Boekpresentatie Het Huis aan de Gouden Bocht @ het Rijksmuseum

Een week geleden kreeg ik het aanbod om op 13 juni naar Amsterdam te komen om daar de wereldpremière van het boek Het Huis aan de Gouden Bocht wat geschreven is door Jessie Burton, bij te wonen. Kunst, geschiedenis en in het Rijksmuseum? Yes please! Dus zei ik tegen andere afspraken (helaas) nee en vertrok ik aan het begin van de middag naar onze hoofdstad.

Het was warm, maar ik besloot dat lopen goed voor me was en ging met de benenwagen. Een half uurtje, dat haal ik makkelijk. Eh. 3 kwartier later kwam ik puffend en bezweet aan bij de nieuwe ingang. 3 keer verkeerd gelopen en boos op de felle zon. Gelukkig had ik rekening gehouden met extra tijd en was ik echt niet als laatste binnen. Maar ik was wel een beetje een vreemde eend in de bijt. Allereerst was iedereen wel met z’n tweeën of met meer, was iedereen wel redelijk netjes gekleed en had niemand zo’n rode boei als hoofd als ik had. Tja. Ze moesten het er maar mee doen.

Na een glas lekker koel water met een sinaasappel smaakje (meh) naar binnen te hebben gegoten, zocht ik een plekje in het auditorium. Er beloofde een aantal sprekers te komen waar ik heel erg benieuwd naar was.

Het werd geopend door het Huygens Duo, een sopraan zangeres en een luit spelende man. Ze deden het erg goed en de muziek paste perfect bij de sfeer van het boek. Ik vond het een goede toevoeging hebben en het was zeer aangenaam om naar te luisteren. Daarna kwam de moderator van vanmiddag op het toneel: Judith Uyterlinde, die het interview zou gaan afnemen en de andere sprekers aankondigden. Ik vond haar heel erg leuk, juist door het feit dat ze af en toe niet precies wist hoe ze iets moest zeggen. Herkenbaar! Ze gaf aan dat dit boek hier in première ging, omdat het ook nog niet verschenen is in de oorspronkelijke – Engelse – taal. Hoe gaaf is dat!? Mag wel hoor, want het boek speelt zich natuurlijk af in Amsterdam.

Als eerste spreker was daar Luc Panhuysen (historicus & publicist), die sprak over fenomenen in de Gouden Eeuw. Dit vond ik erg leerzaam en hij sprak ook mega duidelijk. Ja, dames en heren. Alles was in het Engels. Vervolgens nam Bianca du Mortier (conservator & specialist in kostuums en assessoires) het over. Zij was hilarisch. En ZO goed. Ik als liefhebber van kunst&cultuur was een en al oor. Ze vertelde over het poppenhuis en welke relatie bepaalde meubelstukken en spulletjes hadden tot het leven in die tijd.

Nou… Ergens zie je Judith en Jessie. Dat licht was echt rot voor foto’s!

Vervolgens nam Judith een interview af met Jessie. Het was een heel natuurlijk gesprek waar duidelijk naar voren kwam hoe veel passie ze heeft voor het poppenhuis waar het boek op gebaseerd is. Ze mocht uiteindelijk haar boek aan de bibliotheek van het Rijksmuseum geven. Helaas zijn de foto’s niet zo goed gelukt. Al die hoofden voor me.. En het felle licht op het podium maakte het behoorlijk lastig. Sorry!

Hier gaf Jessie net haar boek af.

Door al dat gepraat kreeg ik zin het boek zelf ook te lezen.. Shit. Daar ging mijn voornemen om geen boeken meer te kopen.

Amsterdam, 1686. Nella Oortman komt aan de prestigieuze Herengracht wonen, als jonge bruid van de bekende VOC-koopman Johannes Brandt. Haar echtgenoot is meestal op reis en raakt haar nooit aan. Dan krijgt ze van hem een bijzonder cadeau: een poppenhuis. Het is net hun eigen herenhuis aan de gracht – maar dan in miniatuur. Vanaf dat moment ontvangt ze mysterieuze pakketjes met meubels en poppen voor haar poppenhuis. Wie is de geheimzinnige afzender die zoveel details van hun privéleven lijkt te kennen? En zijn hun geheimen veilig in zijn handen?

Jessie gaf aan dat ze haar verhaal gebaseerd heeft op, maar niet overgenomen uit biografieën. Het blijft fictie. Maar volgens critici is het zo goed geschreven, zo vol detail, dat het heel wat uurtjes vermaak zal opleveren. Bijna alsof je zelf ook in die tijd zit. Oh wat wilde ik dit boek toen zo graag. Dus, toen we werden losgelaten uit de zaal en een drankje mochten gaan drinken, stond ik echt te twijfelen. Maar toen zei iemand dat ze zou gaan signeren, dus ben ik naar de verkooptafel gehuppeld.

Tot slot heb ik nog even staan praten met uitgeefster Hedda en schrijfster Femke Roobol, wat ook echt een hele lieve vrouw is. We hebben het even gehad over geschiedenis en hoe je soms moet omgaan met bepaalde elementen uit het verhaal en dat was super tof. Kon ik eindelijk meepraten, al ben ik (nog) geen schrijfster. Van geschiedenis weet ik wel wat.. 🙂 Het gevolg is alleen dat ik het tweede boek van Femke (Springtij) nu ook heel graag wil lezen. Binnenkort maar weer naar de bieb, vrees ik zo.

Kijk hoe mooi, met dat goud!

Toen was het iets over 5 en dacht ik dat ik nog wel even het museum in kon, want dat wilde ik immers zo ontzettend graag en ik heb toch een museumjaarkaart.. Bleek ie om 5 uur al dicht te gaan! Zwaar balen! Dus dan maar terug naar Amsterdam Centraal en daar wachten tot ik gratis kon reizen. Na heel wat vertraging was ik dan wel weer op tijd voor het voetbal. Kortom: wie zegt dat vrijdag de 13e altijd een dag vol ongeluk is… 😉

Ik wil Luithingh Sijthoff heel erg bedanken voor de uitnodiging en de ontzettend mooi opgezette middag!