De zon achterna – Patricia Bonilla

De zon achterna | 1 juni 2012
Aantal pagina's: 184
ISBN: 9789048424348
Uitgave: Paperback
Goodreads

Sofia Navajo is de prinses van de feeën en leeft een rustig leventje in Groenland. Ze studeert en heeft een leuke vriend. Haar rustige leventje neemt echter een totaal andere wending wanneer zij een briefje onder haar ruitenwisser vindt. De afzender is onbekend, maar de inhoud herinnert haar aan de legende van de derde zon en maan. Ze realiseert zich dat de tijd dringt en dat ze verder moet gaan met haar oorspronkelijke missie.

Koop dit boek bij bol

Een tijdje terug won ik het boek ‘De Zon Achterna‘ van blogster Patricia en daar was uit – vanzelfsprekend – erg benieuwd naar. Want naast dat het boek natuurlijk van Nederlandse bodem komt, bevat het elementen die helemaal binnen mijn straatje passen.

Sofia, prinses van de feeën, woont in Groenland en heeft alles wat haar hartje bezield. Behalve dan dat ze eigenlijk haar vriendje zou moeten dumpen om haar Ware Droomprins te gaan vinden, voordat het te laat is. Twee dingen vroeg ik me meteen af, en helaas zijn ze nou niet bepaald beantwoord tijdens het lezen… Misschien komt dat nog in het vervolg. Mijn vragen waren: Waarom Groenland? Kunnen we niet gewoon een Nederlandse Prinsessen Fee hebben? En waarom is Sofia een princes, als ze niet eens volledig fee is? Dat was me niet zo erg duidelijk en heeft zeker aan me geknaagd terwijl ik door dit boek heen vloog.

Hoewel het boek niet erg dik is, slechts zo’n 180 pagina’s, gebeurt er wel ontzettend veel. Misschien wel net te veel, want het verhaal ging daardoor soms wat hak op de tak over naar een volgende gebeurtenis, waardoor ik soms het spoor een beetje bijster was. Ook kreeg ik niet echt de indruk dat ik mezelf kon indentificeren met de karakters. Ze voelde voor mij een beetje afstandelijk en leeg.. Ook kreeg ik de indruk dat de onderlinge banden, vriendschappen en relaties wat beter uitgewerkt hadden kunnen worden. Ik miste soms de emotie. Dat kan zeker ook liggen aan het perspectief. Ik denk dat als er wat minder gebeurtenissen plaats hadden gevonden, zodat er meer ruimte en tijd was voor de karakterontwikkeling, dat er net wat meer uitgehaald kon worden.

En nu zijn we negatief genoeg geweest, ik zal ook niet zeuren om de cover…haha. Ik vind namelijk de wereld die Patricia heeft opgezet erg bijzonder. Ze heeft wezens uitgekozen die niet zo standaard zijn, maar ze daarnaast ook nog eens wat nare trekjes meegegeven. Dat feeen mensenzielen eten past erg goed bij wat faeriestreken. Ik hou daar wel van, als er wat twisted elementen in zitten waarbij je als lezer denkt: what the fuck? De ‘wezens’ waren in dit boek dus erg goed neergezet, al miste ik soms een beetje een uitleg over wat bepaalde dingen nu inhouden. Excrucio klonk meer een spreuk uit Harry Potter dan dat het past bij een Fee. Sommige dingen waren er gewoon opeens en dat vond ik soms verwarrend. Maar aan de andere kant blijft er dan ook weer genoeg mysterie over voor later.

Een ding heeft Patricia zeker bewezen. Nee wacht.. Meer dan een ding. Ze laat zien dat ze een enorme fantasie bevat en een wereld kan scheppen naast de onze. De plot van De Zon Achterna is leuk en zit vol wendingen, al had het soms wat gedetailleerder uitgewerkt kunnen worden. De personages die ze heeft geschetst hebben de potentie om fan-girl waardig te zijn en het hele boekje vraagt naar meer.  Ik weet in ieder geval zeker dat ik zeker meer van haar wil gaan lezen!