Zolang er leven is (Hendrik Groen #2) – Hendrik Groen

Zolang er leven is door Hendrik Groen
Ook door deze auteur: Pogingen iets van het leven te maken
Serie: Hendrik Groen #2
Andere boeken in deze serie: , Opgewekt naar de eindstreep
Uitgever: Meulenhoff | Januari 2016
Genres: Roman
Aantal pagina's: 374
ISBN: 9789402305272
Uitgave: Paperback
Goodreads

Nederland leerde Hendrik Groen kennen door zijn dagboek Pogingen iets van het leven te maken. Samen met zijn vriend Evert en de andere leden van de Oud-maar-niet-dood-club, probeert Hendrik zijn laatste levensjaren in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord zo aangenaam mogelijk te maken.
Van tijd tot tijd valt het Hendrik zwaar om de moed erin te houden. Gelukkig heeft hij de pen weer opgepakt. Met de hem zo kenmerkende charmante, ironische humor neemt hij de medebewoners, de directie, zijn vrienden en de ouderdom in het algemeen op de korrel, waarbij hij zichzelf zeker niet spaart.

Veel romans lees ik niet, het moet echt wel een speciale reden hebben wil ik dusdanig geprikkeld worden dat ik mijn eigen YA/fantasy TBR aan de kant duw om een ander type boek op te pakken. Toch wist Hendrik Groen het vorig jaar voor elkaar te krijgen, wat mede kwam door mijn oma. Zij wist mij zo te overtuigen dat ik het boek gewoon perse wilde lezen. Nu was het vervolg al een tijdje uit, maar was het boek in de bibliotheek steeds uitgeleend. En toen was ik eindelijk aan de beurt en kon ik ook gaan genieten van Zolang er leven is, het tweede geheime dagboek van onze favoriete fictieve opa uit Amsterdam.

Hendrik Groen is een bejaarde man die in 2013 een dagboek bijhield. 2014 sloeg hij over, maar in 2015 is hij weer helemaal terug om zijn belevenissen in het berjaardetehuis met ons te delen. Van nieuwtjes tot frustraties, van uitjes met de Oud maar niet dood-club tot de problemen die oude mensen tegen kunnen komen in hun leven. Op grappige wijze verteld opa Henk over zijn leven.

Na een fantastisch eerste deel had ik hoge verwachtingen voor het vervolg, maar ergens was ik ook wel een beetje bang. Zou het niet meer van hetzelfde worden? Of zou het dagboek opeens ophouden omdat Hendrik zou overlijden? Met gezonde spanning sloeg ik het boek open en gaf ik op goodreads aan dat ik het boek aan het lezen was. Op facebook wordt dit dan ook meteen gedeeld.

‘Niet zo leuk als deel één!’ riep mijn oma meteen. Mijn moderne oma is helemaal into facebook en volgt haar kinderen en kleinkinderen op de voet. Oei. Mijn oma is ook behoorlijk kritisch, dus dat zou wat worden!

Ergens moet ik mijn eigen oma helemaal gelijk geven. Zolang er leven is is een leuk boek, maar het eerste deel vond ik een stuk pakkender. Het was alsof Hendrik Groen veel meer aan het zoeken was naar anekdotes die hij kon toepassen en daar veel meer de actualiteit voor nodig had. Dat vond ik jammer, want die stukjes actualiteit voelden soms helemaal niet zo relevant. Het waren er zo veel dat de balans in het verhaal een beetje zoek raakte.

Hendrik Groen zelf voelde weer als vanouds; als een lieve fictieve opa. Een man die je helemaal lijkt te leren kennen, omdat hij lief en leed met je deelt. Ik denk dat wij als mensen alleen maar mogen hopen om zo’n gezellig tehuis te krijgen later. Het is een inspirerende hoofdpersoon die ons meeneemt naar een setting waar veel mensen amper beeld bij hebben.

Zolang er leven is  is meer op de actualiteit gericht en wist mij minder te overtuigen, maar is nog steeds een erg aandoenlijk boek.

Ik heb genoten van de nieuwe avonturen van Hendrik Groen. Zolang er leven is was weer heerlijk om te lezen. Ik zou er eigenlijk nog wel meer van willen, al ben ik ook bang dat er dan echt teveel herhaling zal komen. Ik denk dat het goed is voor nu. Hendrik blijft voor nu mijn favoriete fictieve opa, die ik met veel liefde heb bezocht.