daar ben ik trots op. Ik ben trots op mijn gezinnetje en kijk uit naar een prachtige toekomst samen.

Mocht je vragen hebben over de afgelopen zes weken, Lily, mijn zwangerschap of andere dingen, laat je dan een reactie achter? Bedankt voor het lezen <3