Eindelijk, daar is de grote vakantie! We zijn dit jaar laat en dus moesten we nog even geduld hebben voordat we de deuren voor een paar weken achter ons dicht trekken en kunnen genieten van een paar weken rust. En wat hebben we dat verdiend! Het voelde de afgelopen weken een beetje alsof we onszelf kruipend naar de finish trokken.
Je hoeft maar weinig inlevingsvermogen te hebben om te bedenken dat dit een heel raar en ook zwaar schooljaar was. Niet alleen voor leerlingen en docenten, maar ook voor het ondersteunend personeel. Het schooljaar begon redelijk normaal en vol goede moed… Maar toen we in december opeens weer dicht moesten stond alles op z’n kop. Ik heb mijn ogen uit mijn kop gehuild. Niet veel later mochten de eindexamenleerlingen gelukkig weer naar school en kon ik ook weer op locatie aanwezig zijn. Al snel werd me gevraagd of ik voor een collega wilde invallen. Dit vond ik prima: op deze manier kon ik helpen. En daarom zat ik zo’n twee weken in een van de open leercentra van de school. Na die twee weken – of eigenlijk al eerder – kreeg ik de vraag of ik het tweede lokaal van de noodopvang wilde bezetten. Zo konden er toch weer tussen de 10 en de 15 leerlingen naar school. Leerlingen die het ritme nodig hadden, die het thuis niet uithielden… allerlei soorten leerlingen met allemaal hun eigen reden. Kinderen die stuk voor stuk aandacht nodig hadden en gezien moesten worden. Natuurlijk zei ik ja. Dit heb ik tot en met mei gedaan. Daarna konden meer leerlingen naar school en was het niet langer nodig. En het was zwaar. Zwaarder dan ik toen besefte. Er waren dagen die me vooral energie kostte. We hadden verkorte uren en ik kwam gesloopt thuis (al ik na het 9e klaar was moest ik mijn mediatheektaken immers ook nog doen). Er waren akkefietjes. Er werd veel gedeeld: lief en leed. Zorgen maar ook leuke en mooie dingen. De laatste week was niet zo leuk, waardoor ik toch een beetje met een bittere nasmaak de boel afsloot. Ik kreeg wel een mooie bos bloemen van mijn werk als blijk van waardering. Dat voelde goed.
Sinds mei zit ik dus weer op mijn plek en heb ik het erg druk gehad met allerlei zaken. Zo wilde Engels nieuwe boeken, begon ik al aan de plannen voor volgend jaar en moest ik alles opruimen. Er waren super veel boeken uitgeleend en ‘verdwenen’. Zaken die ik moest regelen. Ik heb het nog nooit zo druk gehad aan het eind van het schooljaar! Normaal kon ik dan al vaak wat vroeger naar huis, maar de afgelopen week had ik nog bergen werk staan, ook al waren er geen leerlingen meer.
Begin december begon ik trouwens met mijn lessen creatief schrijven: ik heb mijn leerlingen maar 3 keer fysiek gezien. Niet eens allemaal. Het was een heel leuk project, maar we hadden er zo veel meer uit kunnen halen als de leerlingen op school waren. Dit gaan we wel meenemen naar volgend jaar.
Want voor volgend schooljaar staan al veel leuke plannen. Niet alleen vieren we het 100-jarig bestaan van de school met allemaal toffe dingen en activiteiten (waar ook de mediatheek bij wordt betrokken natuurlijk), ik begin het schooljaar meteen met extra lesbezoeken. Normaal ga ik in de eerste paar weken alleen bij de brugklassers op bezoek, maar nu heb ik ook al aanvragen klaarliggen voor vmbo-3 en havo 5. Én ik begin in september ook aan een studie (ik zal er binnenkort meer over vertellen). Het begint dus meteen al lekker druk en dus wilde ik alles op tijd klaar hebben, zodat er dan niet nog een berg werk ligt te wachten. Maar he, het is gelukt en nu kan ik vijf weken gaan genieten van een welverdiende vakantie vol leuke dingen.
Zo gaan we een weekje weg, vieren we een jaarfeest met de coven en gaan we hopelijk een aantal leuke dagjes weg. Ik hoop dat het lukt om erover te schrijven. Ik wil deze vakantie namelijk weinig druk leggen op het bloggen en genieten van mijn gezin. Ik heb het ook nodig om bij te tanken en dat ga ik ook lekker doen. Na de afgelopen maanden overal bijgesprongen te hebben is het nu tijd voor mij.
Ik ga het dus rustig aan doen. Lekker lezen en spelen met Lily (zij gaat niet naar de opvang in de vakantie). Gamen, schrijven, tekenen (misschien deel ik die wel), lezen, wat ik maar wil. Zonder druk. Zonder moeten. En het kan dan ook zo zijn dat er minder blogs online komen. En misschien merken jullie er wel helemaal niks van. Dat is afwachten.
Ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden, maar toch wilde ik jullie even op de hoogte stellen. Geniet van jullie zomer en als je ook even weggaat: geniet er van!
Fijne vakantie, Emmy!