Het Achterhuis | 2009 Aantal pagina's: 302
ISBN: 9789044616170
Uitgave: Paperback
Goodreads
Anne Frank hield van 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944 een dagboek bij. Ze schreef haar brieven alleen voor zichzelf, tot ze in de lente van 1944 op de radio de minister van Onderwijs in ballingschap, Bolkestein, hoorde spreken. Hij zei dat na de oorlog alle getuigenissen van het lijden van het Nederlandse volk onder de Duitse bezetting verzameld en openbaar moesten worden gemaakt. Als voorbeeld noemde hij onder meer dagboeken. Onder de indruk van deze redevoering besloot Anne Frank na de oorlog een boek te publiceren. Haar dagboek zou daarvoor als basis dienen.
In maart 1945 stierf Anne Frank op vijftienjarige leeftijd in het concentratiekamp Bergen-Belsen. De enige overlevende van de familie, Otto Frank, zorgde ervoor dat het dagboek van zijn dochter toch gepubliceerd werd. In 1947 verscheen Het Achterhuis. Het is sindsdien een van de meest gelezen boeken ter wereld. Het is in meer dan 30 landen verschenen en er zijn meer dan 25 miljoen exemplaren van verkocht.
Ik denk dat iedereen ooit wel eens van het noodlot van Anne Frank heeft gehoord en het dagboek dat zij heeft achtergelaten. Ik vond het dan ergens erg slecht van mezelf dat ik het nog nooit had gelezen en zodra ik Het Achterhuis tegenkwam in de bieb, nam ik het mee. Eindelijk was het tijd dat ik deze klassieker uit de vaderlandse geschiedenis eens zou lezen.
Daarbij gaat het dus absoluut niet over de kwaliteit van het schrijfwerk. Soms hoor ik mensen daar commentaar op hebben, omdat Anne wel aangeeft Het achterhuis uit te willen geven. Hierbij lijken mensen te vergeten dat het a. Nog een jong meisje was en b. Ze overleden is voordat ze überhaupt de kans kreeg haar werk te redigeren. Het is haar vader die de redactie uiteindelijk op zich heeft genomen om de laatste wens van zijn dochter waar te maken en hier moest hij keuzes in maken. En qua taal? Ja, dat was nu eenmaal heel erg gewoon in die tijd.
Wat ik zelf zo ontzettend bijzonder vind aan dit boek is dat het echt gebeurt is. En dat voelt haast onwerkelijk. Anne heeft – naar mijn mening – op een bijzondere manier gekeken naar haar situatie, zonder alleen maar te zeuren over weinig eten en het constant binnen zitten. Die inzicht die zij geeft in haar leven, zowel op historisch vlak als persoonlijk vlak, zijn ontzettend waardevol.. Want we leren daardoor wat meiden van die leeftijd belangrijk vinden en wat er in hun hoofd omgaat. Ik vind daardoor eigenlijk wel dat iedere jongere verplicht zou moeten zijn dit boek te lezen.. Nou ja, verplicht is een groot woord. Een naar woord. Het gaat er meer om dat je jezelf de kans moet geven het boek te lezen. En dan niet perse omdat het een leuk of goed boek is, maar meer omdat het zo’n belangrijke nagedachtenis is aan de oorlog.
Dit boek heeft bijzonder veel indruk op me achter gelaten. Als groot fan van historische gebeurtenissen en boeken, is het bijna niet te bevatten dat dit boek geen fictie is, maar echt. Het is bijzonder geschreven en heeft mij een heel andere – en realistischer – beeld gegeven van hoe het is om in de oorlog te leven op die leeftijd. Anne neemt je aan de hand mee naar een kijkje in haar leven en verteld daarbij alle fijne dingen en vooral ook alle stomme dingen, zoals alleen een tiener dat echt kan doen. Zelfs zonder ooit in het Achterhuis te zijn geweest krijg je er een beeld bij, en dat vind ik bijzonder.
Dus, ben jij iemand die – net zoals ik tot voor kort – Het Achterhuis nog niet heeft gelezen: doe het. Het leert je zo ontzettend veel!
Ik heb het ook gelezen. Vooral het idee dat het echt gebeurd is dat continu door je hoofd vliegt maakt het een bijzondere leeservaring.
Ik het boek gelezen toen ik 13 was en ben er toen lange tijd niet goed door geweest. Het besef dat iemand die vrijwel dezelfde leeftijd had zoiets erg heeft moeten meemaken én dat ze lang niet de enige was bleef steeds maar door mijn hoofd spoken. Het jaar nadien heb ik ‘De laatste zeven maanden’ gelezen én dat was nog confronterender vermits het gaat over hoe het Anne Frank is verlopen na ‘Het Achterhuis’.
Ik heb het een paar jaar terug gelezen en ook bij mij spookte het de hele tijd door m’n hoofd heen dat het echt gebeurd was. Zo raar eigenlijk