Het leven van een blogger: Wat ik wilde worden toen ik klein was

Geplaatst op 23 december 2013 door Emmy in Persoonlijk / 9 Comments

Vorige week plaatste ik het briljante vriendenboekje van Book Babblers, daarvoor kwam ik op de Dail Prophecy al een andere ‘het leven van een blogger’ tegen die ik ook erg graag wilde doen. Hier kan je de post van Mel vinden. Ik vind het zelf, net als Mel, ook echt heel leuk om te lezen hoe iedereen z’n leven invult en tja, dit blijft ook een persoonlijke blog, dus vandaar. En ergens vind ik mijn weg naar mijn opleiding behoorlijk hilarisch… Al zeg ik het zelf. Daarnaast denk ik dat een hele serie van dit soort blogjes leuk zijn… dus weet je nog een thema, laat het me vooral weten!

Afijn, laten we maar beginnen.

Toen ik echt klein was, wist ik geloof ik helemaal niet wat ik wilde worden. Moeder, was het geloof ik. Maar al toen was ik alleen maar aan het tekenen. Ik tekende teckels zo lang als mogelijk was op papier en ging in het weekend nog wel eens mee naar de zaak van mijn vader, waar ik op elk memo-blaadje en bureaupapier tekende. Ik herinner me vooral het feit dat ik eens een tekening naar huis heb gefaxt… Dat was een leuke verrassing voor mama.

Van heel veel mensen hoor ik altijd dat ze al vet vroeg wisten wat ze wilde worden. En van heel veel schrijvers en illustratoren hoor je dat ze zo’n beetje eerder konden tekenen/schrijven dan lopen. Ik schreef en tekende super veel en werd ook wel geprezen om mijn verhalen, maar ik had (nog) niks met lezen en ik wist niet eens dat tekenen of schrijven een beroep was. Zeker op de basisschool leefde ik van mijn fantasie en dacht ik dat ik gewoon keihard kon leren vliegen later. Tja.. Hoezo leven in je eigen wereldje?

Daarna keek ik veel medicopter en CSI. Dus wilde ik helicopterpiloot worden en lijkenschouwer. Dit laatste heb ik serieus nog jaren meegedragen en wilde ik serieus worden.
Op de middelbare school ga je veel meer nadenken over je toekomst.

Zo moesten we in de derde.. En nu begint het hilarische gedeelte, een beroepskeuzetest doen. Jeweetwel. Een dag lang toetsen maken die je vermogens omhoog halen en je fascinaties onderstrepen. We moesten keuzes maken tussen a. jam maken. b. administratie doen. c. wiskundige problemen oplossen. d. teksten vertalen. Rara wat koos ik. (a dus.)
Een tijdje later kregen we de uitslag. Op plaats 2 t/m 4 stond: illustrator, vormgever, juf. En op nummer één stond iets waarvan ik niet eens wist dat ze het zouden toevoegen aan de lijst: BOSWACHTER. Iedereen had deftige beroepen als advocaat, dokter of econoom. Behalve ik. Ik moest zo nodig de boswachter worden. Niet mijn keus. Nu vind ik het echt geweldig als ik daar aan terugdenk. Hoe verzinnen ze het. Lijkt me best gaaf hoor, maar toendertijd vond ik het echt het toppunt van raar.

Ik koos uiteindelijk het N&G profiel omdat ik echt goed was in biologie (tja, boswachter he) en niet in de talen. Ik koos tekenen en informatie er bij, want dat vond ik mega leuk (informatica was best lastig, behalve als je een vrouw was. Boobies). Kunstgeschiedenis, filosofie en geschiedenis wilde ik ook graag doen, maar mijn uren waren op. En in de 5e kwam er een nieuw vak op school. GLF (geloof, leven en filosofie) ik was echt ZO boos dat ik dat vak niet kon kiezen. Want ik was op dat moment ook heel erg bezig met het zoeken naar mijn ‘spiriwiri’kant.  Maargoed. In de bovenbouw ging ik dus ook op bezoek bij universiteiten. Ik was al snel lijkschouwer af. Want a. 11 jaar studeren. En b. ik was alleen goed in bio, de rest viel best wel tegen. Een 8 gemiddeld halen was.. kansloos.
Wel heb ik nog een hele meuk andere biologische/scheikundige studies bekeken.. Want dat werd er een beetje van me verwacht als N&G VWO student. Ik heb dan ook heel lang getwijfeld tussen farmacie en biologie. Ik koos voor biologie. JA. JA. Mensen. Jullie lezen het goed: ik zou biologie gaan studeren… Totdat ik opeens besloot dat ik het niet zag zitten en toch wilde kijken op de kunstacademie.

Het gevolg kennen jullie: ik ging naar St. Joost in Den Bosch. Want ik wilde illustrator worden. Nu denk ik echt: had ik mijn middelbare tijd maar beter op dat gericht. Meer getekend, gelezen en geschreven in die tijd.. Maar aan de andere kant, had ik mijn tijd en energie hard nodig om het te kunnen halen.

En toen was ik halverwege mijn 5 jaar die ik uiteindelijk op de kunstacademie zou gaan doorbrengen en toen kwam er een gevoel van vroeger bovendrijven. Lesgeven. (Ook speelde het feit dat iedereen mijn uitlegvermogen en enthousiasme prees mee). Dus besloot ik de gok te wagen. Nog voor ik mijn diploma had gehaald, deed ik toelating bij mijn huidige opleiding en ik was eigenlijk meteen toegelaten. Ik haalde mijn diploma en nu zit ik in Tilburg op de academie.

En mijn toekomst? We zullen zien. Ik wil lesgeven. Voor de klas of als workshops. Tekenen. Lezen. En  schrijven. En mama worden… ooit. Dat lijkt me een mooi leven. En tja.. biologie? Dat blijft ook altijd mijn zwak hoor.. Maar gelukkig vind ik de biologie in de natuur en kan ik nu alsnog kennismaken met (kunst)geschiedenis. Ennuh.. als ik later een huisje in het bos heb, dan wil ik best wel boswachter zijn.

Zo, en nu ben ik wel benieuwd hoe dit bij jullie zit. 🙂

Tags: ,

Divider

9 responses to “Het leven van een blogger: Wat ik wilde worden toen ik klein was

  1. Dat je dat nog allemaal zo precies weet… Ik weet wel dat ik vroeger dierenarts wilde worden, maar eh ja, al snel bleek dat ik daar niet het talent voor heb. Lerares worden was er ineens, op het vmbo. Eerst Nederlands, toen op de havo (door een stomme docente) Engels en vervolgens toch maar weer Nederlands.
    Het lijkt me nog steeds heel gaaf om bij een uitgeverij te werken ook.

  2. Owww ik zie een onderwerp voor een blogje 😉 want dit is leuk om veel over te vertellen haha.
    En was jij in je jaar de enige die dacht aan lijkschouwer? *herinnert zich verhalen van broertje, iets met of een jaargenote Silent Witness wel eens had gezien, en toen wilde ze op onverklaarbare wijze ineens geen lijkschouwer meer worden, wink wink* xD

  3. Ik weet niet meer wat ik vroeger wilde worden. Een tijd lang juf omdat je dan altijd een reep chocola kreeg bij verjaardagen.

    Nu ben ik blogger! Dat is een beroep dat nog niet eens bestond toen ik kind was. Wie had dat gedacht!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.