En dan zit je thuis…

Het is de woensdag voor de vakantie als ik wat last heb van mijn rug. Dat heb ik wel vaker, zeker als ik me flink heb ingespannen. Ik vertel mezelf dat ik gewoon moe ben: mijn man zit namelijk al een paar dagen ziek thuis en daardoor waren de taken thuis wat verschoven. Ik was vast toe aan de vakantie. Ik voelde me totaal niet ziek en zelfs al zou Rob positief getest worden: alles leek er op dat ik zelf geen klachten kreeg.

Totdat het avond was. Ik werd opeens helemaal niet lekker, legde Lily in het grote bed en zei dat ik nú naar bed moest, omdat ik me helemaal naar voelde worden. Het was nog geen half 8 in de avond, eten hoefde ik niet: ik was op.

Om half 11 ’s avonds werd ik een beetje wakker en kwam Rob naar boven. Niet veel later kreeg hij de uitslag. Positief. Ik kon wel janken. Ik moest janken. Niet van angst, maar omdat het toch waar was en we nu opeens vanalles moesten regelen. Ik mocht nu immers ook niet meer het huis uit.

Ondanks het late uur kwamen we meteen in actie: werk inlichten, kinderopvang, de mensen die ik de afgelopen twee dagen nog had gezien en natuurlijk zelf ook een test aanvragen. Zaterdag zou kunnen, in Uden, Almere of Hardewijk. Nou, Uden dan maar.

Afgezien van wat benauwdheid, af en toe hoofdpijn, heeeeel veel spierpijn en vermoeidheid, vallen de klachten tot nu toe mee. Maar zaterdag heb ik geen test gehad. Leuk verhaal. Not. Rob kreeg uiteindelijk vrijdag een telefoontje van de GGD en toen dacht ik: dit is gek: ik heb nog geen bevestiging gehad van mijn afspraak. Dus ik bellen.. is mijn afspraak niet doorgekomen. Nu kan ik maandag pas. Verdomme. Nog twee dagen langer wachten… Voordeel: zelfs als ik woensdag een positieve uitslag heb, dan mag ik donderdag – mits ik 24 uur klachten vrij ben – naar buiten.

Ik ben blij dat de klachten meevallen. Ik ben blij dat ik de afgelopen tijd overal een mondkapje op heb gehad.

Ben ik blij met alle maatregelen? Nee. Maar dit is iets wat we samen moeten aanpakken. Want dat wij er redelijk oke doorheen zijn gefietst is niet vanzelfsprekend.

Deze hele situatie is ook de reden dat het hier even stil is. Ik heb weinig puf om lang achter de laptop te zitten. Ik lees wel aardig veel en neem vooral even tijd voor mezelf. Als er iets is wat ik de afgelopen dagen wel heb geleerd is dat ik rust moet pakken. Mijn blog komt wel weer. Ik hoop dat jullie dat kunnen begrijpen.

Echt: alle ideeën om te schrijven (supernerd 2? Een ander boek?) zijn er, de zin ook, maar de energie even niet. Dit geld dus ook voor mijn blog.

Stay tuned.

Stay safe. <3