En daar sta je dan, als 25 jarige, voor de kinderboekenafdeling van de boekwinkel. Zelf doet me dat dus echt helemaal niks, maar ik weet dat anderen dit best wel als lastig ervaren. ‘Ik krijg het idee dat ik te oud ben voor dit soort boeken…‘ Is de opmerking dan. Dat gevoel kan je natuurlijk krijgen.. Ik gebruik het argument ook wel eens bij de wat kinderlijke young adults.. Maar soms, dan wil ik mezelf ook wel weer wakker schudden. Want ben je wel eens daadwerkelijk te jong (of te oud) voor een bepaald boek?
Ergens vind ik dat we ons niet zouden moeten laten tegenhouden door het label wat anderen op boeken plakken. Want wat maakt het uit dat die ene mevrouw die je nooit meer gaat zien van je boekkeuze vindt? Weet zij waarom je zo gaat genieten van dit boek? Nee. Want ze kent je niet. En al zou ze je wel kennen; wie weet heeft zij weer een andere hobby waar jij je neus voor ophaalt.
Natuurlijk snap ik ergens ook wel dat de meeste young adult boeken geschikt zijn voor lezers vanaf 14/15 jaar. En dat heeft weinig te maken met het ‘aankunnen’, maar meer met het makkelijker kunnen snappen of inleven in de personages en de ontwikkelingen die ze doormaken. Vooral daarin verschillen ze met de jeugdromans, die vaak een wat kinderlijker perspectief hebben. Het te oud of te jong voelen heeft veelal te maken met het inlevingsvermogen. Als een personage hele kinderachtige keuzes maakt of heel naïef overkomt, dan zal je al snel oordelen dat het hele boek kinderachtig is.
Het werkt andersom eigenlijk ook. Ik kan me best voorstellen dat je als ouder denkt; ‘oei, kan ik mijn kind dit wel al laten lezen?’. Ja. Als je zoon of dochter er zelf mee aankomt en het boek wil lezen, waarom niet? De tienerleeftijd is namelijk een erg lastige leeftijd qua lezen; door veel verplichte lectuur verdwijnt het leesplezier. Dat had ik ook. Young Adult was nog helemaal niet in opkomst, dus het gat tussen Carry Slee en Jan Wolkers was nogal groot. Als iemand dan zelf komt aanzetten met een boek wat ze aantrekt; waarom dan niet?
Ik denk dat veelal de volwassen insteek mensen tegenhoud om jongere tieners een boek te laten lezen. Ie. Bah. Seks. Daar is mijn kind nog niet aan toe. Wake up call, wat ik mijn brugklassers soms hoor zeggen, daar beginnen mijn oren van te klapperen. Misschien begrijpen ze niet helemaal wat ze zeggen, maar ergens zit het idee al. En dan kunnen ze natuurlijk zelf op zoek gaan naar minder zedelijke zaken op het wereld wijde web, in boeken wordt het vaak op een heel natuurlijke en nette manier beschreven. Kunnen ze best wel aan. En anders leggen ze het boek weg. Klaar.
Wat is mijn punt nu eigenlijk met dit stuk? Vind ik dat de labels die op boeken geplakt worden moeten worden afgeschaft? Nee. Maar ik vind wel dat wij lezers met een open blik moeten blijven kijken naar jongeren literatuur. Het is niet voor niets dat gewone literatuur geen ondergrens heeft, en dat young adult eigenlijk geen bovengrens heeft. Het is echt niet zo dat je – wanneer je 25 wordt – nooit meer een young adult mag lezen omdat je niet meer binnen de doelgroep past. Schaam je niet voor wat je leest, maar geniet er van. En voel je vooral niet verplicht om over te stappen naar ‘volwassen boeken’. Dat maak je zelf wel uit, toch?
Vind jij jezelf wel eens te oud of te jong voor een bepaald boek?
Gelukkig heb ik hier eigenlijk helemaal geen last van. Ik lees gewoon boeken die me leuk lijken, of ik nu tot de “doelgroep” behoor of niet.
Het hangt er heel erg van af: sommige boeken die als YA bestempeld worden zijn naar mijn idee echt op het niveau van jeugd geschreven ondanks die stempel, en dan voel me me vaak wél veel te oud. (Ik denk bv aan: de Edelsteentrilogie, It-girl, In de ban van de wolf, Out there …) Maar het merendeel past perfect bij me want ik hou écht niet van expliciete seksscènes en onverantwoord gedrag en zo dus qua moraliteit kan ik me vaak beter herkennen in YA ;-p Mijn probleem is dus zeker niet dat ik me schaam om YA te lezen, maar wel dat uitgeverijen sommige boeken onterecht als YA bestempelen waardoor ik mijn tijd verdoe aan kinderverhaaltjes (#sorrynotsorry).
(Met jeugd bedoel ik dan 11-15 ofzo, terwijl YA voor mij 15+ is)
Hm, ken niet alle boeken die je noemt, Vanessa, dus daar kan ik niet over oordelen. één wel. Maar wat maakt voor jou dat ‘In de ban van de wolf’ voor jou onder jeugd valt? dus 11-15 jarigen?
Moet zeggen dan ik het ook niet helemaal passend vind voor iemand die al ouder is (want er zijn genoeg 30+, 40+ etc die YA lezen
Ik ben nu 23 en had niet echt het gevoel dat het voor een 11- tot 15 hoorde?
Ben er gewoon nieuwsgierig naar.
Eerlijk lees ik vrij weinig YA, want van de meeste boeken/series zijn/is een hype en dan krijg ik last van afwijkend gedrag en lees ik vaak de boeken van hypes niet.
Hm ken niet alle boeken die je noemt, dus daar kan ik niet over oordelen. één wel. Maar wat maakt voor jou dat ‘In de ban van de wolf’ voor jou onder jeugd valt? dus 11-15 jarigen?
Moet zeggen dan ik het ook niet helemaal passend vind voor iemand die al ouder is (want er zijn genoeg 30+, 40+ etc die YA lezen
Ik ben nu 23 en had niet echt het gevoel dat het voor een 11- tot 15 hoorde?
Ben er gewoon nieuwsgierig naar.
Eerlijk lees ik vrij weinig YA, want van de meeste boeken/series zijn/is een hype en dan krijg ik last van afwijkend gedrag en lees ik vaak de boeken van hypes niet.
Ik schaam me er totaal niet voor dat ik Young Adults lees, maar ik heb dit wel heel erg bij boeken voor kinderen van 10 tot 12 jaar. Zo heb ik heel erg lang gewacht met boeken zoals de Warrior Cats en Spirit Animals terwijl die boeken helemaal in mijn straatje passen. Ik lees namelijk graag verhalen waarin dieren een (grote) rol spelen. Daarnaast vind ik het ook weleens leuk om een boek te lezen met een wat simpeler verhaal.
Ik maak me sowieso snel druk over wat anderen van me vinden terwijl dat eigenlijk niet zoveel uitmaakt.
Ik loop ook regelmatig op de kinderboeken afdeling rond, hoewel ik echt jeugdboeken (dus onder de YA) vaak niet prettig vind lezen omdat ze makkelijk geschreven zijn, kan ik me best voorstellen dat anderen wel nog steeds middle grade boeken lezen. Dat je te oud bent voor bepaalde boeken vind ik ook onzin, als je iets wil lezen, moet je vooral lezen wat je leuk vindt (oké behalve dan als iets verplicht is voor school 😛 ). Ik zou zelf ook niet snel tegen een kind zeggen dat hij/zij een boek niet mag lezen omdat hij/zij daar te jong voor is. Ik denk dat het juist belangrijk is om kinderen veel te laten lezen en geen onderwerpen weg te houden, want dan leren ze er tenminste over en behoedt dat ze misschien voor het maken van fouten. Ik denk dat het als ouder juist slim is om open te staan en gewoon wel te laten weten dat mochten ze iets lezen waar ze over willen praten dat dat altijd kan. Ik mocht ook altijd alles lezen en ben ook van mening dat als een kind iets te ver vindt gaan dat hij/zij het boek toch wel aan de kant legt, net zoals jij schrijft.
Amen!! Ik ben 19, en mijn vader vroeg laatst ‘ben je niet te oud voor die YA boeken?’ Ik was eerlijk gezegd best beledigd, maar aan de andere kant, hij weet niet eens waar die boeken over gaan. :p
YA blijft altijd kunnen. Kinderboeken trouwens ook, als dat de boeken zijn die je trekken, dan is dat gewoon zo toch? Mijn man is nu 37, en in de bibliotheek zoekt hij het liefst zijn boeken van de kinderafdeling, gewoon omdat daar de boeken staan die qua onderwerp hem het beste liggen. Zelf trek ik weer meer naar YA of ‘volwassen’ literatuur, maar als dat laatste betekent dat ik Jan Wolkers of de laatste John Irving geweldig moet vinden … laat dan maar 😉 dan lees ik liever alleen maar YA tot ik 350 jaar oud ben.
Heel soms als ik een boek lees dan heb ik zo het gevoel van; oh, dit is misschien toch wel net iets te kinderachtig. Maar ik schaam mij ook totaal niet als ik in de boekwinkel tussen alle YA boeken aan het snuffelen ben. Ik vind het wel jammer dat toen wij nog 14/15 waren, je inderdaad vrij weinig keuze had wat betreft YA, volgens mij had ook nog nooit iemand er van gehoord. Het was of Carry Slee, zoals jij al aangeeft, of een Nederlands literatuur boek of zo :’D
Ik heb er juist eigenlijk helemaal geen last van dat ik me te oud voel voor boeken. Sterker nog, bij heel veel Young Adult boeken heb ik het idee dat, juist omdat sommige wat heftigere thema’s bespreken, ze ook heel leuk zijn voor volwassenen. Zo heeft mijn vader (57) met veel plezier De Hongerspelen en De Labyrintrenner gelezen, en is mijn moeder (59) nu helemaal verslaafd aan de Selectie serie. Ik denk dat vooral juist iets als Young Adult helemaal niet zo specifiek leeftijdsgebonden is als veel mensen verwachten.
Ik ben inmiddels 44 jaar en ik lees met heel veel plezier zowel kinder- als jongerenboeken. Als het een goed verhaal is maakt het niet uit voor welke leeftijd het geschreven is. Bij de jeugdboekenafdeling van mijn plaatselijke afdeling kennen ze mij bij naam, bij de YA bookclub in diezelfde boekhandel ben ik de oudste deelnemer. Mij maakt het niet uit, en de andere deelnemers ook niet. Het komt wel voor dat een onderwerp mij niet aanspreekt of dat ik een hoofdpersoon irritant vind. Maar waarschijnlijk had ik dat ook gevonden als ik nu wel de leeftijd voor die boeken had…
Verder hou ik ook van fantasyboeken, oude Engelse literatuur (18e, 19e-eeuws) en Nederlandse literatuur
Je bent nooit te oud om kinderboeken te lezen. Mijn moeder raad altijd aan mensen aan die niet van lezen houden of eigenlijk nooit lezen maar wel eens iets willen lezen, begin gewoon eens met een kinderboek en ga steeds een stapje verder in de boeken qua leeftijd. (Ze is leesmoeder geweest) Op die manier kan je je zelf aan leren om begrijpend te lezen en zo je eigen catogorie vinden wat jou het meeste aanspreekt. En ze leest ook nog lekker uit mijn kast waar ook nog een aantal kinderboeken staan en YA….is voor haar ontspanning, ze leest toch maar ze hoeft niet zo veel na te denken. En haar boeken belanden in mijn kast als ze die gelezen heeft. Ik mag alles lezen, maar wil nog niet alles lezen omdat het me zelf niet aanspreekt om het te gaan lezen.
Je verwoordt precies wat ik ook al had gedacht. De lezer kan zelf wel bepalen wat hij of zij aan kan om te lezen. De leeftijdsindelingen zijn richtlijnen, meer voor: ‘op welke plek in de boekhandel zetten we het?’ Ik lees soms graag nog kinderboeken al ben ik 59 en als ik Young Adult wil lezen, was is daar dan mis mee? Het lijkt me dat een afwisseling ik keuze het plezier erin houdt.
Ik begin me wel steeds meer te oud te voelen voor sommige boeken.
Je bent maar zo oud als je je voelt.
Zelf ben ik 37 jaar maar ik lees nog graag YA-boeken en kinderboeken. Ik zou wel niet alleen maar deze boeken kunnen lezen. Gelukkig is mijn boekensmaak heel ruim waardoor ik de kinder- en jeugdboeken afwissel met detectives, thrillers, horror, chicklit, romantisch, fantasy, scifi, strips, graphic novels, paranormal romance, urban boeken, enz…
Alleen non-fictieboeken en echte literatuur trekken me niet zo aan, maar voor de rest laat maar komen!
Ik schaam me er ook niet voor dat ik dergelijke boeken lees. Ik geniet van het lezen ongeacht voor welke leeftijd het boek geschreven is. En oké, soms kan ik me minder inleven omdat het wat jong geschreven is, maar daarom kan het wel nog een goed boek zijn.
Bovendien kan ik met mijn ruime leeservaring ook goede tips geven op mijn werk in de bibliotheek. Doordat ik bijna alle genres en leeftijden lees, weet ik voor iedereen wel een boek aan te raden.
En het gebeurt vaak dat ik moeders de raad geef om het boek van hun dochter of zoon ook te lezen. Meestal genieten ze er evenveel van 🙂
Ik heb vandaag nog heerlijk over de kinderafdelingen van verschillende boekhandels gelopen! Het maakt me echt niet uit als mensen dan raar naar me kijken – al heb ik dat geloof ik nog nooit meegemaakt. (Of ik heb het gewoon niet door :p)
Maar, ik heb bij sommige boeken wel dat ik me er tegenwoordig toch iets te oud voor voel. Bijvoorbeeld wanneer de schrijfstijl erg kinderlijk is of de personages pas 13 jaar zijn..
Voel me helemaal niet te oud voor Young Adult! Lees ze enorm graag en t liefst in het engels.
Ik schaam me er niet voor dat ik YA lees, maar… ik merk wel dat ik meer wil, me meer wil ontwikkelen. Ik merk dat YA soms een beetje stilstaat. Dat ik sommige boeken heel makkelijk weg kan lezen, maar dat ik vervolgens denk: wat heb ik hieraan? Ik ben daarom veel zorgvuldiger geworden met het kiezen van de YA die ik lees. En ik denk dat er een tijd kan komen dat je leeslust niet meer bevredigd wordt door YA waarin tieners met ‘steeds dezelfde’ (dit is een enorme generalisatie) problemen zitten, maar dat je op zoek gaat naar andere literatuur (ik wil YA ook niet afdoen als ‘mindere literatuur’, maar omdat het gemakkelijk leesbaar is, is het soms misschien de makkelijke oplossing). Maar dan is het nog steeds geen kwestie van leeftijd.
Je bent nooit te oud. Je moet gewoon lezen wat je leuk vindt!
Nee, ik schaam me er niet voor. Soms is het ook heerlijk om weer even een kinderboek te lezen. Zo heb ik onlangs het boek De zoon van Dik Trom gelezen. Is een jeugdboek, maar die had ik nog nooit gelezen, terwijl ik wel alle boeken van Dik Trom had gelezen als kind. Als ik een kinderboek lees, dan is dat voornamelijk ook jeugdsentiment.
Ik lees wat ik zelf leuk vind en trek me daarbij niks van niemand aan!
Met jouw stukje over ouders ben ik het dan weer niet eens! Kinderen horen kinderen te zijn en er zijn minimum leeftijdsgrenzen vind ik met bepaalde boeken.
[…] zag ik op Twitter een berichtje langskomen van Emmy van Zon en Maan die een boekenblog heeft. Ze […]
Ik vind mezelf nooit te jong of te oud voor een boek. Ik merk wel dat ik niet meer alle YA nog leuk vind, en dat ik ook meer boeken voor een oudere doelgroep ga lezen. Maar je moet gewoon lezen wat je leuk vindt, toch?
Ik voel me eerlijk is eerlijk soms wel ongemakkelijk als ik tussen een stel kinderen naar de Young Adult boeken sta, haha. Maar aan de andere kant: zodra ik heerlijk thuis op de bank kan genieten van dat prachtige boek, maakt het me eigenlijk niks meer uit. Wel merk ik inderdaad wel eens dat ik zeg dat ik ’te oud was voor een boek’. Maar dat is meer omdat die boeken wel echt een heeeeel jonge hoofdpersoon hebben. Zo rond de 14 of 15 en ik merk dat ik qua belevingswereld gewoon wat verder ben. Dat is vaak dan met contemporary YA.
Ik denk dat je qua thema of onderwerp nooit echt te oud of te jong kan zijn voor een boek. Als je het qua taalniveau aan kan (een kleuter laat je natuurlijk niet een lastig boek meteen lezen), waarom niet proberen dan? Precies wat je zegt, als het niet bevalt dan leg je het weg. Mijn ouders lieten mij vrij in wat ik wilde lezen. Ik had wel automatisch een voorkeur voor boeken die meer bij mijn leeftijd pasten, maar toen ik ‘volwassenen literatuur’ wilde lezen, mocht dat. Ik zal ook nooit vergeten dat een docent mijn spreekbeurt in groep 6 afkeurde omdat hij Mathilda van Roald Dahl te moeilijk voor mij vond, ook al begreep ik het boek maar al te goed.. Juist dan beperk je een kind.
Ik vind het heerlijk om young adult te lezen en mijn zus van 37 vindt dat ook nog steeds. Het verschil zit hem mij soms alleen wel in de schrijfstijl. Soms heb je dat de schrijfstijl helemaal niet bij het personage past. Zo had ik een keer een boek waarin het personage in de 3e klas van de middelbare school zat, maar door de schrijfstijl kreeg je meer de indruk dat ze nog op de basisschool zat… Beetje jammer. Maar over het algemeen boeit het me niet zoveel voor welke leeftijd een boek wordt geschat, als ik het leuk vind, dan lees ik het 🙂
Ik lees zelf de helft van de tijd YA, en ik merk dat ik daar toch wel moeite mee heb als ik naar de bieb ga. Daarom ga ik meestal maar op tijden dat het vrij rustig is (als de bieb net open is bijvoorbeeld) Stom misschien, maar goed.
In mijn boekenwinkel hebben ze een Fantasy sectie en daar staat gewone fantasy en YA een beetje door elkaar. Er is wel een jeugd sectie ook, maar daar staat dus geen YA tussen en dat zijn boeken voor toch wat jongere doelgroep.
Ik krijg echt zin om mensen te slaan als ze zeggen ”ben je niet te oud voor dat boek?” DAT BEPAAL IK ZELLEF WEL. Haha. Nee maar ik heb het zelf wel eens inderdaad, dat ik een jeugdboek lees en echt merk dat ik het als mijn eenentwintigjarige zelf gewoon niet meer kan waarderen zoals ik dat zou doen als ik jonger was, dat is gewoon iets van groei. Maar verder vind ik inderdaad dat je gewoon moet lezen wat je aantrekt: ik las als achtjarige volgens mij al young adults en uiteindelijk gaat het niet om leeftijd, maar om wat je aanspreekt, op wat voor manier dan ook.
Ik sluit me wel bij Mathilde aan. Zelf ben ik een alleslezer van 45 jaar en ik lees ook wat ik leuk vind.. Van chicklit tot literatuur, van kleuterboek tot ya. Het is af en toe wel eens lekker om naast een ‘zwaar”boek even weg te duiken in een jeugdboek of een ya. Dat leest dan weer lekker weg.
Bij sommige jeugdboeken en ya heb ik wel eens het idee laat die leeftijdaanduiding maar weg want dit boek is daar volledig verkeerd in weggezet. Maar goed mensen plakken graag overal etiketjes op.
Mijn dochter (12) mag zelf aangeven wat ze leest en legt het ook weg als ze het niks vind ( ze leest geen letter van Carry Slee want daar heeft ze niks mee) en ik kan haar eigen mening alleen maar toejuichen. Toen ze jonger was, middenbouw basisschool, was het wel lastig omdat ze leestechnisch een ya wel aan kon maar qua onderwerp niet en dan vind ik wel dat je je als ouder met de boekenkeuze moet bemoeien. Gelukkig is er veel keuze en heeft dochterlief ook een voorliefde voor fantasy dus is er altijd wel wat te lezen gevonden..
Ik lees verschillende genres, maar wel steeds boeken die ik zelf wil lezen. Uiteraard zullen sommige mensen me voor sommige boeken te oud vinden maar zelf ben ik daar veel minder mee bezig. Al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik me al wel bij enkele boeken ‘oud’ voelde omwille van het kinderlijke gedrag van de personages.
De meeste kinder- en jeugdboeken kocht ik toen ik … hou je vast: 25 was! ja, ik werkte natuurlijk ook op de kinder- en jeugdboekenafdeling van een boekwinkel, maar ik vond het ontzettend leuk om bijvoorbeeld de hele serie van Lemony Snicket te lezen, en Cornelia Funke. YA lit kwam nét over de rand kijken. Ik ging namelijk net weg toen Twilight populair werd. En eerlijk gezegd vond ik dat dan weer niks. Lees dan Anita Blake, zei ik nog. Dan doe je het ook meteen goed.
Ik voel me nog steeds niet te oud voor bepaalde boeken. Maar er zijn genres die ik niks vind:YA, Chicklit, 13-in-dozijn spannende boeken. Maar verder lees ik zo’n beetje alles. In het Engels dan he?
Ik had zelf toen ik voor het eerst de term ‘New Adult’ hoorde, dat ik dacht dat die het ‘gat’ tussen YA en de volwassenen literatuur zou opvangen.. Maar dat heeft zich eigenlijk weer op zo’n manier ontwikkeld dat ik de meeste boeken van dat genre niets vindt. Helaas. Maar je ervoor schamen is echt niet nodig! Genoeg volwassenen die ook naar Despicable Me oid gaan, en dat is gericht op een nog jonger publiek 😀
Heu…
Met mijn 39 jonge lentes zou ik dus te oud moeten zijn.
Age is just a number… (Een beetje hoog getal in mijn geval, maar hey,,,)
[…] ♥ Toevallig had ik het hier laatst nog over met Irene: wanneer ben je te oud voor een boek? Of ben je überhaupt wel een keer oud genoeg voor een boek? Emmy schreef er een mooi stuk over. […]
Ik denk niet dat je ooit te oud voor een boek bent. Ik denk ook dat de 20+’ers tijd moeten inhalen omdat je in hun jeugd nog totaal geen Young Adult had. Naar mijn mening is Harry Potter zo’n beetje het eerste young adult boek geweest (in ieder geval één van de populairste).