Getatoeëerde Lelies (De Kronieken van Riona #2) – Femke De Vos

Getatoeëerde Lelies door Femke de Vos
Ook door deze auteur: Verraad
Serie: De Kronieken van Riona
Andere boeken in deze serie: Verraad
Uitgever: Celtica Publishing | Oktober 2015
Genres: Fantasy
Aantal pagina's: 360
ISBN: 9789491300400
Uitgave: Paperback
Goodreads

Niamh zit in de problemen.

Anderhalf jaar nadat zij de heerschappij van het Rijk op zich heeft genomen, beginnen er vreemde dingen voor te vallen. Wat start met het hier en daar opduiken van kleine, onschuldige wezentjes, escaleert al snel. Mensen raken vermist, dorpen worden uitgeroeid. Alleen vergeten kennis kan Niamh nu nog leiden.

Deze dient zich aan in het verhaal van Elise, de mooiste aller Yfud, die leefde in de tijd dat de poorten van het Onderwoud wijd openstonden en de Ouderen nog vrij rondliepen. Net zoals elk meisje op de eilanden werd Elise vanaf haar derde zonder verdoving getatoeëerd. Enkel de kinderen die deze marteling doorstonden, werden tot Yfud gekozen en aan de machtigste mannen van het Rijk uitgehuwelijkt. En dat is precies waar Elise tegenin gaat.

Slaagt zij erin om deze traditie omver te werpen, of zet ze dingen in gang die haar vermogen ver te boven gaan?

En boven alles, is Niamh in staat om lessen te trekken uit de ervaringen van Elise?

Het tweede deel van de serie De Kronieken van Riona neemt de lezer mee naar een tijd in het Rijk waarin pijn, schoonheid en macht onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn.

Ik kreeg pas een mailtje of ik interesse had ik het tweede boek van Femke de Vos; Getatoeëerde lelies. Dit is het vervolg op Verraad, maar vertelt toch een ander verhaal. Ik wist destijds niet zo goed wat ik van Verraad moest vinden, dus ik had niet veel verwachtingen van dit tweede boek. Ergens had ik zelfs een vooroordeel; het zou wel weer een overdreven vol fantasyavontuur worden. En wat zat ik er naast!

Niamh deed me destijds niet zo veel, maar dit verhaal gaat voornamelijk over Elise, een meisje dat eeuwen voor Niamh leefde. Zij is de mooiste aller Yfud. Wat dit zijn? Tja, dat lees je natuurlijk gedurende het verhaal. Zij hebben in ieder geval veel tatoeages, zoals in Elises geval vooral getatoeëerde lelies. Zij is in ieder geval een vrouw met macht, maar zij zal toch met iemand moeten trouwen door middel van een gearrangeerd huwelijk. Ze houdt van hem, maar hun relatie kent ook diepe kuilen. Daarnaast worden de tradities van de eilanden waarop ze woont bedreigd door een godin. Met behulp van de Ouden en de Eersten gaat Elisa de strijd aan.

Hoewel het zich in het verleden afspeelt, voelt het lekker modern en toegankelijk aan. Elisa vond ik – als 26 jarige – een leuk personage. Aan het begin misschien nog iets te naïef (ze kwam jonger over), maar later een echte powervrouw. Ze staat achter haar keuzes en is daar bereid voor te vechten. Daar hou ik wel van. Daarnaast blijft ze heel normaal, ondanks haar hoge status.

Wat ik erg prettig vond, is dat het geen overdreven high fantasy is geworden. Geen vergezochte complotten en moeilijke namen, maar een heel fijn verhaal over een vrouw in een bijzondere wereld. Het was heel goed te volgen (ook als deel één een beetje is weggezakt) en ik vond het idee om Niamh een soort flashback te bezorgen heel erg goed.

Hoewel het verhaal lekker vlot liep, had ik af en toe het idee dat zinnen een beetje krom liepen. Woordkeuzes of woordvolgorde leken soms niet in orde, of het moet typisch Vlaams zijn. Toch was dit geen reden om niet van het verhaal te genieten; ik vond het boek oprecht leuk.

De vos speelt een grote rol in het verhaal. Ik ben ergens benieuwd of dit een link is naar haar eigen naam. In ieder geval; het kwam goed tot z’n recht en voelde absoluut niet uit de lucht gegrepen, omdat ook de Raaf al een belangrijke rol speelt in het boek. Dieren en elf-achtige wezens hebben hun eigen rol in het boek, zonder dat het te vergezocht overkomt. Dat vond ik erg prettig. Ook was de uitleg voldoende, waarbij Femke de Vos precies voldoende achter de hand liet om het mysterieus te houden.

Met Getatoeëerde lelies als tweede boek laat schrijfster Femke de Vos zien dat zij gegroeid is als schrijfster. Het verhaal van Elisa sprak mij meer aan dan dat van Niamh, omdat het wat dichter bij onze wereld leek te komen, terwijl er toch voldoende mysterieuze elementen aanwezig waren. Het las lekker weg en voelde nergens te zwaar beladen. Ik heb er van genoten en kijk weer uit naar het volgende verhaal.