Een knipperende cursor

Na jaren elke dag – of bijna elke dag – bloggen, is het de afgelopen maand behoorlijk stil geweest op mijn blog. Ik dacht dat ik dit heel erg zou vinden en constant met het gevoel zou rondlopen dat ik enorm aan het falen was. Maar niets is minder waar.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind bloggen nog steeds ontzettend leuk. Ik wil echter niet meer het gevoel hebben dat ik moet. Want daar heb ik gene tijd en energie meer voor. Toen ik mezelf nog dwong om de dag te posten, begon ik steeds meer en meer het gevoel te hebben “waar doe ik het eigenlijk voor?”. En daar schrok ik van, want ik vond het toch altijd zo leuk?

Ja even niet meer, geloof ik. Dus nam ik afstand. Maar daar waren meer redenen voor.

Allereerst had ik het ontzettend druk met mijn opleiding. Vandaag als deze blog online komt, doe ik examen. Het was kort, maar krachtig, want elke week stonden er toch zo’n 10 studieuren voor. En dat is best pittig naast een baan en een dreumes. Toch vond ik het allemaal machtig interessant en heb ik keihard gewerkt om goed resultaat te leveren. Zo heb ik een heel beleidsplan geschreven en mezelf op allerlei manieren voorbereid op het examen. Hopelijk slaag ik!

Er speelde zo veel in mijn leven dat ik ook veel minder lees dan normaal. Daar baal ik soms wel van, want het liefst zou ik gewoon uren willen lezen op de bank. Maar dit gaat helaas niet. Daarnaast heb ik de afgelopen weken veel vergaderingen na werk gehad, waardoor ik gewoonweg geen tijd had na school. En wat dacht je van de voorbereidingen voor Dutch Comic Con, wat uiteindelijk helemaal niet doorging?

De afgelopen weken waren onrustig en stressvol. Ik was ziek, Lily werd twee keer ziek, de besmettingscijfers vlogen ons om te oren, er was onrust onder vriendschappen. Ik werd daar onrustig van en besloot dat ik vooral moest doen waar ik zin in had. En in sommige gevallen was dat gewoon lekker Animal Crossing spelen (ik ga de uitbreiding ook kopen, nu mijn examens voorbij zijn!)

Deze blogpost is niet als excuus. Niet bedoeld als een ‘oh wat heb ik het zwaar’. Ik wil gewoon even van me afschrijven wat er allemaal speelt nu. En dat is vooral onrust en onzekerheid. Wellicht dat ik volgende maand weer veel meer blog en misschien ook helemaal niet. Misschien komt het pas het nieuwe jaar. Misschien ook niet. We gaan het zien! Ik ben in ieder geval de tijd naar de kerstvakantie aan het aftellen, want echt even niks klinkt echt fantastisch.