Anna – Niccolò Ammaniti

Anna door Niccolò Ammaniti
Uitgever: Lebowski | Januari 2016
Genres: Roman, Dystopia
Aantal pagina's: 280
ISBN: 9789048828418
Uitgave: eBook
Goodreads

Nadat een mysterieus virus alle volwassenen heeft uitgeroeid, is Sicilië verworden tot een gigantische ruïne van verlaten steden, afgebrande winkelcentra en onbegaanbare wegen. Alleen de kinderen zijn overgebleven en proberen op het desolate eiland, waar de hitte en de zon het landschap teisteren en overal hongerige wilde honden op de loer liggen, te overleven zonder elektriciteit, vers water en voedsel.
Sinds de dood van hun ouders zorgt de dertienjarige Anna voor haar acht jaar oude broertje Astor, aan de hand van het notitieboekje dat haar moeder achterliet. Als Astor wordt ontvoerd, besluit Anna samen met haar hond naar hem op zoek te gaan in de hoop uiteindelijk de overtocht naar het vasteland te maken, op weg naar een nieuwe toekomst.

Vandaag zal er op vele blogs aandacht besteed worden aan Anna door middel van een blogbom. Ik ben niet zo’n fan van een overstroming, maar het boek klonk zo interessant, dat ik toch besloot om mee te doen.

Het verhaal gaat over Anna, een jong meisje, en haar broertje. Door het rode virus zijn alle volwassenen ondertussen overleden en Anna weet dat – hoe hard ze ook probeert om te overleven – uiteindelijk ook zal sterven. Maar er zouden nog volwassenen over zijn, die werken aan een geneesmiddel. Het is tijd om hun veilige huis te verlaten en op zoek te gaan.

Ik werd vooral getrokken door dit boek door het Gone achtige gevoel. Het is heel bijzonder om te lezen over de veerkrachtigheid en vindingrijkheid van kinderen. Hoewel er bij Gone ook sprake is van verdwenen ouderen, is Anna een stuk minder bizar en een stuk volwassener.

Er zitten heel sterke elementen in het boek die heel goed passen bij de manier waarop (getraumatiseerde) kinderen naar de wereld kijken. Ze laten zich niet tegenhouden door emoties, maar gaan gewoon door om te overleven. Ik vond Anna en Astor erg goed neergezet. Ze voelde heel echt. En ook door het notitieboekje van haar moeder, kreeg ik het idee dat haar moeder ook nog ergens aanwezig was.

Maar waar ik ook last van had is dat voor mij niet alle vragen werden beantwoord. Het verhaal kabbelt nogal voort en persoonlijk had ik niet het idee dat er een climax in zat. In het boek wordt een paar keer gesuggereerd dat er gewerkt wordt aan een medicijn, maar aan het einde merk je daar niks meer van. Het einde is dan ook heel erg open, alsof er nog een vervolg zou kunnen komen. Maar deels hoop ik niet dat er een vervolg zal komen. Dit boek is namelijk veel sterker door het open einde. Het bevredigd niet, maar zet wel aan tot denken. Het laat je als lezer zelf bedenken hoe deze kinderen het verder zullen overleven. Hoe de wereld uiteindelijk zal eindigen. Ik vind het altijd heel bijzonder als een boek mij het gevoel geeft dat ik begin na te denken wat de toekomst zou kunnen brengen.

Ondanks dat het me een raadsel is hoe Anna en Astor hebben kunnen overleven, vind ik hun verhaal erg intrigerend. Het zorgeloze van kinderen, maar vooral hun flexibiliteit. Ik vind het erg knap hoe Niccolò Ammaniti het verhaal heeft weten over te brengen.

Dit boek is – hoewel het geen young adult – toch uitermate geschikt voor deze doelgroep. Het is wat serieuzer, maar heeft toch alles weg van een dystopische young adult; een kapotte wereld, een tiener op zoek naar antwoorden en gevaar op elke hoek van de straat. Het is geen mega spannend boek, maar wel erg psychologisch.