Grave mercy door Robin LaFevers Ook door deze auteur: Dark Triumph
Serie: His Fair Assassin #1
Andere boeken in deze serie: Dark Triumph
Uitgever: Andersen Press Ltd | Juni 2012
Genres: Young Adult, Fantasy, Historische fictie
Aantal pagina's: 484
ISBN: 9781849394130
Uitgave: Paperback
Goodreads
Young, beautiful and deadly. Trained as an assassin by the god of Death, Ismae is sent to the court of Brittany, where she finds herself under prepared - not only for the games of intrigue and treason, but for the impossible choices she must make. For how can she deliver Death’s vengeance upon a target who, against her will, has stolen her heart?
Ik heb een zwak voor vrouwelijke sluipmoordenaars. Meestal zijn dit echt fantastisch sterke vrouwen die ik een fantasysetting vol mannen, hun vrouwtje weten te staan. Daarom sprak Grave Mercy me ook heel erg aan.
Grave Mercy gaat over Ismae, een meisje dat de dochter is van de Dood. Om onder een gearrangeerd huwelijk uit te komen, klopt ze aan bij het klooster van St. Mortain, die de dood aanbid. Ze wordt opgeleid tot sluipmoordenaar en mag haar dodelijke gaven in gaan zetten. Ze krijgt de opdracht om naar het hof te gaan. Daar komt ze in aanraking met dodelijke spellen, intriges en ook de liefde. Maar wat moet ze doen als ze de opdracht krijgt om hem te doden?
Mijn grootste probleem van het verhaal ligt in het begin. Tussen het moment dat Ismae vlucht, en ze een bijna volledig opgeleid moordenaar is, zit maar een paar hoofdstukken. Ze neemt alles maar klakkeloos aan, is er meteen goed in en maakt weinig merkbare ontwikkeling door. Ze is zo’n hoofdpersoon die meteen perfect lijkt en zich ook zo gedraagt. Opeens is ze dé topper die naar het hof mag. De manier waarop dit allemaal gepresenteerd wordt, voelt ontzettend geforceerd aan in de schrijfstijl. Zo jammer.
Grave mercy volgt een vrij voorspelbaar patroon, maar wordt als Ismae eenmaal bij de koninklijke familie is wel beter en vermakelijk. De voorspelbaarheid, stroeve schrijfstijl en het het feit dat alles behoorlijk hak op de tak aanvoelt, irriteerde me steeds minder en ik begon te genieten. Ja dit boek is overdreven en Ismae is net een soort Celeana – zo perfect mogelijk. Gelukkig gaat het tweede boek over een ander personage, want het hele concept van de wereld vind ik heel erg tof.
In deze wereld zijn veel personages een soort van gebonden aan een soort heiligen – goden – wat hen bepaalde gaven of karaktereigenschappen geeft. Ik hoop dat dit in het tweede deel nog sterker wordt uitgewerkt, want ik heb er hoge verwachtingen van!
Ismae is niet mijn favoriete moordende non, maar het concept van Grave Mercy heeft mij wel weten te overtuigen.
Al met al vond ik Grave mercy het nog niet helemaal, wat vooral kwam door Ismae en de gebrek aan ontwikkeling die zij doormaakt. Het boek springt namelijk in de tijd op een moment waarvan ik zelf denk dat het essentieel was geweest om echt een band met haar te krijgen. Toch heeft deze serie ontzettend veel potentie en kijk ik uit naar het verhaal van de andere dodelijke nonnen van St Mortain.
Ik heb een tijdje geleden het tweede boek op de kop weten te tikken voor een klein prijsje, maar aangezien ik Grave Mercy nog niet heb gelezen, heb ik dat ook niet gedaan met Dark Triumph. Misschien wordt het maar eens tijd om dit boek te kopen… Ik kijk uit naar je recensie van het tweede boek. 🙂