Cyberbrein (The Mortality Doctrine #2) – James Dashner

Cyberbrein door James Dashner
Ook door deze auteur: De Labyrintrenner
Serie: The Mortality Doctrine #2
Andere boeken in deze serie: Geestesoog
Uitgever: Uitgeverij Q | Januari 2016
Genres: Young Adult
Aantal pagina's: 315
ISBN: 9789021400082
Uitgave: eBook
Goodreads

Michael dacht dat als hij zou helpen om cyberterrorist Kaine op te sporen, VirtNet weer veilig zou zijn voor gamers. Niets bleek minder waar. De waarheid is vreselijker dan hij ooit had kunnen denken...

Het is alweer een aantal weken geleden dat ik van Uitgeverij Q een digitaal recensie-exemplaar mocht ontvangen van Cyberbrein, het nieuwe boek van James Dashner. De Labyrintrenner vond ik aardig, maar per deel minder interessant worden. Nu wist het eerste deel van The Mortality Doctrine, Geestesoog, me echt te verrassen, maar wist het tweede deel mijn verwachtingen ook waar te maken?

In Cyberbrein wordt Michael wakker in een ander lichaam. Hij heeft een ander lichaam gekregen en kan verder met zijn doel. VirtNet is echter nog helemaal niet zo veilig en weer moet Michael, met behulp van zijn vrienden, het gevecht aangaan.

De weg daar naar toe en het gevecht? Voor mij voelde het als meer van hetzelfde. Het was net alsof heel boek één herhaald werd in een net ander malletje. Het voelde daarom constant als een drempel om mijn ereader weer op te pakken en verder te lezen. Ik vond het saai en weinig vernieuwend, terwijl Dashner’s schrijfstijl wel erg uitnodigend is. De tekst vliegt over de bladzijden en voor je het weet ben je weer een aantal pagina’s verder. Dit komt mede door de korte hoofdstukken en het gebrek aan poespas.

Hoewel ik Geestesoog echt een heel leuk boek vond – ik noemde het zelfs beter dan De Labyrintrenner – baal ik behoorlijk van Cyberbrein. Ik heb namelijk het gevoel dat dit verhaal weinig toegevoegd heeft. Ja, er zijn veel plottwisten, maar Michael lijkt als personage niet te groeien. Niemand lijkt te groeien en ik heb niet het idee dat het hele verhaal ook maar een steek verder is gekomen. Ik kreeg juist de indruk dat er alleen maar onderdelen bijkwamen. Deze onderdelen maken het verhaal alleen maar complex. Het idee dat er games zijn waar je echt in kan en dat kunstmatige intelligentie menselijk wordt is echt heel tof, maar kwam niet goed tot uiting in dit boek. Het is wederom een soort klopjacht en eerlijk? Dat heb ik nu wel gezien.

Dat ik zo ontzettend lang heb gedaan over een boek met een vlot lezende tekst, geeft volgens mij wel aan dat ik het een tegenvaller vond. Ik had heel veel van het boek verwacht, maar het werd uiteindelijk bijna een moetje om het boek uit te lezen. Hoewel ik graag een hele serie uitlees, voel ik me niet geroepen het derde deel snel op te gaan pakken.

James Dashner is goed in eerste delen, maar mijn hoge verwachtingen werden niet waargemaakt in Cyberbrein. Als je gek bent op klopjachten en doorrennen zonder pauzes, dan is dit boek echter wel wat voor jou. Ikzelf vond het gebrek aan ontwikkeling in het verhaal een echte no-go en daarom heb ik besloten het verhaal slechts twee sterren te geven.