Dochter van het Woud (Zeven Wateren #1) – Juliet Marillier

Dochter van het woud Serie: Zeven Wateren #1
Andere boeken in deze serie: Zoon van de Schaduwen
Uitgever: LS Amsterdam | 2001
Aantal pagina's: 576
ISBN: 9789024538737
Uitgave: Paperback
Goodreads

De vesting van Zeven Wateren is een afgelegen, vreemde en stille plaats. Ze wordt bewaakt door zwijgende mannen die in grijze kledij door de wouden sluipen en hun wapens scherp houden. Want er zijn vijanden in de bossen: vernielzuchtige Britten en vikingen op oorlogspad. En nu is er ook een vijand binnen de muren van de vesting: Vrouwe Oonagh. Zij is een zwarte tovenares, die heer Colum in haar bekoringen heeft verstrikt en die de familie wil vernietigen. Daarom betovert ze de zes zoons van heer Colum. Sorcha is de enige die de betovering kan verbreken. Als zij faalt, zullen haar broers sterven. Dan wordt Sorcha ontvoerd door de Britse strijders en meegenomen naar hun land. Daar komt ze voor de moeilijke keuze te staan tussen haar plicht om de vloek over haar broers te verbreken, en haar groeiende verboden liefde voor de strijdheer die haar gevangenhoudt.

Ik deed veel langer over Dochter van het woud dan ik had verwacht, maar dat kwam deels omdat ik gewoon wilde blijven genieten van het prachtige verhaal. Ik kreeg de eerste drie boeken van deze serie van een klasgenoot mee naar huis en zij beloofde me dat ik er van zou gaan genieten. Een verhaal dat zich afspeelt in Ierland en in Engeland, met vele Keltische invloeden? Tja, het kon haast niet anders dan dat ik dit fantastisch zou gaan vinden.

Zoals vele fantasy en historische verhalen is het een dik boek met een gedetailleerd verhaal. Door alle details leest het misschien minder vlot, maar krijg je wel echt een heel goed beeld van hoe de wereld is gebouwd en hoe de omgeving eruit zag. Al die beschrijvingen deden mij wegdromen naar het Ierland van het verleden; en het is er prachtig!

Je volgt voornamelijk het verhaal van Sorcha, het 7e kind van een Ierse landheer. Zij en haar oudere broers zijn enorm hecht, zeker na de dood van hun moeder. Maar dan ontmoet hun vader een nieuwe vrouw, wat een gemene tovenares blijkt te zijn. Het noodlot slaat toe: al Sorcha’s broers veranderen in Zwanen. Maar de Vrouwe van het Woud laat Sorcha weten dat ze hier iets aan kan doen.

Dat met die zwanen komt uit een van mijn favoriete Ierse volksverhalen: de kinderen van Lir. Ik vond het werkelijk waar fantastisch om deze legende terug te zien en heb dan ook erg genoten van de manier hoe dit verhaal verweven is met het verhaal van Sorcha.

Sorcha maakt een hele reis door en in het merendeel van het boek zwijgt ze. Dit deed me ergens een beetje denken aan Ayla van de Aardkinderenserie. Er voelde een zekere overeenkomst tussen de meisjes: spiritueel begiftigd, buiten de maatschappij vallend maar bovenal ontzettend vindingrijk.

Er zitten vele (mythologische) verwijzingen naar de Keltische levenswijze ten tijde van de komst van het Christendom. De gebruiken van de Kelten en hun manier van leven; heerlijk hoe dit naar voren kwam. Ook de afgunst tegenover de Britten was duidelijk voelbaar.

Dit is echt zo’n reeks waarvan je – als je eenmaal een boek hebt gelezen – alleen maar meer wilt weten. Ik wil me met het volgende deel weer heerlijk kunnen onderdompelen in de geschiedenis van een van mijn favoriete plekken op aarde. Wel heb ik besloten om de boeken niet te snel achter elkaar te lezen; zodat ik maximaal kan genieten van het lezen.

Mijn beoordeling van vijf sterren voor Dochter van het woud zal dan ook geen verrassing zijn. Ik heb nu eenmaal een groot voorkeur voor Keltische historische verhalen en Marillier heeft wat mij betreft de sfeer perfect weten te beschrijven.