Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel? – Francine Oomen

Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel? door Francine Oomen
Ook door deze auteur: Hoe Overleeft Rosa in New York?
Serie: Generatie Hoi - Hoe overleef ik... #1
Uitgever: Volt | September 2023
Genres: Fictie
Aantal pagina's: 278
ISBN: 9789021475899
Uitgave: Hardcover
Goodreads

Francine Oomen is terug (van nooit weggeweest)!
Na 25 jaar Hoe overleef ik is er nu het eerste deel voor de volwassen geworden lezers van toen.

Wat gebeurt er met je als er een heleboel is wat je aan niemand durft te vertellen?

Wat doe je als je je vrienden heel erg nodig hebt, maar ze vier jaar lang niet gezien hebt? Wat doe je als je akelige stemmen in je hoofd hebt? Wat doe je als je je een complete puinhoop voelt, terwijl je zelf psycholoog bent? Wat doe je als je je anders voelt dan anderen? En anders bent? Als je toekomstdromen als zeepbellen uit elkaar gespat zijn?

Of als je ontdekt dat je zwanger bent (per ongeluk en voor de tweede keer)? Als je een huizenhoge studieschuld, maar geen diploma hebt, als je het niet meer ziet zitten, omdat de wereld naar de *** gaat, als je verdwaald bent en je innerlijk kompas zoek is, als je je vergelijkt met anderen en je je nooit goed genoeg voelt...

Kortom: volwassen zijn in deze tijd, HOE doe je dat? Vooral niet laten merken dat je net doet alsof? Fake it until you make it? Doe je het alleen, of durf je het samen?

Dit boek is het eerste deel van de nieuwe Hoe overleef ik-serie. Een onmisbaar boek voor ex-pubers, voor Generatie Hoi. Met veel survivaltips en voiceberichten!

Tijdens mijn tienerjaren – en nog meer die van mijn zusje – wat de Hoe overleef ik?-serie echt helemaal cool. Iedereen – echt iedereen – las deze boeken en we groeiden op met Rosa, Esther, Jonas en Neuz. Later verscheen er nog een deel over Rosa in New York maar daarna was het klaar…

En toen kwam daar Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel, een nieuw deel over onze boekige vrienden, maar dan 25 jaar en ouder. Klaar met studeren, werkend (of juist niet) en met zaken waar de opgegroeide millennial ook massaal tegenaan loopt.

Ik kocht het boek voor mijn zusje haar verjaardag en schafte zelf ook een exemplaar aan. Een dag later had ik het boek uit. Ik heb echt 80 keer gehuild en was meer snot dan mens. Niet omdat het mooi geschreven is (het is eigenlijk nog een beetje kinderlijk), of omdat het realistisch was (het lijkt wel een opeenstapeling van drama), maar wel omdat het herkenbaar was. Niet dat ik last heb van ál die dingen, maar er zaten wel heel veel zaken in waar ik mezelf in kon herkennen. Worstelen met jezelf, je toekomstbeeld, last hebben van angst en stress. Niet weten wat je wilt… Het kwam allemaal aan bod. Weliswaar in extreem overdreven stereotypen, maar dat maakte het juist zo herkenbaar. Bijna iedereen kent wel een zweverig yogatype, of iemand die een belangrijke baan heeft maar daar eigenlijk aan bezwijkt. We zouden allemaal wel eens weg willen rennen en ons willen settelen op een plek waar niemand ons kent, maar we wel elkaar hebben. Dat raakte me. Hard.

Ik wil meer, want ik voelde me begrepen. Ja, als je je gaat storen aan de overdrevenheid dan is het klaar, maar probeer daar doorheen te kijken. Kijk eens hoe goed Francine Oomen de mental health problemen van deze generatie weet te benoemen. Ze drukt echt op de pijnlijke plek, want wij zijn een generatie die overal tussen lijkt te vallen. We zijn een soort van opgegroeid met de digitale wereld waarin gen-z zich beweegt, maar ook weer net helemaal. En we voelen ook de druk van de onze ouders die een compleet andere kijk op het leven en de invulling daarvan lijken te hebben. Dit zorgt voor veel burn-outs, stress, angst en onzekerheden. En dat is niet om zielig te lijken, maar in dit boek leek het even alsof het gezien werd. Begrepen.

Natuurlijk ook dik veel kuddo’s naar de nostalgie.

Wil meer.