Ben ik wel goed genoeg?

Als illustrator wordt je constant geconfronteerd met de gedachte: ben ik wel goed genoeg? Zeker als je nog op de academie zit en elke periode wordt geconfronteerd met beoordelingen die uitmonden op cijfers. Soms heb je geen idee waar ze die cijfers precies op baseren. Is diegene met een 8 echt beter of tekent hij/zij mooier? Of is het wat anders…

Kunst beoordelen is altijd moeilijk. De een vind dit mooi, de ander vind dat mooi. Het is heel erg persoonsgebonden, en dat weten wij studenten maar al te goed. Niet iedereen hoeft ons werk mooi te vinden, of boeiend. Het gaat er om dat wij er zelf achter staan, en dat er in ieder geval mensen zijn die het waarderen of het knap vinden wat je doet. Het is immers je talent.

Wat ik vooral heb geleerd, omdat ik er op afgestraft ben, is dat je vooral je eigen ding moet doen. Je niet bang laten maken door wat hoort of niet hoort. Je moet dicht bij jezelf blijven en alles wat je inspireert toepassen op je werk. Dit durfde ik niet, omdat ik altijd het idee kreeg dat het niet mocht, bepaalde onderwerpen toepassen. Maar ik ga het doen. Lekker puh. Ik ga mijn eigen interesses verwerken in mijn illustraties omdat dit laat zien wie ik ben. Dit gaat mijn werk herkenbaar maken. Let maar op.

Ik moet me niet meer laten imponeren door het werk van anderen. Natuurlijk kan ik het mooi en geweldig vinden, maar ik moet me niet bang laten maken door het feit dat ik dat niet kan. Dat is hun stijl, hun specialiteit. Ik heb de mijne. Wat dat precies is, dat weet ik nog niet helemaal, maar ik doe mijn ding. Ik ga naar mijn gevoel luisteren en mijn persoonlijkheid erin gooien, volledig. En ik ga mijn blog daarbij betrekken, want ik denk dat deze blog heel goed laat zien wie ik ben.