De Eed van Trouw – George R.R. Martin

De eed van trouw Uitgever: LS Amsterdam | Mei 2012
Genres: Fantasy
Aantal pagina's: 156
ISBN: 9789024551170
Uitgave: Hardcover
Goodreads

Deze korte roman, De eed van trouw, speelt zich ongeveer honderd jaar af voor het begin van de boeken van Het Lied van IJs en Vuur.

Dunk en zijn trouwe volgeling, Ei, gaan in Dorne op zoek naar de poppenspeelster die hen hielp tijdens het toernooi op de Made. Eenmaal ter plekke blijkt het meisje echter spoorloos verdwenen en heerst er een vreemde epidemie. Als Dunk en Ei zich vervolgens aansluiten bij de oude Ser Eustace Osgrey, begint het avontuur pas echt.

Nadat ik De Hagenridder uit had, besloot ik om meteen door te gaan met het vervolg, De Eed van Trouw. Ik was namelijk best wel benieuwd hoe het verhaal van Dunk en Ei verder zou gaan.

Dunk en Ei zijn ondertussen al een jaar bij elkaar en trekken richting Dorne om de poppenspeelster te vinden. Ze blijkt echter onvindbaar, dus sluiten de jonge ridder en z’n schildknaap zich aan bij een andere ridder met het doel het water terug te laten keren naar het landgoed. Maar dan begint het avontuur pas echt; verdienen ze het water wel?

Wat ik interessant vind is dat op deze manier er andere plekken van Westeros meer aan bod komen. Vooral hoe het is in de 100 jaar voor Het lied van ijs en vuur. Dunk en Ei trekken in dit boek naar Dorne en krijgen daar te maken met hoe het is om een vrije ridder te zijn, zonder dat je gebonden bent aan een bepaalde heer. Ze komen weer in een lastige situatie terecht waarbij ze moeten bepalen welk van de partijen nu daadwerkelijk kwaad in de zin hebben. Het spel daartussen vond ik boeiend.

Toch was dit boekje minder spannend dan z’n voorganger. Het was wel leuk en interessant om te lezen, maar ik had niet het wauw-gevoel. Naar mijn beleving duurde het boek ook vrij lang. Het duurde immers even voor ik er echt in zat en de gedetailleerde schrijfstijl was me nu af en toe te veel. Het kwam ook een beetje omdat de plot me in dit geval minder trok.

Toch trekken de korte verhalen over Dunk en Ei me wel. Het zijn fijne personages om over te lezen en op deze manier leer ik meer over Westeros. Fans van de serie zullen erg genieten van deze verhalen.

De Eed van trouw heeft boeiende personages en neemt ons mee naar nieuwe plekken in Westeros.

Hoewel ik De eed van trouw minder spannend vond dan het eerste boek, De Hagenridder, heb ik me erg vermaakt tijdens het lezen. Mede hierdoor en door het beginnen van het nieuwe seizoen heb ik veel zin om verder met de boekenserie te gaan. Hopelijk zal Winds of Winter niet lang meer op zich laten wachten.