Best of YA event 2015: een grote droom

Ik wist al een tijdje dat het derde Best of YA event een hele speciale gast zou hebben: Veronica Roth, de schrijfster van de Divergent serie. Dit kwam mij als een grote verrassing; niet alleen was ik in de veronderstelling dat zij niet reisde, maar ook zag ik het als een droom dat zo’n populaire schrijfster de moeite zou nemen om naar ons kleine landje te komen. Gelukkig komen dromen soms wel uit; Veronica kwam naar Nederland. En ik zou een van de panelleden worden. OMGYGGHUFGYDTDTD.

Gelukkig had ik geen enkele reden om zenuwachtig te zijn. Ik mocht Veronica namelijk een aantal dagen eerder al ontmoeten, omdat ik haar mocht interviewen.

Op de 5e was het koud. Thyrze – die bij mij bleef slapen – en ik liepen rond kwart over acht richting de bushalte. In mijn tas had ik Opstand, Oog om oog en mijn draaiboek en ik was bewapend met een gloednieuwe jurk. Rond half 10 waren we bij de bioscoop in Tilburg en konden wij meteen doorlopen. Ik stond namelijk op de gastenlijst. Na een enthousiast ontvangst van de uitgever mochten wij alvast een plekje in de zaal uitzoeken. En toen kwam iedereen binnen. Al die mensen! Voor ik het wist begon de film; we zouden namelijk Insurgent gaan kijken. Iedereen genoot, zo ook ik, want ik had de film nog niet gezien. 20 minuten voor tijd moest ik me echter melden bij de uitgever (en ok, ik moest plassen), dus het einde heb ik gemist. Na even een snelle kennismaking met Bart en Maria (tja, Buddy kende ik natuurlijk al!) en een broodje, was de film alweer afgelopen en diende ik me te melden voor de soundcheck. Test, 1, 2, 3. Ik kreeg een headset op. HOE ONWERKELIJK. Het voelde echt onwerkelijk, super tof en spannend tegelijkertijd.

Samen met die lieve Katja <3. Hier droeg ik mijn headset al. Het voelde heel wijs.

Katja en ik stonden toen een tijdje in het midden van de zaal. Schouder aan schouder. Te genieten van dit moment. Vorig jaar werden we op het podium geïnterviewd en nu stonden we hier. Achter de schermen, voor de schermen en in de spotlights. Ook Veronica en haar agent kwamen binnen, ze herkende me meteen en begroette me met een ‘Hi, Emmy!’. Awesome. Mijn leven is awesome.

Iedereen werd weer binnengeroepen en ik ging met de andere gasten op mijn plek zitten. Buddy werd door Bart geïnterviewd en kreeg een paar fijne vragen voor zijn kiezen. Sowieso was Bart erg goed voorbereid en wist hij gemakkelijk de zaal te enthousiasmeren. En daarna was het natuurlijk tijd voor Veronica zelf. Zij werd met luid gejuich begroet en ging meteen klaarzitten voor haar vragenvuur. Ook een aantal gelukkige winnaressen mochten hun vragen aan haar stellen. Daar zaten echt heel veel leuke vragen bij. Maar bij mij begonnen de zenuwen eindelijk een beetje op te komen. IK MOEST ZO OP EN AARGHJHJBJLVBHVHVHNBN.

En toen werd mijn naam omgeroepen. Ik weet niet eens meer wat Bart precies zei. Ik zag niet eens dat mijn hoofd op het scherm stond. Ik dacht alleen maar ‘niet vallen, zet je headset aan, lief lachen’. Ik ging naast Veronica zitten. We waren met z’n vieren en kregen een paar stellingen voorgelegd. In het Engels. Daar moesten we op antwoorden en af en toe mocht het publiek een bijdrage leveren. Dat was spannend en tof. Het vloog voorbij, maar ik genoot van elke seconde.

Na mijn ‘optreden’ begon de eerste signeersessie, dus pakte ik mijn tas (ik zat in groep 2) en ging ik de zaal uit. Wat was dit leuk georganiseerd, zeg! In de hal kon je eten, drinken, boeken kopen en een neppe tatoeage laten zetten. Voor ieder wat wils dus. Ik kocht een boek voor Tim, deed dansjes en kletste anderen de oren van het hoofd.

Joost veranderde in Four.

Het signeren ging voor mijn gevoel erg snel. Ik sloot uiteindelijk achteraan aan bij de tweede groep en liet vooral voor anderen wat signeren. Ook kon ik mijn Oog om oog eindelijk voorzien van een krabbel. En toen was het klaar. Dat voelde zo onwerkelijk. Na de wrap-up foto van het hele team begon het tot me door te dringen; het Best of YA event van dit jaar was weer voorbij. Het was zo leuk, zo gezellig en goed opgezet; Best of YA, jullie zijn toppers.

De goodiebag (ok, er zaten ook nog foldertjes bij natuurlijk). De poster heb ik laten signeren voor Iris. Ik vind vooral de tas heel erg tof!

Omdat ik veel meer bezig was met mijn ding doen en kletsen met anderen, heb ik niet heel veel foto’s gemaakt. Ongetwijfeld zullen er binnenkort heel veel foto’s en video’s online verschijnen. Katja maakte deze dag heel veel foto’s, dus hou haar in de gaten! Volgens jaar weer! Ik kan niet wachten!