Het lijkt een nieuwe trend te zijn: veel young adult auteurs die tijdens de “eerste golf” populaire young adult boeken uitgaven, verschijnen opeens met een nieuw boek op de markt. Is het je nog niet opgevallen? Hier een klein lijstje: Twilight, De Honger Spelen, De bijzondere kinderen, Touching Julliette, De Iron Fey, De Legend serie… Toen ik de IJzerraaf aan het lezen was kwam het kwartje opeens bij me binnen: hebben we een nieuwe trend?
Kijk, ergens ben ik er heel blij mee, want het zijn veel boeken waar ik echt helemaal blij mee was. Ik genoot intens van die boeken en ze paste ook echt helemaal bij ’toen’. En nu weet ik niet wat ik er echt van moet vinden. Dit zijn een paar gedachten:
Doet het geen afbreuk aan het oorspronkelijke verhaal?
Ik hou enorm van veel van de oorspronkelijke trilogieën. Een van mijn grote angsten is dan meteen of het wel werkt. De trilogie (of serie) was immers afgerond. Waarom dan opnieuw het blik opentrekken? Ik vind het namelijk erg storend wanneer er zomaar opeens iets wordt bijgehaald wat eerst helemaal niet van toepassing was om maar meer verhaal te kunnen creëren. En soms klopt het ook gewoon niet met het eerdere verhaal. Of het voelt zo ontzettend vergezocht. Ik hield echt wel van Een ballade van slangen en zangvogels, maar een aantal details voelde zo ontzettend geforceerd om maar aan te sluiten op de trilogie.
Is het niet meer van hetzelfde?
In het geval van de IJzerraaf was het niet moeilijk voor mij om weer helemaal in die wereld te duiken waar ik zo dol op ben. Het was fijn om de personages weer te zien en in de omgeving te duiken. Qua plot was het alleen meer van hetzelfde. Dat is niet perse storend, maar ergens wel jammer. Je hoopt immers op iets nieuws, iets wat het wachten waard maakte. Nu voelde het meer als een nostalgische douche waarvan je achteraf niet helemaal weet of het nou een fijne douche was. Tuurlijk het is leuk wanneer je je fans van vroeger iets extra’s wil geven, maar dan moet het – voor mij – wel echt een toevoeging zijn. En niet een soort van marketingtruc.
Want geef toe, de nieuwe boeken van Kiera Cass zijn een slap aftreksel van van wat ze ons met De Selectie gaf. Want die serie was puur genieten.
Voldoet het wel aan de “eisen” van nu
In de afgelopen tien jaar is er ook op het YA vlak veel veranderd. Het genre heeft echt een ontwikkeling doorgemaakt. Hypes kwamen en gingen zoals altijd en de kritische noot van lezers hebben de boeken beter, toegankelijker en inclusiever gemaakt. Er is nog een lange weg te gaan, maar steeds meer minderheden krijgen een stem en dat is essentieel.
Het wensenlijstje van de YA-lezer is echt anders in verhouding tot vroeger – toen we vooral blij waren meer paranormale zwijmelboeken te kunnen lezen die gingen over jongeren. Ik denk niet dat dit nu nog snel boeken zouden zijn die enorm aan zouden slaan. Waarom dan nu opeens toch een boek uitgegeven passend bij een serie van ’toen’? Is dat om de YA-lezers van vroeger terug te halen? Om nieuwe lezers aan te boren? Om het genre zo breed mogelijk te houden? Ik weet het niet. Ik vind de boeken ook echt lastig met elkaar te vergelijken.
Het bied ontzettend veel mogelijkheden natuurlijk, maar worden die wel benut?
En dan de titels
Daar moet ik sowieso een beetje om lachen. ‘Vroeger’ hadden we de korte-titel-trend die je bij de Hongerspelen ver goed ziet en dan BOEM: ‘De ballade van bla bla’. Past perfect bij de huidige trend van titels, maar staat natuurlijk in groot contrast met de oorspronkelijke trilogie. En ja, ik snap dat ze willen laten zien dat het los van elkaar staat… maar dit is natuurlijk puur voor de verkoop he. Het is een wonder dat de andere series van het eerdere gegeven lijstje niet meedoen aan deze trend.
Kortom: ik ben sceptisch. Je kunt mij gewoon niet wijsmaken dat deze auteurs dit altijd al van plan waren. En toch, ondanks mijn kritiek, wil ik het lezen. Allemaal.
Wat vind jij van deze nieuwe trend?
Ik denk dat jij niet alleen kritisch bent maar iets ouder volwassener. 🙂
Maar als je de originele serie leuk vond wil je de nieuwe ook lezen dat ben ik met jou eens 🙂
Deels heeft ouder worden er wel mee te maken, denk ik. Maar aan de andere kant geniet ik nog steeds heel veel van YA.
Ik ben het zo ontzettend eens met jou! De boeken van Kiera Cass vind ik inderdaad echt verschrikkelijk geworden. Ik kon eigenlijk ook niet echt genieten van De IJzerraaf, waarvan ik weet dat dit al 3 jaar op de planning stond. De ballade van slangen en zangvogels vond ik dan wel weer fantastisch, maar ik had toen ook net de oorspronkelijke trilogie gelezen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de YA vroeger vaak beter vindt dan die van nu. Vooral met series. Ik weet niet wat het is, maar het sluit gewoon beter aan of zo. Heb jij dit ook?
Deels kan ik me daar wel in vinden. ‘Vroeger’ was er nog niet veel: alles was nog nieuw en er werd niet veel met elkaar vergeleken. Nu is er zo ontzettend veel dat het lastig is om nog origineel te blijven en te ontkomen aan het ‘dit hebben we al eens gezien’. Aan de andere kant denk ik wel dat er nog een tal van onvertelde verhalen zijn die een podium verdienen.
Ja daar ben ik het ook mee eens. Alleen heb ik het idee dat auteurs en/of uitgeverijen daar niet aan willen omdat het verdienmodel daar niet van bekend is. Zo’n gevoel begin ik een beetje te krijgen.
Ik weet ook niet goed wat ik ervan moet vinden. Aan de ene kant vind ik het super tof om weer in die werelden van toen te duiken maar aan de andere kant was het ook goed zoals het was en zijn leuke herinneringen ook heel wat waard. Lastig!