De indigo bezwering (De alchemisten #3) – Richelle Mead

De indigo bezwering Serie: De alchemisten #3
Andere boeken in deze serie: Bloedverwanten
| januari 2015
Aantal pagina's: 432
ISBN: 9789048820405
Uitgave: Paperback
Goodreads

Sydney is een alchemist, ze beschermt vampiergeheimen en mensenlevens. Ze ontmoet de aantrekkelijke en rebelse Marcus Finch, een voormalig alchemist die nu op de vlucht is. Hij wil Sydney laten zien welke geheimen de alchemisten voor haar hebben. Maar als hij haar dwingt om in opstand te komen tegen de mensen die haar opgevoed hebben, beseft Sydney dat het moeilijker is om zich los te maken dan ze dacht.

De indigo bezwering is het derde deel van De Alchemisten-serie van bestsellerauteur Richelle Mead.

Het is een lange tijd geleden dat ik zo snel zo veel boeken uit een serie achter elkaar heb gelezen; dat zegt denk ik wel genoeg hoe leuk ik deze serie vind. Ondanks dat Sydney niet helemaal mijn type persoon is, lezen de boeken heerlijk en is het heel fijn om oude en bekende personages vanuit een andere hoek te bekijken. Ik las onlangs het derde deel: De indigo bezwering.

De vampiers en het Strigoi-gevaar zijn absoluut niet de hoofdzaak in dit boek. Nee, het gevaar komt echt van een andere kant. Dit is prettig, want het brengt steeds vernieuwing, maar soms voelt het ook wel weer vergezocht. Sydney begint langzaam maar zeker te veranderen in een poppetje dat alles lijkt te kunnen; een goed stel hersens, een lekker lijf (ook al zeikt ze 400 keer over calorie-inname), magie en dan ook nog eens Adrian… Het wordt een beetje oneerlijk. Sydney vind ik nog steeds niet leuk.. Maar Adrian. Wie houdt er nou niet van deze vampier.

Ofschoon de vampiers in deze reeks eigenlijk best wel watjes zijn (de dhampiers zijn hier stoer en sterk) en ze niet de seks uitstralen als in bijvoorbeeld de Middernacht-serie, overtuigt Adrian je met zijn charme. Zijn eigenaardigheden geven hem een beetje een verloren puppy idee; je kan niet anders dan hem adopteren. Poepie toch.

Richelle Mead is sinds Vampire Academy erg gegroeid in haar schrijven. Het leest steeds lekkerder weg en zit vol met plottwists. Hierdoor heb je niet te snel al het idee hoe het hele boek gaat lopen, maar krijg je echt een beetje een kijkje in het leven van de personages. Het voordeel hiervan is dat je veel meer tijd krijgt om ze te leren kennen. Alles wat er gebeurd lijkt daardoor soms een beetje ondergeschikt te raken; je maakt wel nieuwe fictieve vrienden.

Er gebeurd best veel in het boek, maar niet alles is even relevant voor de climax van het verhaal. Het zijn meer middelen om de personages elkaar te laten ontmoeten of om een bepaalde situatie later makkelijker op te kunnen lossen. Ergens vond ik dit wel prettig, want je leert de personages zo dus beter kennen, maar vooral maakt het het boek minder voorspelbaar. Voorspelbaarheid is natuurlijk een aardig dooddoener, maar teveel random dingen kunnen dat ook zijn. Bij sommige van die gebeurtenissen interesseerde me het eigenlijk niet zo veel wat er zou gebeuren.. Ik verlangde naar spanning en actie.

Gelukkig kwam die actie en spanning er zeker! Al hebben vampiers er steeds minder mee te maken. Nee, het gaat meer op de heksen/magie-tour. Aan de ene kant ben ik heel benieuwd hoe zich dat gaat ontwikkelen, aan de andere kant had ik ook wel graag gezien hoe De Alchemisten ontwikkelen met/tegen de Moroi. Ach, we zullen het zien hoe dit zich gaat ontwikkelen in het vervolg…

Maar langzaam dringt het ook tot me door dat ik nu waarschijnlijk een eeuwigheid moet gaan wachten op de vertaling van deel vier. HUILEN. Ik wil meer. NU. NU. Geef het me.