Veel van jullie zouden toch graag lezen over mijn zwangerschap en dat vind ik heel leuk om te horen, natuurlijk! Na een lange weg van 3,5 jaar is het heel bijzonder om mijn droom eindelijk uit te zien komen. Ik ben zo ontzettend dankbaar voor alle steun en lieve woorden die ik de afgelopen weken heb ontvangen.
Het gaat nu best oke. Ik heb nog steeds last van kwaaltjes én erg veel last van de warmte. Ik doe zo rustig mogelijk en hierdoor moet ik zo nu en dan een stapje terug nemen. Helaas heb ik ook amper concentratie om te lezen, dus dat is wel jammer (voor mij).
Zo veel regelen!
Rond de 12 weken was ik al vanalles aan het regelen. Je staat niet echt bij stil, maar je moet echt al heel veel besloten hebben terwijl je voor je gevoel pas net zwanger bent. Zo had ik een verloskundige voor na de bevalling nodig (ik ga sowieso bevallen in het ziekenhuis), kraamzorg moest al geregeld worden en we moesten al gaan bedenken hoe we alles in huis gaan aanpassen. Gelukkig heb ik veel hulp gehad: iedereen stond klaar voor goede raad en dat is echt goud waard. Ongetwijfeld komen er nog heel veel dingen op ons pad. Het is echter wel fijn om bepaalde zaken al besproken en besloten te hebben.
Een horrorochtend
Op dinsdag 20 augustus stapte ik vol goede moed uit bed, klaar voor mijn eerste werkdag en een bedrijfsuitje. Binnen een tel was die goede moed verdwenen. Ik had bloedverlies, en veel ook. Terwijl ik stond te brullen als een gewond beest en de badkamer half in een slachthuis veranderde, regelde mijn man dat we naar het ziekenhuis konden. Moesten zelfs. Ik was totaal in paniek: ik was mijn kindje aan het verliezen!
Het uur dat volgde was een hel. Mijn schoonmoeder was zo lief om ons te komen halen en binnen no time stonden we op de juiste afdeling. Daar werd ik door een verpleegkundige in bed gelegd en controleerde ze mijn hartslag en bloeddruk. Ondanks de paniek, was dit in orde. Nu was het wachten op een verloskundige of gynaecoloog. Na wat een eeuwigheid leek maar in werkelijkheid maar zo’n tien minuten duurde, kwam ze binnen. Het echo-apparaat stond al klaar, dus we besloten meteen maar te kijken. Mijn gebroken hart bonsde in mijn borstkas. Wat zouden we zo gaan zien?
Godzijdank zagen we een heel bewegelijk kindje met een goede hartslag. Het bleef maar wiebelen, alsof het naar me wilde zwaaien en wilde zeggen: ‘mama, ik ben in orde. joehoe, hier ben ik!’.
Ik barstte in huilen uit van de opluchting.
‘Ga eerst maar plassen, dan ga ik zo even kijken of we de oorzaak van de bloeding kunnen vinden,’ zei de verpleegkundige. Met de tranen nog op mijn wangen knikte ik. Mijn blaas stond op knappen.
Wat het precies was, weten ze niet. Waarschijnlijk een ader in de baarmoedermond. De bloeding zou vanzelf moeten stoppen, maar kan een tijdje aanhouden. Het kan nog een keer gebeuren, dan moet ik weer langskomen. Die dag mocht ik niet meer werken en de rest van de week moest ik rustig aandoen en kijken wat wel lukte en niet.
Zo veel opluchting.
Alle reacties die ik kreeg waren bemoedigend. Mijn moeder blijkt het ook te hebben gehad toen ze zwanger was van mij (zo moeder, zo dochter!) en ook op het werk kreeg ik steun. Iemand had het ook gehad en ze zei: ‘ik kan er boos om worden dat dit ook zoiets is wat niemand lijkt te vertellen’. Ik gaf haar gelijk en vertelde dat dit sowieso ook is bij het niet zwanger kunnen worden: niemand durft erover te praten, ofzoiets. Vrouwen. Praat. <3
Zwangerschapsboxen
Er komt veel op je af als je zwanger bent.. Je moet heel veel regelen en aanschaffen om goed voorbereid te zijn op de kleine. Als zwangere zijn er ook een aantal zwangerschapsboxen te krijgen, die je op verschillende plekken kunt aanvragen. Ik heb er ondertussen twee binnen en die wil ik graag even laten zien.
Allereerst mocht ik deze zwangerbox van de ouders van nu ophalen bij de Blokker.
Hier zaten allereerst een aantal tijdschriften en heel veel folders in, maar ook een aantal bruikbare producten. Allereerst een proefverpakking van pampers met wel één hele pamper, een pakje batterijen (?), een speen, een knuffeltje en een Jillz 0,0. Zelf doe ik daar niks mee: ik snap dat ze alternatieven voor wijn en bier willen laten zien, maar aangezien ik dat sowieso niet drink, had ik liever nog iets nuttigs gehad. Toch ben ik erg blij met dit pakket. Alles wat je gratis krijgt, is mooi meegenomen, toch? Daarnaast zal ik nog een box krijgen als de baby er eenmaal is.
De blije doos (wát een naam) is van de prenatal en ik verdwaalde eerst even in de winkel, terwijl ik angstvallig mijn pinpas in mijn tas probeerde te houden. Zo veel toffe dingen!
Deze box was enorm gevuld, vol nuttige dingen. Natuurlijk ook met de nodige folders en kortingsbonnen. Ook hier zat 0,0 drank in. Bier dit keer. Iedereen die op visite komt krijgt verplicht bier. Ook hier had ik een speen in zitten, hygiënische boekjes, een klein potje sudocreme, een leuk armbandjes, een pak pampers (yes!), een tandenborsteltje (cute!) en tandpasta. Heel handig allemaal. Ik ben er heel blij mee en heb alle spulletjes die ik al heb verzameld in een mand.
Volgende update zal ik schrijven over de aankomende afspraak bij de verloskundige in het ziekenhuis en eventuele andere updates. Bedankt voor het lezen!
Mocht je vragen hebben, of graag over iets willen lezen de volgende keer, laat het me weten in de reacties.
Ik vind het heel herkenbaar wat je schrijft. Over dat er niet over bepaalde dingen wordt gesproken tijdens de zwangerschap. Ik heb ook keer bloedverlies (bruin) gehad na aantal weken, bleek heel normaal te zijn in die week.
Na de bevalling (nu nog steeds trouwens, mijn dochter is 9 maanden, ik zit nog steeds thuis) had ik ineens psychische klachten en bekkeninstabiliteit opgelopen bij de bevalling. Pas als je dit met mensen durft te bespreken hoor je dat dit vaker voor komt. Ik snap die taboe niet zo om de zwangerschap en bevalling etc. Zo jammer, het is zo’n spannende tijd en juist wil je horen van anderen dat dit zo herkenbaar is. (althans dat had ik) maar mensen durven het pas te zeggen als je er zelf over begint.
Nou, ik had je al eens gefeliciteerd: maar nogmaals gefeliciteerd met je zwangerschap. Geniet van de tijd (haha hoor je vast vaker) , maar huil ook (of wat nodig is) alsjeblieft als het even teveel wordt. Want ook al ben je zo blij dat je zwanger bent, er komt ook veel op je af. En soms voel je je gewoon kut (lichamelijk of psychisch, lang leve de hormonen ook), ook dat mag er zijn! ☺️
Heel erg bedankt! Het is fijn om via mijn blog bepaalde zaken toch een beetje bespreekbaar te maken. Hopelijk voel je je snel weer helemaal beter!
Oh trouwens, als er een Babydump in de buurt zit bij jou. Die hebben ook een leuke baby box. Volgens mij is de bon aan te vragen via hun site.
Ja die heb ik ondertussen ook al! Een vriendin is speciaal voor mij langs een babydump gereden!
Gelukkig ben ik opgegroeid dat alles besproken wordt. Zowel in familie als vriendenkring. Van mijn familie wist ik al vrij snel wat er met zwangerschappen gebeurde. In onze familie zijn bloedingen ook normaal en miskramen helaas ook. Maar ook bloedingen bij een goede zwangerschap en van mijn vriendin en haar fam weet ik het ook maar idd als je er dan met iemand anders over praat blijkt dat zoveel mensen dezelfde problemen hebben zo ook in de andere kant van de familie waar erover praten wel taboe was. Miskramen idem niemand wil zeggen dat ze zwanger zijn i.v.m de miskramen terwijl ik na 3 miskramen er klaar me was met niemand te mogen praten (mocht niet van mijn ex en met huidige partner nog 6 gehad en mag het wel) enkele in de familie doen geheimzinnig en willen er niet over praten terwijl ik juist merkte dat het voor mij makkelijker was door erover te praten je de verhalen hoort en je het beter verwerkt. Dat taboe moet echt verbroken worden
Tijdelijk snap ik dat mensen het stilhouden voor de buitenwereld tot die goede echo Mar praat er met je directe omgeving in ieder geval over. Ik heb mijn ouders en vriendin direct verteld bij de eerste megadu8delijke test iedere keer. En zo fijn dat ik als het mis ging direct iemand kon bellen om uit te huilen.
Dat was precies de redenen waarom ik mijn directe omgeving ook meteen of vrij snel alles heb verteld. Ik wilde niet alleen staan. Ik vind het belangrijk dat ik bij mensen terecht kan over mijn onzekerheden, kwaaltjes en geluksmomenten.
Heel veel sterkte met alles; ik kan me niet voorstellen hoeveel pijn het moet doen om zo vaak een kindje te verliezen.
Jeetje, wat moet dat heftig zijn dat je er niet over mocht praten. Juist praten kan soms zoveel troost bieden ❤
Pffff wat een schrik met het bloedverlies! Gelukkig is alles goed! 🙂
Wat een leuke boxen. Tip: er zijn ook heel veel beurzen waar kraamorganisaties staan en waar je goodiebags krijgt of kunt meeloten voor leuke dingen als een tummytub. 🙂
Ja ik wil misschien naar een beurs in oktober gaan. De 9 maandenbeurs gaat hem niet worden, die is precies tijdens mijn uitgerekende datum.. haha
Blij om te lezen dat het goed met jullie gaat. Zo’n bloeding is doodeng. Ik heb het bij Marcel een paar keer gehad en ik vond het verschrikkelijk. De ene baarmoeder is helaas gevoeliger dan de andere. ik hoop dat je het niet meer mee hoeft te maken en wens je een fijne zwangerschap toe <3
Pfoe dan heb je inderdaad wel even de schrik van je leven als je ineens zoveel bloedverlied hebt als je zwanger bent. Doodeng lijkt me dat!
Leuk wel trouwens dat ze allemaal van die verschillende zwangerschapsboxen hebben!
Leuk die zwangerschapsboxen! Alleen daar zou ik al zwanger voor willen zijn haha.