Gisteren ben ik samen met Joni (‘Wat een louter toeval’) naar Rotterdam vertrokken in de richting van de kunsthal (www.kunsthal.nl), waar wij een viertal exposities hebben bekeken. Maar ik ga ze niet allemaal bespreken, want wij kwamen vooral voor het werk van Ayako Rokkaku in de expositie genaamd ‘Colours in my Hand’ (te zien tot 21 augustus).
Deze zomer presenteert de Kunsthal Rotterdam de tentoonstelling ‘Colours in My Hand’ van de Japanse kunstenares Ayako Rokkaku (1982). Tijdelijk verhuist Rokkaku haar atelier naar de daglichthal van de Kunsthal. Tot en met 17 juli werkt zij dagelijks aan een kunstwerk ‘in progress’. Rokkaku maakt speciaal voor de Kunsthal grote wandschilderingen, ‘live paintings’, door met blote handen acrylverf direct op het doek aan te brengen. Ze toont het publiek haar eigen wereld van heldere kleuren en terugkerende symbolen zoals bloemen, diertjes, boten en huisjes. Een terugkerend motief in haar werk zijn meisjes met grote ogen en lange armen die zij veelal in close-up afbeeldt. Iedereen kan in de Kunsthal zelf schilderen.
Schilderperformance
Ayako Rokkaku heeft een herkenbare manier van werken. Ze werkt heel direct, gebruikt geen penselen maar doopt haar handen in de verf en schildert daarmee op karton of doek. Zonder potloodlijnen, plan of compositie in haar hoofd begint ze te schilderen.
Ayako Rokkaku heeft een herkenbare manier van werken. Ze werkt heel direct, gebruikt geen penselen maar doopt haar handen in de verf en schildert daarmee op karton of doek. Zonder potloodlijnen, plan of compositie in haar hoofd begint ze te schilderen.
Rokkaku: “Het schilderij verandert voortdurend en dat proces kan iedereen meemaken. Het is fijn dat mensen dat moment van creatie met me kunnen delen.” De werken van Rokkaku zijn vrolijk, maar schijn bedriegt. Onder de lieflijke fantasie zitten tal van emoties, driften, angsten, onzekerheden en overtuigingen die Rokkaku op het doek overbrengt. Fantasie en fabel spelen een grote rol, al blijven de voorstellingen geloofwaardig en herkenbaar. Soms slaat de hoge aaibaarheidsfactor om en krijgen de meisjes in haar werk een boosaardige blik.
Met je handen in de verf!
Kinderen zijn deze zomer van harte uitgenodigd om met hun handen te schilderen aan hun eigen kunstwerk, net als Ayako Rokkaku!
Kinderen zijn deze zomer van harte uitgenodigd om met hun handen te schilderen aan hun eigen kunstwerk, net als Ayako Rokkaku!
Ik was erg benieuwd omdat zij al haar schilderen, vaak ook erg grote, helemaal met de hand schildert. Ook zag het er vrolijk en kleurrijk uit… En wat zag mijn oog, figuratieve figuren? Echt wat voor een illustrator om te gaan kijken. Zodoende.
In het echt was ik nog meer overrompeld door de felle kleuren en de grootte van de werken dan op de foto’s. Enorme doeken versierd met terugkerende patronen en terugkerende personages opgebouwd uit vele lagen verf. Heldere kleuren die niet vies door elkaar gesmeerd zijn, wat je misschien wel zou verwachten aangezien het met de vingers is gedaan. De doeken hadden bijzonder veel details, waardoor je een tijd lang naar een werk zou kunnen kijken en steeds maar nieuwe dingen zou ontdekken.
Ook heeft deze kunstenares ook heel veel personages geschilderd op karton. Op een gedeelte in de ruimte waren vele van die schilderen bij elkaar gezet bij een soort ‘hier werk ik’ decor. Alsof ze het net gemaakt had en nog zou moeten sorteren. Maar juist hoe die beelden samen stonden vond ik echt heel mooi. Het was een soort geheel, ook al was er zo veel te zien.
Dat laatste gold eigenlijk voor al haar werk. Druk, maar toch alsof alles precies staat waar het hoort te staan. Op een kinderlijke manier geschilderd, maar toch serieus door de zorgvuldig geplaatste lagen. Ik zou dit soort werk zo aan de muur hangen.
Wel kwamen Joni en ik tot de conclusie dat sommige werken erg ‘manga’ achtig waren. Misschien komt dat toch doordat ze Japans is. Maar op een of andere manier werkte het bij haar. Alsof het mocht. De toegankelijkheid en de levendigheid die de werken hadden maakte het meer dan een bedoeld stripfiguurtje. Ik vind het erg knap als je dat weet te bereiken met een toch zo simpel figuurtje.
Aan het einde heb ik haar boek gekocht, zodat ik het werk altijd terug kan kijken. Want ik moet zeggen; het heeft me enorm veel zin gegeven om ook weer te gaan schilderen. En dan lekker wat ik zelf wil!
Geef een reactie