Het spel der zonden door Kerri Maniscalco Ook door deze auteur: De prins van toorn
Serie: Prince of Sin #1
Uitgever: Boekerij | September 2024
Genres: Fantasy, Romantasy
Aantal pagina's: 603
ISBN: 9789049203801
Uitgave: Hardcover
Source: Recensie-exemplaar
Goodreads
Niet alleen hun leven, maar ook hun hart staat op het spel. Verliezen is geen optie.
Een nieuwe standalone over de prinsen van het rijk van de VerdorvenenZondaar. Slechterik. Meedogenloze.
Dit zijn de bijnamen die de prins van Afgunst geniet, en ze herinneren hem allemaal aan dat wat hij niet is: een heilige. Als hij een cryptisch briefje ontvangt dat het begin van een dodelijke speurtocht ontketent, weet hij dat hij er alles voor over heeft om te winnen.
Wanneer kunstenares Camilla Antonius door Philip Vexley gechanteerd wordt, weet ze dat ze met zwaar geschut moet komen om een rampzalig schandaal te voorkomen. De situatie dwingt haar een duivels akkoord te sluiten met de raadselachtige heer Ashford ‘Syn’ Synton. Wat Camilla niet weet is dat de ware identiteit die schuilgaat achter deze naam niemand minder dan Afgunst is, en hij kan Camilla’s hulp maar al te goed gebruiken.
Afgunst en Camilla moeten samen een gevaarlijke reis maken door de Dwalende Eilanden – van glinsterende demonenhoven tot het zwoele vampierrijk – terwijl ze proberen het grootste gevaar van allemaal te vermijden: verliefd worden.
Een aantal jaar geleden las ik de boeken voorafgaand aan Het spel der zonden. Ik vond het oke, maar het trok me ook niet echt enorm, ofzo. Hierdoor was ik een beetje huiverig om aan dit boek te beginnen, al heb ik in de tussentijd ontzettend veel romantasy gelezen en destijds nog maar weinig.
De hoofdrollen in dit boek zijn weggelegd voor de demonenprins Afgunst en de kunstenares Camilla. Zij moeten samen op reis langs allerlei demonen en vampierhoven en ze hebben een grote opdracht: niet verliefd worden.
Ik heb dit keer veel plezier gehad met Het spel der zonden. Maar ik moet wel opbiechten dat er relatief weinig is blijven hangen en het boek dus maar weinig blijvende indruk op me heeft gemaakt. Dat vind ik jammer, want tijdens het lezen heb ik echt veel plezier gehad.
Ik vond Camilla de kunstenares – en wat er uiteindelijk met haar gebeurd – leuk als personage. Misschien omdat de kunsten ook dichtbij mijn eigen leven staan. En de link tussen kunstenaar en duivel is natuurlijk snel gelegd. Dus het is geen heel verrassende keuze, maar het werkt wel.
Het dodelijke spel was ook niet heel vernieuwend (lees Phantasma!), maar het maakte het boek wel spannender. Het helpt ook wel om de trilogie eerst gelezen te hebben om een beetje een beeld te krijgen van de wereld, want die komt in dit boek iets minder uit de verf.
Voor mij was Het spel der zonden een prima boek, maar niet eentje die me echt bij wist te blijven.
Geef een reactie