Een herinneringenkist voor Lily

Ongelofelijk dat Lily alweer acht weken bij ons is. Langzaam maar zeker beginnen we elkaar beter te begrijpen en begin ik een ritme te vinden die voor mijzelf goed werkt. Zoals opstaan na het ochtendflesje en dan meteen lekker aan de slag. Ook leg ik haar ’s middags nu in haar eigen bedje om te slapen, want net als haar papa en mama heeft Lily al snel last van prikkels. Ik geniet zo van haar: van haar gebrabbel, haar lachjes en haar spelen. Ik hoef alleen maar aan haar te denken en ik wil haar alweer knuffelen. Dat wordt wat als ze naar de opvang gaat!

De afgelopen weken hebben we dan wel weinig bezoek kunnen ontvangen: we hebben wel ontzettend veel mooie en lieve kaartjes mogen ontvangen en ik vond het ontzettend zonde om deze weg te doen. Ik wilde ze graag ergens in bewaren, evenals haar geboortekaartje, onze bandjes van het ziekenhuis en haar navelstrengklemmetje. Ook wil ik daar haar mutsje met haar naam indoen als zij deze niet meer past (En dat zal vast snel gaan want ze groeit als kool!) en haar mama speentje (mits ik die kan vinden, want hij is ergens verstopt).

Nu heeft mijn moeder altijd een mooie krat bijgehouden waarin allerlei spulletjes zaten van onze kindertijd. Rapporten, kindertekeningen en dat soort dingen. En fotoalbums natuurlijk! Daar wilde ik ook wat mee. Sowieso wil ik een ouderwets fotoalbum maken, want ik maak echt een miljoenmiljard foto’s van Lily en ik zou het zonde zijn als ze verloren gaan. Ik heb altijd mooie herinneringen gehad aan het doorbladeren van de fotoalbums van mijn jeugd en die ervaring willen ik Lily ook mee kunnen geven.

Die krat komt natuurlijk wel.. Ik wilde nu eerst iets maken voor de kaartjes en die kleine sentimentele prulletjes waar Rob waarschijnlijk met zijn ogen over moet rollen. Voor mij heeft het echter veel waarde.

Ik had een kistje staan, maar ik wilde hem persoonlijker maken. Dus heb ik hem groen geverfd. Daarna wilde ik er een persoonlijke touch aan geven door er een sterrenhemel op te tekenen en haar naam en geboortedatum in het midden te schrijven. Ik gebruikte hiervoor de paintmarkers met glitter van de action en dat werkte heel goed.

Het eindresultaat is naar verwachting en ik vond het heerlijk om weer even creatief bezig te zijn. Sterker nog: het hielp me om weer meer dingen te gaan maken. Fijn!

Ik ga de kist samen met mijn negenmaandendagboek (welke ik ook waardevol vind, ik heb degene die mijn moeder van mij bijhield ook!) een mooi plekje geven in Lily’s kamer. En als de tijd rijp is, dan stop ik hem in net zo’n plastic bak als mijn moeder voor mij heeft gemaakt. Een tijdcapsule van haar jeugd.