Hoe Overleeft Rosa in New York? Serie: Rosa & Co #1 | 13 november 2012
Aantal pagina's: 335
ISBN: 9789045112848
Uitgave: Paperback
Goodreads
Wat doe je als je droom aan diggelen valt en je zelfvertrouwen tot onder het nulpunt daalt? Dan ga je, zoals Rosa, naar New York! Als au pair bijvoorbeeld.
Wat doe je als je in je eentje, ver van huis, ten einde raad bent? Dan zoek je nieuwe vrienden, maak je nieuwe plannen, ga je een blokje om met de hond, bak je een taart en laat je je niet gek maken door een pratend hert, een overspelig vriendje en een helse puber.
Wat doe je als je (per ongeluk) vreemdgegaan bent? Als je teveel drinkt, rookt en blowt, een verkeerde studie gekozen hebt, platzak bent en je vader je ontzoond heeft? Dan vlucht je. Bijvoorbeeld naar Berlijn, zoals Neuz doet.
Toen ik een puber was, waren de boeken van Francine Oomen over Rosa (de HOI serie) helemaal hot. Je kon je er als tiener heel goed in verplaatsen en vele gebeurtenissen die elke tiener kan overkomen kwamen er in voor. Ik weet dat ik de eerste paar boeken van de serie heb gelezen en ik was dan ook erg benieuwd naar de vervolgserie, Rosa en co, over een iets oudere Rosa. Toen ik Hoe overleeft Rosa in New York dan ook bij de bieb zag staan, nam ik het meteen mee.
Eén nadeel is meteen duidelijk: als je niet alle boeken van de vorige reeks heb gelezen, mist je nogal wat informatie. Maar daar is wel doorheen te kijken.
In dit boek worden een aantal thema’s aangesneden die beter bij een iets ouder publiek passen, maar de 18 jarige Rosa komt niet altijd over als een 18 jarige vergeleken met andere YA boeken waar een 16 jarige meid vaak de hele wereld redt. Dat is niet echt in verhouding dus, maar wel realistischer. Wat veel lezers vergeten is dat er heel veel verschil kan zitten tussen de ene 16 jarige en de andere, en zo geldt dat ook bij 18 jarigen. Maar goed, ik kan me voorstellen dat omdat Rosa hier totaal niet is zoals de meeste heldinnen, je behoorlijk vreemd zal opkijken.
Ik heb me op zich wel goed vermaakt met dit boek, maar sommige elementen vond ik gewoon te onwerkelijk. Zowel Neuz als de zusjes zijn heel succesvol en heel goed in dingen en worden meteen herkend en bekend… Zo werkt het echt niet in het kunstwereldje! Sommige zullen misschien wel zo veel geluk hebben, maar in dit boek vind ik het een beetje te verheerlijkt worden… Ook het au pair beroep wordt behoorlijk geromantiseerd…
Ook wordt er met een aantal stereotypen gewerkt die ik minder geslaagd vind, maar ik kan me aan de andere kant ook wel voorstellen dat ze werken. Het is alleen zo jammer dat Vita, die depressief is, meteen als Gothic wordt gezien, die de daarbij horende vooroordelen uitvoert (ik ga immers niet verklappen wat). Meisjes die Goths altijd veroordeeld hebben, zullen door dit boek echt niet bijdraaien, en dat vind ik jammer. Maar goed, ik ga niet zeuren. Want ik heb me verder wel vermaakt met dit boek. Het voelt aan alsof je er zelf bij bent en over het algemeen denk ik dat dit een waardig opvolger van de serie is. Hoe overleeft Rosa in New York is zeker een aanrader voor fans van de Hoe Overleef Ik… serie.
Ik heb eigenlijk nooit iets gelezen uit deze reeks. Vraag me af of het dan ook nog een aanrader is?
Ik denk dat het leuker is als je de andere serie ook (deels) hebt gelezen…
Ik heb er een paar gelezen van de HOI-serie, maar was niet enorm fan… Denk dat ik dit boek dus laat liggen.
Aww, jammer dat je er niet zo super enthousiast over was! Tsja, het is allemaal onwerkelijk. Maar wat is er nu onwerkelijker dan wolvenroedels die in mensen kunnen veranderen en shiz? =D Ik bedoel maar, het is allemaal nog net zo simplistisch als de HOI boeken waren toen we jonger waren.
Ik heb op een boek of vier na alle boeken uit de reeks gelezen toen ik een jaar of twaalf, dertien was. Misschien op mijn veertiende nog? – Ik weet het niet meer. Ik weet in elk geval wél dat ik me meteen het gelukzalige gevoel herinnerde dat ik ervan kreeg toen ik dit boek opensloeg. Ik had dat het hele boek door. Dat het niet allemaal heel realistisch is, neem ik gewoon voor lief. Bij Francine Oomen mag dat. =)
(lekker late reactie :)) Daar heb je natuurlijk helemaal gelijk in.. Maar op een of andere manier vind ik het bij fantasy nooit zo erg als dingen… niet kunnen. Omdat het zo beschreven wordt alsof het wel kan. Bij zo’n boek als dit – wat voor jongeren denk ik veel echter voelt – heb je als iets ouder persoon al snel door dat het een onrealistisch-realistisch plaatje is. Snap je wat ik bedoel? Maar ik kan me voorstellen dat ik dit als middelbare scholier geweldig had gevonden.. Haha