En dan sta je op het podium

Een paar weken terug kreeg ik een mailtje van Best of Ya, of ik samen met Tim het podium wilde beklimmen tijdens Beste Boeken Live 2015 om Buddy Tegenbosch te interviewen over Oog om oog. Ik had het boek immers al gelezen en vind het – in tegenstelling tot een paar jaar terug – helemaal niet meer zo eng om op het podium te staan.

Ik zei ja en daarom zat ik afgelopen maandag in de trein naar Amsterdam, waar het evenement zou plaatsvinden. Beste Boeken Live is een vakevenement, dat betekent dat het niet voor de reguliere lezer was, maar juist voor mensen uit het vak: boekverkopers, uitgevers en vertegenwoordigers. Een plek voor uitgevers om nieuwe boeken te pitchen.

Wat ik nerveus? Nee. Eigenlijk niet. Tim en ik hadden van te voren al besloten dat we meer in gesprek wilde gaan dan daadwerkelijk een interview te houden en ook Buddy vond dit een goed idee; het leek hem juist interessanter als hij ons vragen zou stellen. Nou, prima toch?

Iets te vroeg kwamen we aan, waar we onze – veel te toffe – naamkaarten konden ophalen en zochten we de uitgever op. Na heel wat bekenden hallo gezegd te hebben (en stiekem ook wat verwarde gezichten omdat er natuurlijk ook heel wat mensen aanwezig waren die ons nog nooit gezien hadden), mochten we naar de VIP ruimte, waar we onze laatste strategieën nog bespraken en onze 12 minutes of fame een soort van indelen. Toen hup naar de ruimte om alvast de microfoons aan te nemen (die van mij stond achteraf een beetje zacht). En toen was daar het moment.

Het gesprek was heel relaxt. Ik kom geloof ik heel nuchter (en ik hoop enthousiast) over. Tim en ik zijn beiden wel van een grapje en vulden elkaar gemakkelijk aan. En weet je wat het is? Op zo’n podium zie je niemand. Als in: je herkend geen gezichten. Dat maakt het heel anders dan presenteren voor de klas of iemand die je beoordeeld. Echt. De 12 minuten vlogen voorbij. En natuurlijk sloten we af met wat schaamteloze zelfreclame.

Daarna bleven we nog even hangen om een rondje uitgevers te doen, maar het was natuurlijk niet echt wat voor ons. Geen YA of fantasy en ik herkende niet veel uitgevers (ik spreek immers vaker met de promotieafdeling dan met de daadwerkelijke uitgever). Toch was het gezellig. En er waren belachelijk lekkere hapjes.

Toen we naar huis gingen kregen we een enorme goodiebag mee, een bloemetje en wijn. En dat terwijl ik nog 1,5 uur moest reizen en fietsen. Gelukkig was mijn fiets ondertussen gefixt door de fietsenmaker bij het station.

Bedankt Unieboek voor de podiumplaats! Ik vond het geweldig!